"Malgré-moi l'infini me tourmente"

Mijn goede vader, die me in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker en hij hield van de "Clarté Francaise" en het "sapere aude", maar met grote verontrusting en ontzetting staarde hij in de lege, oneindige en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst en bestemming.

Hij voelde zich als een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven, als een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan.

Vanzelfsprekend bood Schuberts "Winterreise", exemplarisch voor het grootst mogelijke leed, geen soelaas....

individu onheil angst afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40