Schoonheid en vertroosting in woorden vervat

(voor Leconte de Lisle (1818 - 1894))

Je bent geboren als Charles Marie René Leconte de Lisle op 22 oktober 1818 in Saint-Paul op het eiland Réunion, wat destijds Île Bourbon heette, ten oosten van Madagaskar. Je vader was een plantage-eigenaar en een leger-chirurg. Je groeide op op het eiland Réunion en in Bretagne. Je was bevriend met de muzikant/schrijver Charles Bénézit, die later een goede vriend van Victor Hugo werd. Je vader heeft je in alle ernst opgevoed en hij stuurde je naar Oost-Indië om je voor te bereiden voor een zakelijke carrière. Na deze reis ging je in Rennes Grieks, Italiaans en geschiedenis studeren.

In 1845 ging je voorgoed in Parijs wonen, waar je begon met het publiceren van gedichten en politieke artikelen. Je was dichter, (politiek) essayist en schrijver. Je werd gegrepen door het Revolutiejaar 1848, maar nadat dit werd neergeslagen, trok jij je teleurgesteld terug in de schrijfkunst, met name de poëzie. Je was bevriend met de dichter/geleerde Thales Bernard en de dichter/schrijver Louis Ménard, die een klasgenoot van Baudelaire was en die Baudelaire liet kennis maken met de hasj. Je belangrijkste dichtbundels zijn 'Poèmes antiques' (1852), 'Poèmes barbares' (1862) en 'Poèmes tragiques' (1884).

Je dichtte over het archaïsche en het barbaarse, oude Griekenland. Hierdoor werd je de voorman van een hele nieuwe generatie dichters. Samen met de schrijver/dichter Théophile Gautier gaf je de aanzet tot de Parnasse-poëzie. Gautier's dichtbundel 'Emaux et Camées' uit 1852 was daarbij van groot belang. Er werd gestreefd naar een zuivere vormschoonheid, zonder morele obsessies. Deze poëtische beweging had een sterke invloed op de Poète maudits, o.a. Arthur Rimbaud, die er schatplichtig aan is, ondanks zijn puberale verzet, Paul Verlaine, Charles Baudelaire, Comté de Lautréamont, Tristan Corbière, Gérard de Nerval, Stéphane Mallarmé, François Villon, Oscar Wilde, Edgar Allan Poe, maar ook Willem Kloos, Jan-Jacob Slauerhoff en Jotie T'Hooft.

Je verwierp de persoonlijke poëzie van Alfred de Musset en Alphonse de Lamartine en de humanitaire gedichten van Victor Hugo. Voor jou was kunst een intellectuele luxe voor een elite, die enkel de troostende schoonheid dient. Je vond dat de ongeremde inspiratie van de romantici dat niet kon bewerkstelligen, maar alleen een blijvende aandacht voor de vorm. Door de invloed van het positivisme, gegrondvest door de filosoof Auguste Comté, bezong je de wetenschap en de verworvenheden van de nieuwe tijd. Je vertaalde de schrijfwerken van o.a. Homerus en Euripides naar het Frans. Je was lid van de Académie Française. Je vereerde de schoonheid en je haatte de kerken, de pausen en de koningen. Je was extreem-links en republikeins. Je was dertig jaar getrouwd met een jonge wees uit Jobbe-Duval.

Je leidde een hoogst eenvoudig en armoedig leven. Je schrijfwerk werd zeer slecht betaald. Je werkte als assistent-conservator bij de bibliotheek van de Senaat, met het uitzicht op de Jardin du Luxembourg. Elk jaar ging je naar de kust in Normandië en Bretagne. Je klaagde vaak over de extreme hitte. Je was ook bevriend met de dichter José-Maria de Heredia, die diep onder de indruk van jouw dichtwerk was. Je overleed in Château de Voisins in Voisins-le-Bretonneux op 17 juli 1894 in volle helderheid. Je werd 75 jaar en je bent begraven op Cimetière marin de Saint-Paul op La Réunion. Op Cimetière du Montparnasse staat jouw cenotaaf, een hoge zuil met daarop jouw buste.