Alle inzendingen over versta

Freek schoof omslachtig het kussen onder zijn zitvlak in een andere positie. Na ruim twee uur op het houten bankje zonder ruggensteun van de linker tribune werd hij al behoorlijk stijf in zijn ledematen. ,,Ons manneke is er weer niet’’, zei zijn vrouw Annie vlak bij zijn oor, terwijl het applaus van het talrijke publiek langzaam wegebde. Freek keek…

Het is natuurlijk een bedenkelijke sport die Formule 1. Als je er al een groenlabel op zou willen plakken denk ik dat de lijm niet houdt en het label zelf verkruimeld is voor het de grond raakt. Qua energiezuinigheid kom je al snel in de negatieve priemgetallen terecht. De milieuschade die de rokende bolides aanrichten is niet te meten. Hectoliters…

Hemel bestormen, ik versta dat niet. Nog even natrappen, kost een rode kaart en dan heb je ook niks. Deze kolom is mijn eerste, laatste en enige, wat de redactie ook beweren mag.…

Ringweg, drie vadsige hoofddoekdames wandelen het vet van hun dijen in een taal die ik niet versta, maar ik begrijp dat ze ravissante verschijningen waren voordat ze uitgehuwelijkt werden. Tsja, 's lands wijs en oneer vraagt om een neef die de drie op afstand in de gaten houdt.…

Toen zei een verpleegster tegen mij onderwijl ik nog in de donkere tunnel was:, Je bent een diepzeevis, je bent een diepzeevis, versta je dat goed? Nee zei ik dat versta ik niet goed. ,Nu je bent een diepzeevis met je kamerplant mooi in de buis, versta je ons goed?…

Zit toch niet elke keer met die hand voor je mond Hans, zo versta ik je al niet eens, laat staan de Kamer straks. En dan die pakken Hans, en die jas, je lijkt wel een doodgraver of kardinaal SImonis die weer iets loopt te ontkennen.. Nou laatste keer dan.…

Ik versta ze niet, ze zijn crimineel en die het kunnen betalen vreten de buffetten leeg in mijn Griekse all-inclusive vakantieoord. Het is duidelijk; die lui hebben geen beschaving. Het openen van de Europese grenzen heeft iets van een banketbakker die zwervers uitnodigt in zijn winkel om een spelletje schaak te komen spelen.…

Ik heb niks tegen dieren die loslopen, versta me niet verkeerd, maar van de volgende drol maak ik een boemerang, tenslotte was ik er eerst, de wandelaar in de tijd dat ze de runderen nog niet hadden aangenomen bij de groendienst, eerlijk is eerlijk.…

Ik die zeg dat ik je graag hoor babbelen, maar je eigenlijk niet versta, dat ik je gezelschap meer op prijs stel dan vroeger en er niet bij zeg dat het is omdat ik bang ben om alleen te vallen. Te vallen als ik alleen ben. Mijn botten, zijn ze zo broos geworden omdat scherven geluk brengen?…

En weet je, daar is altijd wel iets wat ons aanspreekt, ze spreken je taal, ( ik versta best Engels hoor) ze hebben het over de gewone dingen en ze spelen een hele film af zonder die irritante reclame ertussendoor, want bij al die andere zenders, lassen ze weliswaar plaspauzes in, maar ik ben nou niet bepaald aan de plaspillen en zo vaak als die reclames…

Wanneer je me vraagt: wat versta je onder rommel?, dan moet ik bekennen dat er bij mij al snel sprake is van rommel. Of dit komt omdat ik in een grijs verleden in de thuiszorg werkte alsmede voor een schoonmaakbedrijf, geen idee.…

Ik versta u niet hoor, kunt u wat harder praten, nee ze horen u niet en ik zeg niets.. Niemand hoort u trouwens ergens over..we zien u ook niet meer 'toevallig' op de fiets langskomen met een appeltje en een ijsmuts.. Buitenland..? Europa..ja goed gesproken, mooie woorden.. Maar hier dan, het toeslagen drama..…

Muziek begint bij mij pas interessant te worden als ik de woorden versta, net als baby’s. Ik vind kleine kinderen ook pas interessant als je met ze kan praten. Het ging mij dus niet om na-apen en ook niet om voorop lopen, want uiterlijk deed er niet toe.…

Wat er wordt gezegd versta ik niet; waarover het gaat weet ik wel. Het leek allemaal nog zo ver weg. Oh nee, eerst moest het eind van hun studietijd in zicht zijn, dan zouden ze er eens over denken. Het ging toch prima zo? Zij met haar studie in de ene stad, hij in de andere. Alle vrije tijd over en weer bij elkaar. Samenwonen?…

Helemaal verward roep ik: ‘Gdzie teraz jestem (waar ben ik nu – terwijl ik geen woord Pools ken of versta), what the fuck is this, scheisse, wêr bin ik no (Fries)?’ Mij vrouw schrikt even. ‘Wat mankeert jou?’ Nog een beetje verdwaasd kijk ik om me heen en zeg: ‘Ach niks, ik was even de weg kwijt, ik was even een zoekgeraakt pakketje.’…

"Trek het je niet aan jongen", bromde hij, "al vijf jaar kom ik hier drie keer per jaar seismo-erts ophalen en ik versta er nog steeds geen ene yota van!" "Hoelang is Seismo al gekoloniseerd door de Aarde?" wou de jongeman weten.…

Ik zit op een paar meter afstand toe te kijken, versta hem niet woordelijk, maar begrijp hem heel goed. Soms treft een ramp zijn wereld omdat iemand niet uitkijkt waar hij loopt; hij kijkt de lomperik verontwaardigd na. Dat is een meteoriet-inslag zeg ik tegen hem, hij kijkt mij enkele seconden aan, hij wikt en weegt en knikt naar me.…

Ondanks dat ik het lied 'Liki Bessmertnykh Bogov' niet letterlijk versta, versta ik het wel absoluut figuurlijk, ook in combinatie met de boeiende videoclip. Dat Masha een collega-heks is, staat buiten kijf en dat wordt in dit lied inclusief de beelden wel duidelijk.…

De vrouw draait haar hoofd naar me toe, trekt haar gezicht verontschuldigend in de 'versta ik niet stand' en haalt haar schouders op. 'Duitsers', schiet door me heen. Ik heb de keuze om beschaamd door te lopen of in mijn beste Duits mijn gezicht te redden.…

Volgens sommigen mag daar Vlaams aan worden toegevoegd want als niet-Vlaming versta je er geen hout van. In Nederland kunnen de regenten niet meer om Geert Wilders heen. De overschatte populist komt met analyses over bezuinigingen, integratie en de Islam waarmee het halve volk het eens is.…

, versta je me niet? In welke kast ligt die routeplanner?’ ‘Zei je kast???‘ Ik hoor nog meer lawaai op de achtergrond. Langsdenderende vrachtauto’s, politiesirenes, noem maar op. Het is zeven uur ‘s morgens en de wereld is al in volle gang op weg naar…ja, op weg waar naartoe? Eigenlijk wil ik het niet eens weten op dit uur van de nacht!…

De volgende morgen is vreemd, hij zit op m’n schoot en kijkt me steeds aan, vertelt hele verhalen, die ik wel begrijp, maar niet versta. Neigingen om naar buiten te willen heeft hij niet (meer?)…

Als ik fluister, versta je me. Ik schreeuw tegen hen die mij aanvallen, die niet naar mijn grenzen luisteren. Ik maak kapot wat mij wil beschadigen. Ik val aan, ik vecht. Ik streef naar een overwinning, blind voor het verlies. Ik praat tegen hen die mij niet kennen. Die ja zeggen, nee doen. Die onbegrijpend denken te begrijpen.…

Dan gaat de boel beginnen, de tafel gaat wat heen en weer, het lugubere apparaat komt angstig dichtbij en maakt grommende geluiden, ik hou er niet van, mijn makke natuurlijk, tegelijk hoor ik iemand iets zeggen, maar versta het niet, dus ik geef een brul dat ik het niet hoor!…

Ik versta het niet…Ik moèt wakker worden. Langzaam probeer ik mijn zware oogleden op te tillen. Ik word verblind door licht..en dan…weer die stem, maar nu luid en duidelijk: “Dag Sarah ben je wakker? Ik hoor dat je een zware nacht heb gehad.” Die stem.. die ken ik! “Mam? Ben jij dat?…

Haar praten lijkt meer schreeuwen en de woorden klinken rauw en gaan zo snel dat ik haar vaak niet versta. Oma herhaalt voor de anderen altijd langzaam wat haar dochter zegt.…

Wat ze tegen elkaar zeggen, versta ik niet, maar het klinkt super gezellig. Hij heeft de glimlach op mijn gezicht gezien. Vader en dochter doen me herinneren aan de tijd dat mijn zoontje nog een kind was. Samen de boodschappen doen.…

Ik zeg ook nog dat de kinderen steeds roepen, dat ik ze verkeerd versta, tja mijn gehoor gaat achteruit. De dokter besluit opnieuw een hoortest aan te vragen, en die dan naast de test van vorig jaar te leggen, ook kijkt hij nog even naar mijn neus, en constateert dat mijn tussenschot scheef staat.…

Onder ijspret versta ik, na een copieus diner, een heerlijk groot glas met roomijs, slagroom en chocoladesaus. Andere heerlijkheden mag ook, maar het ijs mag niet ontbreken. Behalve als ik in het Centrum in Schelluinen eet. Daar kun je nog zalige bitterkoekjespudding en andere verrukkelijke toetjes bestellen.…

De naam versta ik niet. Ze heten blijkbaar niet allemaal Mohammed. “Mooie naam”. Ze lacht trots. Dan gaan ze weg. “Hallo” zegt het meisje van de kassa. “Ha Daniëlle” zeg ik. Ze kijkt verrast. Ik wijs haar op het naamplaatje op de revers van haar uniform. “O, zegt ze, ik dacht al”.…