Ontsnapt

Mijn gedichten waaien onbeschermd over straat, vandalen noemen het pulp of bescheuren zich van het lachen over zoveel onbenulligheden en vreemde fratsen, hoe prooidierachtig ik ook ben, onzichtbaar worden mijn hartklachten en mensenschuw glijd ik langs hen heen.
Al word ik zelfs door de uitgeteerde zondebokken met de nek aangekeken, zoals de gesloten kasteeldeuren om paupers en melaatsen te weren. Is er geen herkenning meer, maar minachting her en der, in alle gelederen? Nergens vind ik onderdak, onbeschermd en ongewapend sta ik piemelnaakt tussen de decadente roofdieren, maar niet zij, niet deze boze wereld, God is mijn rechter en hoewel ik meer en meer afbrokkel, mijn aura is een gatenkaas, van alles kan er naar binnen glippen, als ik niet steeds om iedere hoek sta om ze een flinke mep te verkopen.
Mijn zinnen zijn zwaar ontregeld, vergeving kent men niet, ik hol van gat naar gat, ik zal God vragen om een daad te stellen, al mijn vijanden worden grassprietjes en ik begin te loeien, dolblij met mijn eigen uiers. Hier, striem mijn andere wang tot bloedens toe, eens zal er vrede zijn in alle harten. Ik blijf jullie dierbare zondebok, de meeste gruwelijkheden dichten jullie mij toe, armzalige blinden, trap me maar kapot, maar vergeet niet dat ik een deel van God ben, wie een ander mens schaadt, schaadt God!
Dus kan ik jullie primitieve therapievormen niet goedkeuren, jullie mensonterende gedrag vanwege onverwerkte trauma's gaat niet werken, is gedoemd tot meer chaos en vernietigingskrachten, zal uiteindelijk op jullie zelf terugslaan met een kracht, die duizenden malen sterker is.
Wie zaait, zal oogsten en het zal wrang, geestverstikkend en zielsverslindend zijn, dat kan ik jullie verzekeren.
Ik zoek haastig naar de mandril in een wildvreemde dierentuin, om eens een andere CD op te zetten, thermen van afkeer in een tobbe gevuld met azijn en watergruwel, de vliegende zalm houdt orchideeën in zijn bek, de zon lijdt aan hoge bloeddruk in een dal van spijkergras.
Ik waan mij vandaag dokter Doolittle in een ooievaarspak, een analfabeet die zijn taal zoekt bij de dieren.
Spreek tot mij, wolven van dit prachtige park, luister naar de lierspeler in zijn gondel, verstop je onder mijn Italiaanse mantel en ga met mij de steppen tegemoet.
Kameraden, volg ons, verlaat dit overspannen, dikgevreten, onbestuurbare, zwartgallige Nederland!
Dure elitehokken, wees een toevlucht voor de daklozen en doop uw mensentuin met de verse urine van bezopen koninginnen, baronessen, miljardairsvrouwen en ander tuig. Er zit een slang in mij, die ontzenuwt mijn angsten, hij bijt tot de laatste stuiptrekking van zich af. Het spiegellabyrint zal uit elkaar barsten en de vrijheid is verborgen achter hagen van zeewier en smaragd. Wanneer op het platte land gekeken wordt, zien wij naakte goden en godinnen samensmelten, gouden regens worden in mijn spijkerkop van pepermunt. Mijn overrelaxte geest verdwijnt nauwgezet en als een marionet uit zijn lieve, verwoeste lichaam met krakende poppenkastdeuren van mahoniehout en een van uiterste domheid en wreedheid vervuld, uit angst gillend publiek. Helaas gooi ik meer en meer pepermunt, hoe ik mijn dwaze spijkerkop er ook bijhoud, welke wijnen ik ook zuip, miljoenen euro's spendeer ik aan zenuwzieke kwakzalvers, verarmd met mijn krankzinnigheid leur, zoals een exhibitionistische pin-up met haar markante, uitpuilende tieten.
Maar wie smult er van mijn woorden? Kon ik dat genot of die walging maar een beetje meevoelen, dat zou toch wat zijn, alhoewel, blijf maar lekker anoniem, want ik vrees het ergste.
Word wakker, koninkrijken, keizerrijken, republieken! We gaan ons van onze ketenen ontdoen, we gaan de gevangenisdeuren, die allang openstaan niet langer negeren, omdat we gehypnotiseerd zijn door moderne, geëvolueerde, gewiekste, bangmakende, onderdrukkende leugenaars!
Strijd voorwaarts, verzetshelden in de knop!

Ontsnapt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 218