Alle inzendingen van Lena

~ DEEL 5 ~ Het hart schoot me in de keel. Mijn moeder die de aardappels stond af te spoelen keek me aan en zei: “Neem jij maar op, want ik heb m’n handen nat”. Het gerinkel klonk als een haast kwaadaardig lawaai. Voordat de telefoon voor de vierde keer rinkelde pakte ik gehaast de hoorn op terwijl ik dacht: “Laat ik het maar snel achter me brengen…

~ DEEL 4 ~ Ik werd overmand door verlegenheid en zocht naar woorden om de stilte te doorbreken. Ik zou haar het liefst willen zoenen, maar mijn verdraaide verlegenheid hield me tegen. Tegelijkertijd voelde ik me schuldig, want misschien verwachtte ze juist dat ik haar zou zoenen. De mooie Gabriëlla stond vlak voor me. Ze keek me aan met een haast…

Ik keek kort haar kant op. Ze keek me vluchtig aan waarbij er een kleine glimlach op haar gezicht verscheen, maar boog haar gezicht snel weer richting haar tekenopdracht. Het viel me op dat iedereen met z'n tweeën aan een tafeltje zat, maar Gabriëlla zat alleen aan twee tafels. Dat bleek niet voor niets. Ze had namelijk een enorm arsenaal aan teken…

De lerares Nederlands werd ons slachtoffer toen we haar "blij" gemaakt hebben met een abonnement op de Veronicagids. Ze weet waarschijnlijk tot de dag van vandaag niet wie haar dat genoegen (aan)gedaan heeft. Tijdens de gymlessen waren het altijd dezelfden die de basketbal niet op de basket richtten maar op de gymleraar die even met de rug naar de…

Dit is het verhaal over iemand die het warm-nest-gevoel niet kent en voor wie het brood overal hetzelfde smaakt. Maar het is ook het verhaal over iemand die het warm-nest-gevoel zoekt en deel wil zijn van een warm nest. Een verhaal geschreven onder een anonieme naam, omdat het mijn eigen verhaal is. Mensen zouden kunnen worden herkend door dit verhaal…

Als een CDA'er openlijk kleur bekent is dat meestal als hij of zij zonnebrand heeft.…

Na een busreis van zevenhonderd kilometer bereiken we eindelijk Matmata, gelegen aan de rand van de woestijn. Het Berbervolk dat hier leeft, woont nog in holwoningen en wij gaan zo'n woning bekijken. Van de ijskoude airconditioning die ons deed overleven in de bus, stap ik op gloeiend heet zand, dat mijn schoenen haast in brand zet. Onder een olijfboom…

Zodra ik in Tanger uit het vliegtuig stap waan ik mij in een andere wereld. Het is niet alleen het benauwende, drukkende weer, nee, de hele atmosfeer beneemt mij de adem. Chaotisch, druk, zenuwachtig, geheimzinnig. Een gesluierde vrouw kijkt mij nieuwsgierig aan, maar als onze blikken elkaar kruisen wendt zij, betrapt, het hoofd af. Het is één…

Ik zag hem voor het eerst op de ijsbaan en was, van het een op het andere moment, stapel verliefd. Hij was lang en had blond haar. Mijn knieën begaven het bijna toen hij vroeg of ik met hem wilde schaatsen. Ik kon alleen maar knikken. Mijn stem had het begeven. Ondanks de handschoenen voelde ik de warmte van zijn handen toen hij de mijne greep.…

Het geluid van de Franse comtoise is eentonig en brengt me haast onder hypnose. Hoewel het lijkt, of de slaap me in zijn greep heeft, zijn mijn ogen wijd open en staren zonder knipperen recht vooruit. Mijn geest concentreert zich op één punt: een witte vlek op de schoorsteenmantel boven de open haard. De witte vlek staart terug, treitert me en daagt…

Telefoontje van een vriendin: "Ik denk dat David een ander heeft. Ik zag hem zondag in de stad." Na 30 jaar huwelijk waren David en ik apart gaan wonen. Het was mijn keus. Van hem hoefde het niet. Hij vond het best zo, ook al stelde ons huwelijk niet veel meer voor. Ruzie, scheldpartijen, vernederingen: alles heb ik meegemaakt, totdat het genoeg was…