Hartenkreten

Het is een winkelgalerij die niet veel voorstelt, waar ik vele voetstappen heb liggen en waar mijn tranen eens rijkelijk en overvloedig hebben gestroomd. Daar heb je de "Boots" apotheek, brandpunt van mijn vele bezoeken en de modezaken met hun etalages waarin ideaal geproportioneerde...

Een "tovertafel" is een "instrument" dan wel een "stukje speelgoed" dat dementerenden en verstandelijk beperkten behulpzaam kan zijn en waar zij veel plezier aan kunnen beleven. Lichtvlekken en voorstellingen worden geprojecteerd en dansen op een tafel en de "patiënt" probeert ze als het...

De esdoorn, die sinds jaar en dag mijn woning beschermt, ontvouwt in dit seizoen haar kruin als een wonderlijke bosschage met de aanzetten van geel gebladerte zoals in de Natuur betaamt. Gele blaadjes resteren nog aan de andere boom aan mijn venster, gedeeltelijk kaal nu en zwarte takken tekenen...

Van wie is dit land? Van wie is de rijkdom? God, het is er eindelijk van gekomen, in dit barre jaar 3030 explodeert het sluimerende leed van jaren lang. Altijd weer die verdoemde kloven tussen arm en rijk, kloven die alsmaar meer uitdijen, die eeuwige afgunst, het onrecht van onderdrukking en...

Duits is uit. De Duitsers die ik ken, spreken allemaal Engels op hun werk en binnenkort moeten we allemaal aan het Chinees. Zonde van de Duitse taal, haar literatuur en haar wijsbegeerte. Nee, de Tweede Wereldoorlog heeft er niets mee maken. Kinderen zijn niet verantwoordelijk, hoeven niet...

Het regende een beetje. Een gedeelte van de Korvelseweg was opgebroken en een ondergrond van donkerbruin zand was aan de oppervlakte zichtbaar. Enkele zeer stoere heren hielden zich ermee bezig met behulp van voertuigen die wellicht de naam "pallettruck" verdienen het zand om te woelen en op te...

'Is it the pain of the drinking or is it something else?' [Neneh Cherry] Mensen, doe niet als ik, verstik je woede niet, want het leven wordt een hel en uitzicht is er niet, wellicht uitkomst, maar lang, zeer lang zal het duren. De moed om daar te komen waar ik als depressief kind de mist ben...

Tegenwoordig stelt men her en der die kleine kastjes op met enkele boeken erin zodat je naar hartenlust kunt halen en brengen uit je bezit. Op een vroege morgen koos ik een "dierenencyclopedie" uit een dergelijk fragiel kastje, opgesteld voor ons Wijkcentrum. De kleurige plaatjes van de dieren...

De betrekkelijk nieuwe flats aan de Wandelboslaan dragen mannennamen: "Vincent, Robert" Hun gevels verbergen chique appartementen. Ik was eens, in vroeger tijd, niet onbekend met hun (toekomstige?) bewoners toen ik nog journaliste was. Verschillende echtparen hebben de sleutel van hun nieuwe...

Het hek staat open, daarachter ligt een kathedraal van zinderende platanen, schilferend om en om gerangschikt langs een plaveisel dat gloedvol boven zich uit lijkt te stijgen. De hitte is voelbaar. Hier liggen duizend dromen die niet zijn uitgekomen, hier liggen mensen met onuitgesproken wensen....

Als in extase greep ze mijn beide handen, kennelijk veronderstellend in haar idealisme dat ik de "Godmens" zou zijn, "The benefactor of mankind", de grote weldoenster die al het leed kan wegnemen, die alle wonden kan helen. Haar oude en verweerde gezicht lichtte op in een hemelse glimlach. Maar...

We waren met ons groepje naar de metropool aan de Rijn vertrokken. In de hotelkamer waarin ik geen oog dicht zou doen, sierde reeds een levensgrote foto van de wereldberoemde kathedraal de wand. We zouden later ook het gotische bouwwerk dat in jeugdjaren al zozeer tot mijn verbeelding had...

Een raar fenomeen, slapen, niemand ontkomt er aan. Of je nu links of rechts bent, minimumlijer of bonusbinnensleper, binnenschipper of buitendijkwachter. De nacht heeft uiteindelijk macht over dagelijks bestaan. Een mening doet er niet toe als de slaap toe slaat, je kunt eenvoudigweg je ogen niet...

Als de hemel die blauwe tint aannam, eind november, begin december was weer de tijd gekomen dat de Goedheiligman in het land was en dan mochten we bij oma komen. Oma bewoonde het kapitale pand in de Gerard de Bondtstraat met de achterkamer waarin vele tropische planten op hun bloei wachtten. In...

De kolenkachel snort allang niet meer, met de dubbele beglazing en de thermostaat is de ijsbloem verdwenen, het glas wordt nooit meer zo koud als het was. Weg is de verwondering, die prachtige schildering op het raam, je blies er tegen aan en de warmte van je adem stilde in een druppel ijs....

Als kind voelde ik al dat ik anders was dan de meesten, hoe ik ook mijn best deed om erbij te horen, om hun tempo bij te kunnen houden, om hun obsessies zoals voetbal en kalverliefdes na te apen, mij ook in tabakswalmen te hullen, mist en nevel, er bleef iets haperen in mij, waar ik niets aan kon...

De bomen aan mijn venster, de aloude, trouwe boompartijen die mij al mijn hele leven vergezellen dragen nu het gewaad en de kleur van een nieuwe herfst. En een nieuwe herfst treedt aan in een leven dat geteisterd is en getormenteerd en veelbewogen. Mijn ziel die in mij rust is gesmeed en gehard in...

Mijn grappige, makke, hardgebekte agapornide is na jarenlang samenzijn ontsnapt via een openstaand bovenraampje, waar ik geen erg in had. Hij mocht vaak 's avonds een tijd rondvliegen door het hele huis, dan zette ik alle deuren open, liet hem aan mijn kostbare boeken knagen, vond ik wel wat...

Bezuinigingen Zij denken slechts van kwart en wit, van een sluitende balans,van klinkende munten altijd netjes in evenwicht. Maar het gevoel, dat wat je voelt, wanneer er kleuren schijnen van een ander licht, dat gaat over jou, over mij, over ons, over onze identiteit maar dan net anders...

....en in dat schamele boekwerkje uit het bescheiden bibliotheekje van mijn arme vader, die ik zozeer liefhad en zozeer betreur, trof ik toen ik het toevallig opensloeg de foto aan van de man die mijn vader zozeer vereerde: professor doctor Van S. die in het onderhavige werkje schreef over De...

Langzaam komt de muziek ‘aangeslenterd’ steeds luider, steeds duidelijker Ik kan er niet meer omheen Dan zet de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen...

De nog jonge, zwartharige man; in mijn ogen inderdaad een jongeman en mijn nieuwe tandarts, die zo gebrekkig Nederlands spreekt had niettemin het woord laten vallen dat de voorgestelde behandeling aanduidde; het gewraakte woord; "wortelkanaalbehandeling" en ik kon hier niet blij om...

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar...

De meisjes van Broeckx, Cecile en Ineke, hadden de leeftijd van respectievelijk zeven en tien jaar bereikt. Handje in handje waren ze verschenen voor Sinterklaas; een duizelingwekkende autoriteit en samen moesten ze twee keer per jaar de weg afleggen naar het witte huis van tandarts Claassen aan...

Veranda Verbeelding breekt, hoewel gesloten huis, door het schuine glas van de verandakluis waar aardrijkskunde ontstaat in stroom en sloot, het gelaagde laagland geologisch aan de voeten uitgespreid een spraakgebied waar druïden maretakken meten, mededelen mij een mens in tijd en...

We waren nog kinderen en onze bebaarde, romantische leraar, zelf ook nog niet ouder dan vijfendertig jaar presenteerde ons de wereldgeschiedenis die toch bol staat van bloed en immense malaise en wapengekletter als een romantisch sprookje waarin we zozeer geloofden. Hij kalkte met zijn tekentalent...

In onze stationshal, die overigens niet uitblinkt door de sfeer die men wellicht zou wensen, is sinds kort een piano opgesteld en een uitbundige en enthousiaste jongeman beroert de toetsen. Jongeren, mogelijk enthousiaste studenten verzamelen zich in de hal die nu hun trefpunt vormt. Men heeft nog...

Mijn trotse naam; de naam van mijn voorouders, geschreven met ckx; de naam mij bij mijn geboorte meegegeven; de naam die ondanks alles vaak voorkomt in het Antwerpse telefoonboek, wordt kennelijk vaak beschouwd als een curiositeit en is vaak aanleiding tot het cliché: "U behoort zeker tot de...

De door mij zozeer vereerde schrijver Edgar Allan Poe, een "boegbeeld" uit mijn lang voorbije jeugd en een van mijn favoriete auteurs, sprak in zijn fabuleuze en magische verhaal "De val van het Huis van Usher" altijd zeer tot mijn verbeelding. Maar mijn kinderlijke, huiveringwekkende...