'We waren gezworen kameraden' Charlotte vertelt. En, naarmate ze verder in het verleden afdaalt, steeds gedetailleerder, steeds coherenter, steeds enthousiaster en levendiger ook. Alsof het gisteren allemaal gebeurd is. En niet zeventig jaar geleden. Toen. Voor de oorlog. In het grote huis van Anna waar ze woonde, als een van de tien.
Nou ja, tien…
.''
Nu werd Ingrid echt kwaad op hem, duwde hem achteruit, opende haar tas en pinde dertig euro voor die mooie kapstok.
Daarna is hij nooit meer krenterig geweest, want hij wilde haar niet verliezen.…
Bij de pinautomaat stond geen rij en ik pinde mijn eerste euro’s. Ik kreeg tien briefjes van tien euro, fris en glanzend als het nieuwe jaar zelve. Er was nog veel op te ontdekken, maar ik kon nog niet zo goed voelen hoeveel ze nu precies waard waren, al wist ik dat natuurlijk wel. Ik vond ze met name klein, grappig en onwennig.…
Ik pinde maar meteen driehonderd euro,
je kon immers maar nooit weten. Achter een computer mocht ik via internetbankieren een nieuwe pas aanvragen. De man in het hele strakke pak assisteerde mij van ver alsof ik voor het eerst een computer zag.
'We graven ons eigen graf,' zei hij uit het niets.…
De onzichtbaar gemaakte beulen beroven hem van zijn slaap, ze bonden zijn polsen en enkels vast en zij pinden hem dagenlang vast aan een stoel, totdat hij niet meer kon lopen. En dat terwijl China geen enkel bewijs van zijn spionage (volgens China) heeft geleverd.…