Verhalen over individu

‘Hoi buurman, alles goed?’ ‘Ja, ik mag niet klagen.’ ‘Ik wil niet vervelend doen, maar is er iets aan de hand?’ ‘Nee, hoor alles is in orde.’ ‘Maar ik meen donkere wallen onder je ogen te zien zitten, vandaar mijn vraag.’ ‘Weet je buurman, alles is echt goed, alleen...

Geen onnodige bezorgdheid, ik heb ze daarboven écht nog wel op een rijtje, al zou men zich wellicht kunnen afvragen of de volgorde daarin nog wel klopt. Koud kunstje om u onder citaten en hele uittreksels van Wikipedia te bedelven, maar dan weet ik bij voorbaat al dat velen zullen denken: zo lust...

Verdorie had het vannacht toch nog even, totaal onverwacht, redelijk gevroren. Ik wilde op tijd bij de bakker zijn om enkele van hun heerlijke warme broodjes te kopen. Kom ik bij m’n auto, waar ik met grote moeite de autodeur los kreeg. Ik glibberde over ons tweehonderd meter lange sintelpad naar...

Hij ligt hier voor me. Jouw identiteitskaart met op de voorkant een portretfoto van jou. Gemaakt bij de fotograaf F.A. Zeiberdlich in Theresienstadt/Terezin. Er staat: Identitätskarte für Marie Namr, Tochter des Hrn. Josef Najmr, B.J. Arbeiter. Of jouw vader was arbeider of jij was arbeider. Of...

Soms is een doodgewone wandeling veel ongewoner dan je kunt vermoeden. Ook al is het een wandeling die je wel vaker maakt, toch kan hij opeens heel anders lijken. Een poosje geleden liep ik het mij bekende pad, iets buiten het dorp, af wat langs een boerderij leidt en uitkomt bij een bosje...

Een warme avond in de zomermaand juni. Het matte avondschilderij voltooid, kijkt hij, de oude man, uit het raam. De rijke mensen eten bij de pizzeria. Er wordt volop drank geschonken. Het geroezemoes dringt zijn woonkamer binnen. En haar naam verduistert, in herinnering van heimwee. Met een houten...

Natuurlijk heeft de helpende zon voor een deel een aandeel in de wederopbouw van het zelfvertrouwen. De zon laat zich niet buiten sluiten. Hij vindt altijd zijn weg al is deze door een heel kleine opening van hoop. Daar houden mensen zich aan vast, die dunne rode draad. Een herfstkind tekent...

Als ik met mijn hondjes in de auto, richting het bos tussen Veenhuizen en Een, rij om mezelf en hun een heerlijke wandeling te gunnen, zie ik ze over het fietspad rijden – de eenzame fietsers. En dan komen er, ja hoe moet ik dat noemen, noem het maar nostalgische gevoelens, bij mij, naar boven....

Soms kun je dat zo hebben een weekje dat het een beetje tegenzit. Zo’n periode dat alles even niet loopt zoals je hoopt of vindt dat het zou moeten lopen. Zo’n weekje dat een vervelend griepje dat je natuurlijk al onder je leden had, besluit een plekje op de voorgrond op te eisen, ten koste van...

Het is nog maar de vraag, of de lezers of enkelen van hen in dit ‘verhaal’ een enigszins aanvaardbare verhaallijn kunnen ontdekken. Ondanks deze bedenking heb ik nu weer eens voor deze manier van schrijven gekozen om mij de hele procedure van het zich moeten inlezen over bepaalde onderwerpen te...

Ten behoeve van de geachte lezer, voor wie de door mij beoogde samenhang van dít verhaal niet geheel of, erger nog, geheel niet duidelijk wordt, verwijs ik gaarne naar de bron, de onderstaande en eerder door mij ingezonden bijdrage: “Koud vuur” (verhaal nr. 2564) van 20 juli 2007. Kort...

Het Amsterdamse jaagpad aan het Nieuwe Meer was de oude route van de trekpaarden. Deze werkdieren in dienst van de mens trokken de trekschuiten langs de oevers van de ringvaart en het Nieuwe Meer naar Amsterdam. Later werd het een fietspad in een natuurgebied. Een kronkelend fietspad voor...

Ik, de bezielende geest van Drachten, rust uit onder het grote carillon, dat nu zwijgt. Nadenkend lig ik hier, waar Noorder- en Zuiderbuurt elkaar ontmoeten. Heerlijk om te genieten van de nachtelijke stilte en de sterrenhemel. Vandaag heb ik veel ondernomen. De ochtend was vol zonnige werklust....

Op een zonnige middag wandelde een jongen van ongeveer 12, 13 jaar de stad uit, kuierde rond in een mooi plantsoen. Jacob snoof de geur van bloemen en bladeren op, keek naar boven. Wat was de hemel prachtig blauw, met enkele grote wolken van zuiver glanzend wit! "Die wolken dragen mijn gedachten...

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet...

Toen ze aan kwam rijden zag ze de zonderlinge man al van uit de verte zitten. Terwijl ze parkeerde, gaf hij geen enkel teken van nieuwsgierigheid. Ze stapte uit en liep de veranda op waarna ze direct op hem afging. Ze bleef voor hem staan en terwijl ze haar hand uitstak zei ze: ‘Goedemorgen,...

‘Ja, ik zal daar nog eens over nadenken’, beloofde hij haar. ‘Het is uiteindelijk een stevige knaap, dus voor een pak slaag daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.Het blijft altijd oppassen dat hij zichzelf niet verliest in die wereld’, piekerde hij hardop. ‘Je kunt voordat hij er...

Het was een zonnige ochtend in een buitenwijk van Berckly, een kleine stad in de staat Michigan. Het was nog erg vroeg, en slechts het gezang van een vroege vogel liet zich horen. De mannen in de straat die aan het onderhoud van de gazons en begroeiing werkten, hadden nog geen slag uitgevoerd....

Als ik het "Slavenkoor" uit "Nabucco" hoor, ben ik ineens weer in die kamer. op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden, en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me omringd door de goedgunstige, overvloedige zorgen en aandacht van mijn...

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis; de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere mongoloïde of zwakzinnige aard en...

De moeder blikt met een welhaast onbeschrijflijke uitdrukking op haar gezicht de camera in; triomfantelijk, zelfverzekerd, vervuld van rustige vreugde om het moederschap. Zij houdt het zoontje omklemd in de armen dat in de mollige handjes een speelgoedje vasthoudt. Zal de Wereld, zal de Liefde...

Mevrouw S., de buurvrouw uit onze jeugdjaren, had twee zonen, van wie de ene altijd een militaire jas droeg met brede epauletten (hij emigreerde naar Australië) en de andere, een elegante, aantrekkelijke, maar hoogst excentrieke vrijgezel, af en toe voor alle kinderen uit de buurt...

We zaten die ochtend tegenover elkaar aan de eettafel en opeens zag ik twee dikke tranen over haar wangen glijden. Impulsief stond ik op en sloeg mijn armen om haar heen en zei: 'Ik heb jou gemaakt en alles wat ik maak is goed,' Ze lachte door haar tranen heen. Midden in de nacht werd ik...

Jarenlang is Florian van Driesteveld op zoek naar een andere naam, eventueel een pseudoniem of anders een bijnaam. Een pseudoniem voor het humeur van de maand, een pseudoniem voor zijn ellendige naam. Een bijnaam voor het karakter dat hij is geworden. Hij is geminderd met roken, drinkt wat vaker...

Het was een vreemde tijd, je kwam een ex-geliefde tegen en die vertelde je dat er een vrouw was die naar jouw schilderijen vroeg. Je had aan bijna niemand verteld dat je schilderijen maakte, op een druilerige woensdagmiddag stond ze voor de deur. Ze kwam uit de studentenwereld, en had niets met...

Alle kleuren die je maar bedenken kon waren aanwezig op het prachtige kleurenpalet als ze uit haar raam keek. Het uitzicht was betoverend, elke keer pakte ze de camera om opnames te maken van de prachtige luchten in de avondschemering, maar nu dus ook van de steeds veranderende herfsttooi van de...

Het geurige zomerbos was vol geluiden van krachtig ondernemend leven. Tussen de bomen, die af en toe zacht kraakten, liep een oude man. Het was Roemer de kruidenier. Vroeger was hij de baas van een mooie, bloeiende winkel geweest. Nu genoot hij van zijn rustige nadagen, zonder druk zakelijk...

De druppel die mijn emmer deed overlopen, had de vorm van een geschenk. Mijn vriend had de neiging om dàt wat hij zelf graag wilde hebben, aan mij cadeau te geven. En zo via een omweg aan zichzelf. Ook dit keer was het iets waar ik totaal geen behoefte aan had. Er zat een mooi papiertje om en een...

Zou ik al symptomen van het alleen zijn beginnen te vertonen? Of zitten mij bepaalde dingen dwars? Ik denk beide. - Op mijn activiteitencentrum heeft een mevrouw het gewaagd mij te vertellen dat ik teveel aandacht opeiste. Dat was een harde klap ofwel een gemene steek onder water. Dit omdat...

Wanhopig probeer ik de schijn op te houden. Met de dag wordt dat moeilijker. Niets is meer wat het lijkt en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Het begon een week geleden. Na het wakker worden wierp ik 's ochtends een blik in de spiegel. En zag daar een gezicht. Niet echt het mijne. Ook niet dat...