Alle inzendingen van Ate Vegter

Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te vragen. Ik zoek mijn klasgenoten op en luister naar de ontgrendelende waarheid. Als we even later in de klas zitten, hoor ik hoe het precies gegaan…

Mijn broer zit al aan tafel als ik ´s morgens de kamer binnenkom. Hij eet een boterham met jam en maakt ondertussen zijn nagels schoon. Hij is lang en mager en heeft lange, bleke handen met grote nagels, waaraan nu één voor één een wit randje verschijnt. Af en toe spreidt hij keurend zijn vingers om het resultaat van zijn werk te bekijken. Tussendoor…

Ik zie mijn vader. Hij heeft een wit overhemd aan. Hij heeft nog geen baard. Hij is ongeveer net zo oud als ik nu. Jonger nog. Hij stapt in de auto en gaat weg, of hij komt net thuis en stapt uit de auto. Hij brengt vrolijkheid en luidruchtigheid met zich mee - en rust en vertrouwen. Hij is degene aan wie ik mijn verhalen vertel, over wat ik op school…

Het is al lang geleden, maar ik heb geen foto nodig om het beeld voor me te zien: we zitten aan tafel op zondag tussen de middag. We eten aardappels, sperzieboontjes en een karbonaadje, zoals we dat bijna elke zondag eten. Mijn vader heeft een wit overhemd aan en vermoedelijk een stropdas, die dan een beetje los zit. Z'n haar zit netjes. Hij heeft…

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken…

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en toe moesten we ze optillen van mijn vader want de ruimte…

Soms zongen we bij de piano op zondagavond psalmen en gezangen en liederen. Dan speelde mijn zusje. Het waren onwerkelijk mooie momenten, die niet pasten bij onze doordeweekse manier van doen, maar wel bij onze gesprekken over dominees, preken, de bijbel en het geloof. We hadden een groot huis met negen kamers, een kelder, een zolder en een vliering…

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in staat dat ik nog steeds moet lezen, de krant met het…

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste die het zag. Hij reed onmiddellijk terug, over de brug…

Oorspronkelijk was het een veemarkt, maar nu staan er alleen maar heilige koeien, zij het heel oude, want het is de Vehikel Oldtimer Beurs in Utrecht. Een ideale gelegenheid om oude liefdes weer eens op te poetsen. Als ik aan kom rijden zie ik buiten al de nodige koopjes staan: een grijze Eend, een Volvo Amazon uit 1964 en een diepzwarte Peugeot 404…

Het is alweer verschrikkelijk lang geleden, maar ik kan het me nog goed herinneren: de wekelijks terugkerende vraag van mijn moeder: morgen komt de werkster, wil je vanavond je kamer opruimen, want morgen komt de werkster en dan kan ze jouw kamer ook doen. Het was meer een opdracht dan een vraag, maar goed. Ik was destijds nogal obstinaat, dus ik…

Er wordt gebeld. Ik doe open. Er staat een meisje voor de deur, volledig in het zwart gekleed. Ze vraagt of ze even naar de wc mag. Ik zeg: "Ja natuurlijk, dat is goed." Ze gaat naar de wc. Ik loop terug naar de kamer. Hoor een hoop gerommel op de wc. Wil het eigenlijk niet horen. Ze komt de wc uit. Ik loop naar haar toe, vraag of ze misschien iets…

Rond half acht reed ik de Hamakerstraat in. Mijn moeder was na een valpartij hier in Verzorgingshuis Wilgenplas voor korte tijd opgenomen. Het had weinig gesneeuwd onderweg, maar de parkeerplaatsen waren glad. Via de hoofdingang liep ik naar het appartement van mijn moeder. Ze was net op de wc: “Ik kom eraan!” Haar kamer was nog wat kaal maar rook…

Het is Nieuwjaarsdag. Het nieuwe jaar ligt er nog fris en glanzend bij als een ongevouwen euro-biljet, waarvan de waarde maar niet tot mij door wil dringen. Gisteravond heb ik de laatste resten van het oude jaar weggespoeld op een gezellig feestje met een paar vrienden en iets meer onbekenden. Ik maakte onder anderen kennis met Anna en Victor. Anna…

Ik ben nooit in een straat geweest die sterker rook dan de Rubroekstraat in Rotterdam. Volks, warm, arm en benauwd rook het er. Het was een geur van natte schimmel, tweedehands kleren en doorgekookt eten, een geur van zwaarlijvige vrouwen die uit het raam hangen, een geur die ik niet kende, die hooguit familie was van de geuren op de zolder en de vliering…

Mijn vader is al jaren dood en mijn moeder al jaren oud. Ik zag het opeens op het feestje ter gelegenheid van de vervroegde pensionering van mijn broer. In zijn dankwoord richtte hij zich even tot mijn moeder, dat hij blij was dat ze er (nog bij) was en zo. En opeens zag ik haar zitten, klein en helder. Niet een oude…