Alle inzendingen over tuur

Tsjee, moeilijk hoor, een stukkie schrijven. Ruim- danwel engdenkend, moet dat deftig of hoogdravend ? Als ik beweer dat Avon en Litera zusjes zijn van Regilio, neem ik dan heel ruim een loopje met u ? Afsluitend verneem ik dat de besneden mens zeer in z'n nopjes is met de fiets met verlaagde...

...weer terug naar het punt op de baai. Ik tuur en tuur. Eindelijk, de streep groeit. Ik zie de peddel, een pluk haar, daar is hij. Opluchting. Geen prinsje maar een stoere zeeman, kijk hem eens ploeteren. Ik zwaai, roep nogmaals zijn naam, laat de verrekijker nu om mijn hals hangen. Het beeld...

Weggestuurd bij mijn huisarts op een vroege, besneeuwde morgen; bij mijn huisarts die na haar lange carrière, overspoeld door nooit ophoudend en altijd aanhoudend menselijk leed van oneindige variëteit, en vooruitziend op haar aanstaande pensionering, zich de hardheid en beroepsdeformatie tot...

Rijd beheerst met de auto richting een rotonde bij nat weer in de avond. Met het vooruitzicht van fietsers zonder licht welke voorrang nemen. Fietsers met licht die ongeremd doorsprinten over de rotonde. Onverlichte fietsers met donkere kleding, welke soms rakelings langs auto's peddelen. De vele...

Geert staat weer zijn mannetje, zoals hij dat eigenlijk altijd wel doet maar ditmaal is ie wel zo boos en zo terecht want wat is het geval? Een lid van de VVD, met het knappe salaris van een slordige €6000 per maand, jaja, je leest het goed, de man staat aan de microfoon te debatteren dat: in...

Niet te geloven! Nieuwjaar lijkt nog maar "gisteren" en toch staat Pasen al voor de deur! Ik herinner mij ineens een voorval van vorig jaar. Die ochtend ging ik naar de H. Barbarakerk te Breskens en woonde er de Palmzondag bij. Echt ontroerend. Wat wist ik er trouwens van af? Niet veel meer dan...

...kreeg de bijnaam "Fransje". Het was een cultuur, het was een sfeer, het was een universum. Het afscheid kwam abrupt; na het eindexamen, op een dag in mei. De vrachtauto kwam ons halen en voerde ons langs de "ouderlijke huizen". Onze leraren rusten nu ongetwijfeld in de armen van de...

Ik ben trots op je... gouden woorden, uit zijn mond. De hij, die een deel van zichzelf in jou heeft gelegd, waardoor jij bent geworden, wie je bent. Hij heeft een stukje bij je weggenomen, waardoor jij, beschadigd bent. In een gebroken gezin. Nu zitten we in de auto. Jaren later,...

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje bij mutje zitten aan lange tafels Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de...

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje mutje zitten aan lange tafels. Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de tijd...

...acht? Er is er een met een prachtig gewei. Ik tuur door het gaas. Daar komt nog een hert aanlopen. Op de plek waar eerst zijn gewei stond zie ik twee stompjes. Het zal toch niet…? Peinzend wandel ik verder. Een vrouw met trendy jurk en dito laarzen staart naar boven, ik blijf staan op...

Maar dertig seconden afwezigheid waren genoeg om een eind aan de tot dan toe gemoedelijk verlopende nieuwjaarsdag te maken. Ik zat in het park met mijn zoon naar het water van de vijver te turen, op zoek naar late of vroege tekenen van leven. Die waren er niet. Het was te laat voor kikkervisjes en...

Zij lag nog te slapen in het bed waar hij een uur eerder uit gekropen was. Hij zat op de bank met haar kat op schoot en met koffie en een asbak binnen handbereik. Ineens zag hij weer voor zich hoe ze gisteren voor hem stond. Een ogenblik verder waren er een aantal woorden gekoppeld aan dit beeld en...

Een luie, lamlendige kat met snorharen die als door een begenadigd kunstenaar getekend zijn, sluipt rond in de gezellig verlichte woonkamer tussen het luxe meubilair en gaat als het haar zo uitkomt languit op de vensterbank liggen om spiedend de straat af te turen en iedere beweging daarin waar te...

...zijn niet koud. De zon prikt op mijn huid. Ik tuur naar de takken van de appelboom en zie dat de eerste aanzet van de knoppen al zijn verschenen. Boven mij zit Meneer Merel. Hij kijkt op mij neer. ‘Wilt u misschien een worm ?’ Meneer Merel houd zijn kopje scheef. ‘Koning Winter...

...vermoeiend dan werken. Ik zag er wel brood in. Tuur had een zoon, Louike en hij was in onze kindertijd al mijn eerste luitenant. Niettegenstaande zijn ogen wat raar stonden en iedereen hem schelen noemde, zag hij scherper dan een havik en wist hij mij in woelige momenten meermaals het vege lijf...

...vergezichten Aan weidse vlakten Aan natuurlijke glooiingen Wat heb ik lekker gefietst Wat heb ik goed gelopen Wat heb ik enorm genoten Van ook die koffie ‘to go’ Van dat warme appelgebak ‘to go’ met slagroom Van dat houten bankje met rugleuning Wat me liet turen en...

.....en ik herinner me - Cecilia - en hoe zal ik het mijn hele leven blijven herinneren! - hoe je me op die onheilspellende, vreselijke avond buitengezet, buitengetrapt hebt uit het laatste thuis dat ik nog bezat in deze wereld en mij overleverd hebt aan de koude, eenzame nacht en hoe ik mijn weg...

Op een flatbalkon -van de hoeveelste verdieping?- zaten Bert en Truus, een bedaagd echtpaar, gezellig thee te drinken. Beiden genoten van de zon, die ver in het najaar nog prettig aanvoelde. "Heerlijk dat we nu allebei met pensioen zijn," prevelde Bert, smakelijk kauwend op zijn ijswafeltje....

...is ineens niet gezellig meer, het dringt (natuurlijk) weer te laat tot me door dat ik mijn mobiel in mijn zak heb zitten, het kreng neemt met een vaart voldoende afstand van mij, hangt boven de daken, ik schiet nog net een paar plaatjes waar ie als stipje op te zien is... Leve de...

Hij stond zo stil en keek nieuwsgierig. Waar zou hij nu weer naar kijken, dacht ik. Het duurde wel 2 minuten dat turen. Daar moest ik toch het mijne van weten. Ik tilde iets van de tak omhoog om ook te kunnen kijken naar één of ander torretje. Dat verwachtte ik tenminste van mijn kat. Wat...

Somber tuur ik in de verte, in de hoop een geel stipje te ontwaren. Ik sta op het perron te wachten op de trein van Maarssen naar Utrecht. Ongeduldig klik ik met mijn hak op de grond. Mijn gedachten zijn bij mijn zoon die vanochtend snikte dat hij niet naar de bso wilde. Zijn verdriet voelde zo...

...als ikzelf vroeger aan een tafeltje zaten, tuurde ik de vitrine af. Op zoek naar iets gezonds. Relatief gezond stelde ik mezelf al bij. Want het viel niet mee om een gezond broodje te ontdekken. Totdat mijn oog op de ‘energie broodjes’ viel. Een lichte euforie maakte zich van mij...

(voor Cees Nooteboom) Het is die intense blik, die mengeling van helderheid en argwaan, dat eenzame turen in de verte, zingend hoofd als een ballon in het nachtelijk azuur. De reusachtige bergkristal schiet als de eenhoornpijl dwars door je hoofd naar voren. Achter zijn kleermakersgelaat, zijn...

...is afgesloten, het strand is verdwenen. Ik tuur naar de branding en zie dat de golven aanzwelgen tot ongekende hoogte. Het water gedraagt zich onheilspellend en maakt een agressieve indruk. Hoe hoog zou het water kunnen komen als de wind tot stormkracht aanwakkert? Ik wandel een stukje...

...vlakbij het raam waar ik altijd door naar buiten tuur. Alsof ze weet: die tweebeen achter het glas die mag me wel, als er een ekster aankomt jaagt hij ‘m wel weg. Dat nu schept verantwoordelijkheid. Ik kan geen minuut m’n post verlaten. Eten of naar het toilet gaan – no way. Boven een...

Er zijn van die berichtjes die je in eerste instantie niet opvallen. Tussen neus en lippen glijden ze door je bewustzijn zonder te landen in het gebied waar de tweede gedachtes heersen. Waar de bries van de twijfel waait of de valwind van de ergernis naar beneden dondert. Goedgemutst als altijd...

Veel mensen zijn eenzaam. Ik zou het erg vinden als je niemand hebt om mee te praten of om leuke dingen samen te doen. Maar je kan gehandicapt zijn en dan is er van ware liefde sprake als een pracht mens is die je blijft verzorgen. Hulde voor het personeel in een verpleeghuis. Zij moeten met...

...in hetzelfde tempo rennen, de haas achterna. Ik tuur, blijf ze volgen met mijn hand boven mijn ogen, het is een machtig gezicht. De vrouw roept nogmaals. Pas bij de derde keer vertraagt Victor, aarzelt en rent dan toch terug naar zijn baasje. Het is een langharige teckel, zie ik nu. Teckels zijn...

Ze moesten persé mee, voor thuis in de vijver. Het waren er zeker meer dan honderd. Ze had het uitgeprobeerd, samen met haar campingvriendin. De visjes, met een schepnet gevangen en niet groter dan 2 cm, waren in een emmer rivierwater gezet, in de schaduw van een boom. Na twee dagen leefde...