Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Verschil tussen hulp en zorg...

Een fors aantal jaren geleden begon ik te sukkelen met mijn gezondheid, kon het huishouden niet meer aan, zoals ik dat normaal wel deed, en zo deed de eerste van een complete colonne helpsters zijn intrede in ons huis.

Voordat we een echte goeie hadden, moesten we door dat diepe dal, dat elke vrouw wel kent als je het spreekwoordelijke roer uit handen moet geven, door eerst een paar meisjes "op proef" te krijgen. En net toen we het haast opgaven, kwam daar DE HULP.

Ze was ouder dan wij, maar dat gaf niks, was zelfs beter ook. Ze kwam, zag ... en overwon. We hebben haar met uitzondering van vakanties (waarin wel hulpen zaten die de titel niet verdienden, maar domweg wat vakantiewerk deden) twaalf jaar gehad elke week opnieuw en als ze vertrok was ons huis blinkend, fris en geweldig. Net als zij.
Ze maakte onze verhuizing mee, van een groot huis met twee trappen naar een flat, of appartement, net wat je wilt. Alles op slechts één etage, heerlijk....tot ze met pensioen ging. In diezelfde tijd kwamen er al nieuwe regels en was ONZE oude vertrouwde zorginstelling niet meer ingedeeld in onze gemeente.

Dat was afkicken, dat was afzien want we vielen in dat gat, dat geen ander op kon vullen, we kregen elke week een andere hulp waarover
boekdelen geschreven konden worden...triest en wij waren de dupe...
We worden ouder, hebben nog steeds hulp en tja de regering heeft een aantal maatregelen genomen die er nu voor zorgen dat de uren minder worden. Men moet dus nu maar met een zonnebril op lopen om er niet al te depri van te worden.
Dan komt er een nieuw bedrijf in beeld dat in de plaats kwam van HET oude en DAN pas komen we erachter dat het allemaal nog slechter kan. In de eerste weken zeg je niet veel, je wijst waar men de spullen kan vinden, je zegt wat je gedaan wilt hebben, je vraagt: kun je iets zachter doen met de stofzuiger? Je geeft koffie en ze zitten tot je zelf opstaat, (anders hadden ze NU nog gezeten): kortom het is bedroevend wat we in het begin meemaakten.

Meer dan bedroevend. Eén van de vrouwen zag kans het doordruk- mechanisme van het toilet naar zijn grootje te helpen (had ze nog nooit gezien) en er was een dame bij, die alleen gewend was met groene zeep te werken, tja dat had ik niet hè? Is link spul, want alles wordt zo glad als spek.
Er was er ook eentje die ons bed verschoonde maar ervoor zorgde dat ik niet teveel was had, want de vuile onderlakens lagen ONDER de schone nog op bed. Diezelfde dame zag kans om mij op het foute been te zetten want: ze kon geen dekbed in een hoes krijgen.

Wanhopig belde ik het bedrijf, haal dat mens in vredesnaam hier vandaan, ik word hier knetter van. Alle soorten, maten, blond, blank, zwart, donkerbruin, sjaaltjes, hebben we voorbij zien komen....tot ZIJ kwam, net als de eerste waar ik over schreef, ze KWAM, ZAG EN... OVERWON.
Maar: je voelt hem al, in deze tijd van contracten kreeg ze de zak, ontslag, werd aan de kant gezet, zo doen ze dat tegenwoordig.

En toen was ik KLAAR met dat bedrijf, ben er vandaan gegaan. Hield het voor gezien. Beter voor mijn gemoed, veel beter. En NU heb ik er een, die nog niet zover is van komen, zien en overwinnen, maar KOMEN is er. Ze is lief, doet haar stinkende best en dan komt zien en overwinnen ook nog wel in het groot te staan.....kortom er is hoop in huize Terlouw.

Schrijver: An Terlouw, 2 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 2 stemmen 1.416



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)