De troosteres van mijn jeugdjaren

(voor Geneviève Alison Jane Moyet (18 juni 1961))

Je bent geboren in Billericay, Essex, Engeland. Je hebt een Franse vader en een Engelse moeder. Je bent opgegroeid in de stad Basildon, waar je naar de Markhams Chase Junior School ging. Op je zestiende ging je van school af en je werkte een periode in een winkel. Daarna studeerde je twee jaar voor pianostemmer. Vanaf je achttiende zong je in bands als The Vandals, punk rock, en The Screamin 'Ab Dabs, rhythm and blues. Op je eenentwintigste begon je met Vince Clarke (1960, South Woodford), voormalig lid van Depeche Mode, het duo Yazoo, electropop. Vince bespeelde de synthesizer. De eerste single was 'Only You'. Het debuutalbum heet 'Upstairs at Eric's' (1982), met de hitsingle 'Don't Go'. Een jaar later verscheen het album 'You and Me Both', tevens het laatste album van Yazoo, want jij begon een solo-carrière en Vince vormde met de zanger Andy Bell (1964, Peterborough) Erasure. Andy had een liefdesrelatie met wijlen Paul J. Hickey en hij is HIV-positief. Het nummer 'Mr Blue' is later ook gezongen door Rene Klein, die stierf aan aids. Je tekende een contract met Columbia Records, omdat dit ook het label van je idool Janis Joplin was. In 2008 kwam er nog een reünie met Vince, het live-album 'Reconnected live' verscheen en in 2011 was er nog een eenmalig concert. Op je drie-en-twintigste verscheen je solo-debuutalbum 'Alf' (zo werd je vaak genoemd), geproduceerd door Steve Jolly en Tony Swain. 'Invisible' is geschreven door Lamont Dozier (1941, Detroit). Dit nummer werd een hit, naast 'Love Resurrection' en 'All Cried Out'. Het album stond op één in Engeland. In 1985 stond je op Live Aid naast Paul Young en je zong mee met 'Let It Be' van Sir Paul McCartney. Je zong 'That Ole Devil Called Love' van Billie Holiday (1915 - 1959), die zichzelf heeft doodgedronken en aan de verdovende middelen verslaafd was. Ook had je een hit met 'Is This Love?', samen met Dave Stewart geschreven. Op je zesentwintigste verscheen je tweede album 'Raindancing', met naast 'Is This Love?' als hitsingles 'Weak in the Presence of Beauty', 'Ordinary Girl' en 'Sleep Like Breathing'. Ook scoorde je met de losse single 'Love Letters', oorspronkelijk van Edward Heyman en Victor Young. Je was getrouwd met Malcolm Lee, een kapper, met wie je samen zoon Joe kreeg. Malcolm en jij zijn gescheiden. Samen met je tourmanager Kim McCarthy kregen jullie dochter Alex. Tegenwoordig ben je getrouwd met David Ballard, je assistent, en jullie kregen samen dochter Caitlin. Op je dertigste verscheen het album 'Hoodoo', met 'It Won't Be Long' en 'This House'. Drie jaar later verscheen 'Essex', met 'Falling' en 'Whispering Your Name'. Je kreeg meningsverschillen met Sony, die populaire deuntjes najoeg, waardoor je steeds opnieuw moest opnemen van hen. Hierdoor duurde het tot 2002, toen 'Hometime' verscheen bij je nieuwe label Sanctuary Records. Het was een groot succes, met 'Should I Feel That It's Over' en 'Do You Ever Wonder'. Geproduceerd door Tim Norfolk en Bob Locke, die eerder voor Madonna werkten. Sony had het nakijken. In 2004 verscheen 'Voice', met allemaal covers, ook van klassieke componisten als Georges Bizet, George Gershwin en Henry Purcell. In 2007 verscheen 'The Turn', met 'One More Time' en 'A Guy Like You'. In 2009 toerde je door Engeland en Ierland. Een volgende album is aanstaande, maar je doet rustig aan en je danst naar niemand's pijpen, het zal niet de populariteit navolgen, maar rauw en eerlijk zijn. Je speelde o.a. in de musical 'Chicago' in Londen, met uitstekende recensies. Verder was je de grootste gast op het eerbetoonalbum 'A Concert for Kirsty MacColl'.

Alison Moyet De troo De troosteres van mi

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 90