De arts betastte vandaag lichtjes mijn kwetsbare middenrif dat ik uitstrekte onder haar handen die tevergeefs op zoek waren naar een ondanks alles onvermoede monstruositeit die zich zou kunnen bevinden onder het oppervlak van de huid in de duistere regionen die hun geheim niet gemakkelijk prijsgeven.
Althans voorlopig werd ik vrijgesproken.....…
tekenen van een zekere jeugdigheid in haar gezicht draagt, maar die gepokt en gemazeld is door haar lange medische carrière, zal me vandaag begroeten met de woorden: "Dat is lang geleden" Zij zal mijn opbollende buik die de driehoek begrenst die mij mede tot vrouw stempelt, betasten en gelukkigerwijs vaststellen dat zich daarbinnen allerminst een monstruositeit…
In wetenschappelijke terminologie was het een monstruositeit. Het was toen niet ongebruikelijk op kermissen en circussen om schaamteloos gedrochten tentoon te stellen. De schrik was dus groot.
Door Bens vertelling voelde ik mij met terugwerkende kracht begaan met het pasgeboren wezentje en met de ouders.…
En met eventuele monstruositeiten. De club van zes verdiepte zich in eventuele familiebanden. Die waren er gelukkig niet. Je leert nog eens wat op een begrafenis.
Het gezelschap begon wat losser te komen. Rob glom na al die jaren nog steeds van trots bij het idee dat hij een voltreffer had geplaatst.…
De geboorte van een monstruositeit had flink wat overhoop gehaald. Om de aandacht af te leiden van een precair onderwerp, namelijk hijzelf, vroeg Anton langs zijn neus weg aan Els en Rob: “Hebben jullie toentertijd nooit eens gedacht aan een bedevaart naar Lourdes?”.…
Een anatomische monstruositeit. Een in schel neonlicht en verschaalde schetenlucht gezwollen riemverdelger. Een blok. Een reus. Een brok Vlaamse eigenheid. Hoe kom ik daar voorbij? Ik taxeer de situatie. Ondanks de tijdsdruk voel ik me rustig. Vraag: hoe verzet je in je eentje een menselijke vleesberg?…