43 resultaten.
Patricia De Martelaere: Paardebloem
beschouwing
3.0 met 4 stemmen 298 Paardebloem
Het is eerder gebeurd, ook
dat ik zei: nooit eerder.
Dat het geel van de paardebloem
nooit geler geweest is
eerder nooit eerder geweest.
Dat hij zei: liever niet, en mij
niet kuste - of bijna niet.
Het zal ook eerder voorbij zijn gegaan.
Al was het nooit eerder hier
en op...
Peukje
verhaal
3.3 met 9 stemmen 166 De caissière vraagt of ik het blokje met ‘deze kassa gaat sluiten’ achter mijn boodschappen wil leggen. Ze wrijft vermoeid in haar ogen.
'Pauze?' , vraag ik.
'Lekker even', verzucht ze.
'En een peukje zeker', zeg ik opgewekt.
Ik zie het personeel van deze winkel op mooie dagen wel...
Phoenix in een vervuild luchtruim
verhaal
3.2 met 6 stemmen 868 De allerbelangrijkste poëzie is de poëzie, die niet wordt opgeschreven, dat is de poëzie, die geleefd wordt, zoals bij de natuurvolken of bij de kinderen, zonder enige pretentie kunst te zijn. Het bestaat zelfs dat men voortdurend lyrisch kan zijn en zien, deze staat is eigen aan alle...
Pi steeds vaster en verjaart
dagcolumn
3.0 met 7 stemmen 252 Overmorgen feest Amerika. De Verenigde staten gaan voorop, mede omdat die mafkezen 14/3 schrijven als 3/14. Niet omdat Einstein geboren is op 14/3/1879. Het wereldberoemde getal pi wordt gevierd. Met 3/14 als wiskundige decimale notatie. Deze waarde is de verhouding van omtrek en diameter van een...
Poëzie als roomsoes of als oase
beschouwing
3.0 met 3 stemmen 412 In het algemeen zijn de geheugens van de mensen versnippert, armoedig geworden, een ernstig symptoom van de huidige mensheid, een psychische aderverkalking, een gevolg van het ieder-voor-zich-principe. De tijden zijn voorbij dat dichters de spreekbuis van het volk of van speciale groepen waren, de...
Reine Wellens: Afscheid en Troost
beschouwing
3.0 met 9 stemmen 226 Afscheid
Als aders op witte huid, zo staan ze
aan de lucht, de bomen aan de einder.
Landschap dat zich sinds altijd
herhaalt in glooiende eeuwen akkerland.
Het voorjaar wacht in harde botten
maar de sleedoorn bloeit als toen
ik nog een meisje was, lichtjaren her.
Lente breekt zich...
Rotsen in de branding
verhaal
4.0 met 1 stemmen 2.536 Zo aan het begin van de een-en-twintigste eeuw van onze jaartelling is de poëzie in een stroomversnelling terecht gekomen, alleen is het de vraag of zij nu bergopwaarts of bergafwaarts gaat. In hoeverre kun je het heden modern noemen, werkelijk vernieuwend? Het huidige computertijdperk lijkt...
Traumatische doorwerkingen
hartenkreet
4.8 met 14 stemmen 391 Ik ben werkelijk tot het bot, mijn naakte botten, gegaan om te ontdekken waar ik nog blokkades kon opheffen, de nare boel kon transformeren of anderszins verwerken, als ik maar mezelf kon bevrijden van die ellendige nasleep van mijn destructieve, psyche ontwrichtende, liefdeloze, wrede...
Valt de avond stil
hartenkreet
3.4 met 5 stemmen 405 Zwarte vleugels van overal overvallen mijn huis, in deze tijd van het jaar vliegen ze getwee met hun grappige grijze kopjes. Kauwen herkauwen hun afkomst, ze kunnen niet anders, vliegen in vlucht door de lucht over mijn dak en schijten alles onder als ze in de bomen van het park zijn beland.
Nog...
Vogelvrouw.
column
3.0 met 25 stemmen 454 Tijdens mijn lange wandelingen door de bossen kuier ik bij tijd en wijle via de stad terug naar huis. Dan kom ik langs een oud rijtjeshuis waar de zon rozerood schijnt op een vijftal op de muur geschilderde vogels. In de open keuken staat in warm licht een grote houten tafel met een laptop, en daar...
Weer te overhaastig
hartenkreet
4.7 met 7 stemmen 73 Mijn geliefde was een dikke week bij mij in de flat en we maakten het heel gezellig voor elkaar, alles verliep soepel en we waren ons allebei niet bewust van het feit dat zo'n snel continu samenzijn wel eens averechts kon gaan werken. Zij maakte werkelijk alles schoon, zelfs de gordijnen gingen in...
Zandkorrel.
beschouwing
2.4 met 29 stemmen 1.088 De nietigheid van een zandkorrel in de gierende stormwind. Wie kan mij vasthouden in de naaktheid van het onbeschermde leven? Wat is mijn noodlot in de grijze zeemist op deze verlaten zandplaat? Het water dat mijn corpus omgeeft en mijn lichtheid verzwaart. Het leven van een korrel wordt beheerst...
Zo moeder, zo badeend
dagcolumn
4.8 met 62 stemmen 564 Vrijdag was geen goede dag. Toen kwam een collega na vier maanden zwangerschapsverlof terug werken. En we zouden het geweten hebben. Van hoeveel melk ze de dag voordien nog afgekolfd had tot de kleur van de ontlasting, want het kind was een beetje ziekjes de laatste tijd. Een lichte bronchitis had...