Ik kan terugkijken op vijftien prachtige zomers, vijftien weergaloze vakanties. Misschien waren het geen gewone vakanties. Ik had niet de behoefte om exotische landen te bezoeken of te luieren en te kuieren op ongetwijfeld ludieke buitenlandse campings. Ik wilde hyacinten hollen!
Nog steeds is het hyacinten hollen hét werk voor mij waarvan ik hoop…
Na zeven weken vakantiewerk heb je een hoop geleerd, verdiend en gelachen. Je ziet zo’n huis toch eens van de andere kant. Het beeld van zeurende oma’s die almaar klagen en kniezen is vervangen door lieve mensen die in een steeds kleiner wereldje leven. Tevreden met wat ze hebben en blij met de contacten binnen het huis.…
“Vakantiewerk, hoop ik?”
Ik knikte als antwoord, daardoor viel het niet op dat ik mijn reuk blokkeerde.
“Hm, dan is het goed”, mompelde hij terwijl zijn hand een lok van zijn voorhoofd naar achteren wreef. “Want laat ik je dit vertellen, jochie.” Hij prikte zijn vinger onder mijn sleutelbeen, dat deed pijn.…
Ik deed daar vakantiewerk toen Tjeu er kwam werken. Het roer ging in dat jaar voor hem om hij had juist zijn eigen schoenwinkel verkocht. Hij was toen een jaar of veertig, was gedreven en werkte als een paard. De winkel liep niet zoals hij wenste. Hij was vooral het gezeur van de klanten en hun (zweet)voeten beu.…
We hebben haar met uitzondering van vakanties (waarin wel hulpen zaten die de titel niet verdienden, maar domweg wat vakantiewerk deden) twaalf jaar gehad elke week opnieuw en als ze vertrok was ons huis blinkend, fris en geweldig. Net als zij.…
Ik schreef als vakantiewerk voor hem ieder jaar 20.000 adressen op enveloppen waarin zijn catalogus naar alle scholen van Nederland werd gezonden. Ik kreeg een cent per adres en na de zes weken die ik daarover deed had ik tweehonderd gulden. Hij gunde mij een extraatje.
Mijn moeder spuugde van kwaadheid: ’Denk toch eens na, Johan!…
Studiekeuze, stageplaats, vakantiewerk, alles lijkt hem onverschillig. Verveeld zappend hangt hij op de bank.
'Het wordt nooit meer zoals het was' is het enige wat hij kwijt wil.
En hij bloost.
Alweer een begrafenis. Het moet geen gewoonte worden. Alweer die treurige gang naar een bijna leeg achterafzaaltje.…