Alle inzendingen over onheil

Het kan: onheil mag een eeuw rust nemen. Minstens.…

Op die dag wenste men elkaar "fijne dagen": op die enige, luttele dag, die zo snel zou passeren: als een zandkorrel in een woestijn, als een druppel op een gloeiende plaat, want in de keiharde jungle van de maatschappij, in de slangenkuil, in het gekkenhuis, maakt men elkaar van dag tot dag af, bedriegt, liegt, konkelt en manipuleert men, om nog maar…

Maar het Kerstgevoel bezielde mij niet waar de medemenselijkheid - zozeer gewenst en zozeer eeuwenlang gepropageerd door de traditionele godsdiensten - in deze tot onheil gedoemde wereld in een grote mate eeuwenlang geschonden is en wordt.…

De optimistische, blijmoedige maar eufemistische tekst over het goede humeur en de dito conditie waarmee hij nog jarenlang zijn patiënten van dienst wenste te zijn, stond in geen verhouding tot hetgeen dezen verder binnenskamers onder ogen dienden te zien.... De Tederheid die men eens heeft ontvangen van zijn Eerste Geliefde kan men van zijn huisarts…

Mijn goede vader, die me in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker en hij hield van de "Clarté Francaise" en het "sapere aude", maar met grote verontrusting en ontzetting staarde hij in de lege, oneindige en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst en bestemming. Hij voelde zich als een korrel zand…

Op mijn wandeltochten door troosteloos en desolaat Tilburg naar zovele oorden en plaatsen waar het onheil ongebreideld regeert en zijn onheilspellend regime uitoefent, tik ik met de stok lichtjes de grond aan. De stok steunt mijn ritmische kordate pas waar mijn perfide medemens het hardnekkig en grondig laat afweten.…

(Werden de schitterende vlinders en de bloemen ons eens gezonden door een onbekende godheid als troost voor de teloorgang van de wereld en voor al het mateloze onheil?)…

Het onheil en het verdriet hadden haar aangegrijnsd en het zelfgekozen einde was eens aanlokkelijk geweest.... Ik heb niet veel van haar gevraagd hoewel ze mij toegewezen was en we kwamen ondanks alles tot een goed gesprek.....…

De organisatie had het onheil niet zien aankomen. Nochtans bestaat er een website voor naderend onheil: buienradar.be. Daarop was een gitzwarte vlek te zien die richting Hasselt trok. Het waait wel over, moeten ze gedacht hebben. Met vijf doden en tientallen gewonden kon men niet anders dan het festival af te gelasten.…

Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één kwaliteit op; mijn schrijversgave. En zo probeer ik mijn pen sinds jaar en dag, slijp ik mijn zinnen aan de slijpsteen van mijn taalgevoel en zo overleef ik.....…

Het onheil, zo wijd verbreid, dat overal de waarachtige medemenselijkheid en liefde zozeer in de weg staat, deed zich ook hier voor.…

Oorden van onheil waar het tomeloze leed bij uitstek zegeviert, maar wellicht kunnen zij tot troost dienen voor de slachtoffers en gedupeerden die gedoemd zijn de genoemde oorden te frequenteren.…

Vaak ben ik de tuin gepasseerd en vaak sloeg ik de wondermooie bloemen gade als symboliseerden zij een andere, hemelse wereld, zo ver verwijderd van het alledaagse onheil, van het ongeluk, de saaiheid, de ziekten.....…

Hardnekkig, wilskrachtig en doelbewust strekken de nietige plantjes zich uit naar het licht alsof er nog groeikracht bestaat, alsof de Natuur zich nog wil bewijzen, alsof zij ons wil troosten tegen beter weten in met het alom heersende onheil, met de vernietiging die ons wacht, in blinde en roekeloze ijver.....…

De wereld raast voort in haar rusteloze vaart en tempo met haar immense onheil en ongeluk en zij bekommert zich niet meer om de enkeling die verteerd wordt door verslaving, eenzaamheid, armoede of wat dies meer zij...…

Het beeld komt op de plek des onheils te staan en het zal onthuld worden door prinses Maxima.…

Ik heb moeite met geloven in het goede, want bij zoveel onheil, is het niet raar dat ik mijn geloof kwijtraak!…

Op mijn wandeling passeerde ik de Lange Nieuwstraat die zich links en rechts van me uitstrekte en nam ik het straatnaambord welhaast verbaasd in ogenschouw; was dit inderdaad deze langgerekte straat, het decor van zoveel onheil, mislukkingen en afwijzingen die mij tegen wil en dank ten deel vielen?…

In een uithoek van de stad koestert ze haar kleine universum als was dit afgezonderd, afgescheiden van de werelden van vele andere stadsbewoners en van al het onheil, leed en ongeluk dat overal "Gang und Gebe" is.…

Ze deelde al spoedig haar hele leven, een rampscenario getekend door onheil, met me en lichtte me vertrouwelijk in over alles en wilde zo graag weten hoe het zat met mijn huishouden, met mijn kleding en met alles dat vrouwen zozeer interesseert, maar mij helaas niet.…

De verhalen kwamen los en werden op mij afgevuurd als ongeleide projectielen; alsof van mijn kant alle soelaas te verwachten viel voor het mensonterend getob om vele sterfgevallen, voor ziekte, onheil en ongeluk van velerlei pluimage.…

Natuurlijk is het waarschuwen voor naderend onheil belangrijk, vooral als er een ontsnappingsmogelijkheid bestaat. Indien er geen mogelijkheid bestaat om je aan het onheil te onttrekken, heeft een waarschuwing een beangstigend karakter en heeft een negatieve impact op het gevoel van vrijheid.…

Uit de verte weerklinkt uit een van de behandelkamers de schelle en opgewekte lach van een tandartsassistentie die hier rondhuppelt Kennelijk zijn ook hier het onheil en de verdoemenis ver te zoeken....…

Het was een uitspraak aan haar adres van de radioloog van het Verbeeten Instituut, bij uitstek een oord van onheil en verdoemenis, door stadsbewoners gemeden als de pest: "U is niets bespaard gebleven". En zo was het ook. Ze had veertien jaar geleden voor mij gekozen om samen te wandelen op de zondagmiddag.…

Ik heb paaseitjes voor hem gekocht; kleine eitjes, omhuld door een paars, glanzend papiertje en twee vrolijke paashazen, in cellofaan verpakt die als het ware al een voorbode vormen voor de naderende feestdagen en die een opgewekte en onschuldige uitdrukking op hun gezichtjes dragen alsof onheil, ziekte en krankzinnigheid niet bestaan of bestaansrecht…

Alsof de zozeer wenselijke gezondheid die het al zo lang laat afweten nog altijd vigeert, alsof de lange keten van onheil die als een loden last om de hals hing plotseling en onverwacht is doorbroken; alsof een nieuwe toekomst is aangebroken nog ongeschonden is en veelbelovend, die ruimte biedt voor fantastische nieuwe initiatieven en plannen; zo schijnt…

Toen ik eenmaal in de spreekkamer was gearriveerd (waar bepaald niet zelden de wanhoop en het onheil worden verkondigd als worden zij van een kansel afgeroepen dan wel opgedrongen) kon de arts zelfs na ultieme inspectie de minste afwijkingen op de foto niet onderkennen aan het weefsel van de mij zozeer dierbare organen die de onmisbare levensadem verschaffen…

Als men Woonzorgcentrum "De Heikant" vergelijkt met "Het Boshuis" valt het eerstgenoemde centrum ongetwijfeld het meest gunstig en voordelig uit. Het lijkt mij dus alleszins begrijpelijk als men daaraan de voorkeur zou geven. De riante eetzaal grenst aan een betegelde binnenplaats die toegang geeft tot mooie appartementen. Hoewel een en ander…

Het onheil is al geschied en de stoomwals heeft je geplet! Nee, ik hou niet van ze! Geef mij maar kinderen, díe zijn tenminste eerlijk en oprecht.…

Elisabeth Ziekenhuis, onherbergzaam brandpunt van ziekte, dood en verdoemenis, over het smalle pad dat voert langs het riviertje De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de zwarte kerven in de sepia-kleurige boomstammen waren als evenzovele wonden, toegebracht…