Alle inzendingen over rotsen

De tweede groep dichters en dat zijn de zeldzame 'rotsen in de branding', die vindt men in oorden van stilte en afzondering, dat zijn de dappere eenlingen, die het wezen van de poëzie brandende houden, dit is: authenticiteit, originaliteit en in diepste essentie liefde voor het scheppende woord als magisch middel tot levende, bewegende, ruimte creërende…

Langzaam stijgend heuvelland, dat plotseling afbrak bij steile rotsen bij de kust. Bij een inham lag een wit huis. Hij reed er naar toe. Uit de tuin kwam een vrouw die hem vragend aanzag. ‘Goede morgen.’ ‘Goede morgen.’ ‘Kan ik je helpen?’ Hij haalde de schouders op. ‘Mogelijk. Alleen weet ik zelf niet goed waar ik moet zijn.’…

In die tijd hingen de leerkrachten op mijn lagere school, die gevestigd was in het lage gebouw uit Zweeds hout waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen, die feeërieke en romantisch aandoende wandplaten voor de klas en de Bijbelverhalen circuleerden, zoöok de geschiedenis van de Zondvloed en de Ark van Noach, die zeer tot de verbeelding…

Jaap liep het strand over en kwam daarna tussen heuvels en rotsen, die een beetje wankelden. "Op ons vraageiland weet je het nooit," klonk het fluisterend uit een grote steen. "Wij mogen wel stevige rotsen lijken, maar zijn we niet wiebelig?" Jaap werd bang. Het leek wel dat die rotsen voorover bogen en elk ogenblik op hem neer konden vallen...…

Hun zuiver wit en steile rotsen herbergen onnoemelijk veel leven, onzichtbaar, microscopisch klein: de nietigste dwergen van heel de schepping, nietig - maar met onnoemelijk grote betekenis. De Heer van het heelal en al wat bestaat kijkt over die reusachtige toppen heen, met het grootste gemak.…

Maar tegen de steile rotsen opklimmen om het meertje te verlaten... Nee, dat ging helemaal niet. Moedeloos zakte hij in het water terug, wachtte radeloos af, durfde nergens meer op te hopen. "Ik zal nu wel verhongeren," dacht het neerslachtige dier in doffe berusting.…

Het ruige water beukt op staafvormige rotsen. Ik loop over een zwart strand. Even later glibber ik achter een indrukwekkende waterval langs. Water valt zestig meter naar beneden. Mijn mond valt open. Als kind was ik verwonderd over het watervalletje in park Sonsbeek in Arnhem waar je ook achterlangs kon kruipen. Ik ben vandaag weer zes.…

Een eikenboom met wijde kroon overhuifde de rotsen beneden hem. De trotse boom prevelde tussen zijn ruisende bladeren: "Die vermeende boosdoeners van eens hebben mij op een plaats gebracht, waar ik geweldig woon. Vogels zingen binnen mijn takken. Ze hebben een mooi klankbord aan de rotsen waar ik op sta.…

We gaan dus een nieuwe koers varen in het nieuwe jaar en hopelijk zal ons schip, figuurlijk gesproken, niet te pletter lopen op de rotsen.....…

Stenen, keien, rotsen en blokken hopen zich op, getijden continueren en rivieren blijven onafgebroken stromen naar een onbereikbare bestemming ergens in de verte. 'Ergens' is een ruim begrip voor niets meer dan 'in zekere zin', 'tot op zekere hoogte'; feiten zijn waarheden die niet zijn te ontkennen, tenzij je in de leugen gelooft.…

Soms hebben ze het aanzien van harde rotsen, die een strenge, stenen poort omvatten. Achter dikke tralies is een grimmige, zwarte nis te zien. Het meedogenloos harde slot weert stug en keihard een ieder, die naderbij komt. Dan vluchten de herinneringen snel weg, zwermen rond als spoken, zoeken naar iets wat hen beter bevalt.…

Weer zag ik Ramon beneden aan de rotsen liggen (net voor mijn vakantie had ik een boek gelezen, op Mallorca geschreven, ging over een vrouw die van de rotsen gevallen was, en dood viel…). Waar was die jongen nou? Geen jongen die in zeven sloten tegelijk loopt…maar toch die angst.…

Toen de bus op het Stationsplein arriveerde, zagen we vele jongeren; de meisjes met elegante lange benen als antilopen; hun lach klonk als een carillon en was fris als een bergbeekje dat over rotsen springt en de jongens waren stoer en mannelijk, met de eerste nachtelijke avonturen net achter de rug en met glanzende ogen die als het ware uitzicht boden…

Toen de bus op het Stationsplein arriveerde, zagen we vele jongeren en meisjes met elegante lange benen als antilopen; hun lach klonk als een carillon en was fris als een bergbeekje dat over rotsen springt en de jongens waren stoer en mannelijk, met de eerste nachtelijke avonturen net achter de rug en met glanzende ogen die als het ware uitzicht boden…

De Inca wacht op het antwoord dat komen zal, wanneer de rotsen als op bevel van hogerhand zullen openscheuren, de bergmassieven van de aarde zullen wankelen, de zon in zijn vurige opkomst blijft steken en de mensen in blinde verwarring zullen vluchten naar niet bestaande oorden waar het beter is.…

Rotsen. Het Maare-Moselpad. De geweerlopen van een groep jagers. De as van mijn sigaar. Dikke, laaghangende mist. Sperma. Kerst in de Eifel. Grijzer moet het beslist niet worden. Guter Rutsch in een kleurrijk 2013!…

Dankzij deze storm en tweede aardbeving waren de rotsen niet grillig en monsterachtig meer, zoals de afgelopen nacht. De hele berg toonde gladde en glooiende hellingen. Frits bleef altijd in zijn berghut wonen. Dankzij zijn toverwensen was de berg spoedig met gras en bloemen bedekt.…

Haar ongeschonden uitbundigheid, haar gave geestelijke en lichamelijke schoonheid, nog allerminst getekend en aangetast door een lang en dramatisch, getormenteerd leven, zoals het mijne, is verrassend, verfrissend en overrompelend als een klaterend bergbeekje dat over rotsen springt en in ons gesprek komen spoedig en als vanzelfsprekend heel onomwonden…

In beginsel is, behalve als de ondergrond uit rotsen bestaat, de gehele aarde een hemelwaterinfiltratiegebied. Althans in de betekenis die ik mezelf ondertussen als waarheid had toegeëigend: gewoon een plaats waar regen de grond insijpelt. Waarom dan zo ingewikkeld?…

Zolang het leven zingt als een ruisende beek in het berglandschap,zolang dans ik met jou in gedachten, langs de glimmende terrassen van de desa,tot aan de steile rotsen van de oceaan. Eindeloos draaien totdat de kleuren vervagen als een bromtol, die de wereld laat spinnen vanuit mijn verliefde ogen.…

De uitzichten zijn wijds en de zeekust met rotsen is indukwekkend. Er zijn zelfs poortjes in de bergen aan zee. Het klimaat is er heftig. Veel wolken en wind en regen afgewisseld met felle opklaringen. De wegen zijn goed en het peloton fietst er rustig door heen, een mooi gezicht.…

Hier werd de jager haast platgedrukt tussen kille, vochtige rotsen... Dit gedeelte van de spelonk was zeer laag. Het onheilspellende donker dreigde stil. Wat zou zich hier misschien verborgen houden? Opeens werd het nóg donkerder in de spelonk. Luid gegrom... De leeuw kroop naar binnen...…

Brullend schuim omspoelt begroeide rotsen, verijlt in zwevende mist. Struiken staan deinend, onverstoorbaar levend, in de waterval. Savognin, in Oost-Zwitserland, is onze eindbestemming, waar we negen overnachtingen zullen hebben, afgewisseld door levendige dagen.…

Als ik naar buiten stapte uit de desolate vergaarbak van wanhoop die het tehuis vormde, ontsloot zich een wereld voor me die bruiste en leefde, een wereld met verkeer, met kantoren, scholen en met jonge mensen met glanzende, verwachtingsvolle ogen en met een lach, die klaterde als een bergbeekje dat over rotsen en stenen springt, levend voor de grenzeloze…

Zandstranden kennen ze hier nauwelijks, het is rotsen, klippen, kapen, vulkanisch gesteente, smalle bergpaadjes en veel bloemenpracht. Ik zie hoe een gedienstige ober een ouder echtpaar verwelkomt. Alle zitjes zijn bezet en hij vraagt of ze naast mij mogen plaatsnemen. Maar natuurlijk, geen bezwaar.…

Daar op de hoge, steile rotsen hief ik mijn armen naar de hemel en omarmde ik het goddelijke en de verbinding met de geestenwereld. Als een sjamanistisch opperhoofd opende ik mij voor de hogere krachten. Ik voelde mij Eén met de Al-Geest. Het was een ervaring van totale ontspanning en overgave.…

In eerste instantie was het donker en koud, maar al snel zie ik licht op mij afkomen..ik zwem tussen rotsen door en daar zag ik iets ongeloofelijks mooi..een rots met een opening..een poort..ik zwem er op af en kijk voorzichtig om het hoekje. Daar zit ze dan..mijn li wat stom...waarom zat papa daar nou?…

Hij blaast rotsen met zijn adem omver (het resultaat van zijn slordige kuchjes zie je aan de Pisa-toren van het hoge noorden, de Oldenhove), als vanzelf glijden de strakke splitrokken van de mooiste heupen bij de eerste klankstoten van zijn majesteitelijke lofrede, jonge, blote vrouwen vechten met elkaar om slechts als eerste de dichtende Don Juan aan…

Hier heb jij de gevoelens afgewogen, sterk genietend in een vrije atmosfeer, waar bomen en rotsen lijken op de eeuwigheid, waar de wind in zinnen fluistert, daar ben jij door godenkracht naar toe geleid, nu, herrezen in dat vroege levensjaar, geven de goden poëzie in overvloed, dat is het wat liefde met dromers doet.…

Je narcistische persoonlijkheidsstoornis maakte dat je me na mijn zienerschap wilde afmaken, als een sirene, die mij passioneel naar buitensporige hoogten bracht, om me daarna op de harde rotsen te pletter te gooien. Je schreeuwde als een lelijk viswijf in je woonstraat naar mij: 'Godverdomme, oprottten, jij!'.…