Een meester in de spirituele geneeskunst

(voor Bruno Gröning (1906 - 1959))

Je bent geboren op 30 mei 1906 aan Hasenwinkel 19 (op de eerste verdieping) in Gdansk (Danzig-Oliva), Polen. Je was de vierde van zeven kinderen. Je had twee zussen en vier broers. Jullie woonden in een arbeiderswijk. Jouw vader August Grönkowski was een bouwer, een metselaar-voorman. Jouw moeder was Margarethe Seidler, die uit een gerenommeerde familie van handelaars kwam. Als kind leefde je al zeer teruggetrokken en was je een eenling. Anderen vonden jou vreemd en ze noemden jou een gek. Toen je twee jaar was, voelde je al jouw taak in het leven. Je was graag in de natuur. Je voelde je meer aangetrokken tot de dieren, de bomen en de struiken. Daar ervoer je de aanwezigheid van God.

Na enkele dagen in een bos werd je gevonden en werd je door jouw ouders bont en blauw geslagen. Je genas de dieren door liefdevol tegen ze te fluisteren. Je ging naar de katholieke openbare school. In 1921-1922 bouwde jouw vader in zijn eentje een particuliere woning. In 1914 ging jouw vader in militaire dienst en moest hij oorlog voeren. Jouw moeder werkte ondertussen in een wapenfabriek. Jij gaf de gewonde soldaten kracht en hoop. Je overleefde een zware dysenterie en je miste anderhalf jaar school. In 1918 kwam jouw vader terug.

Jij werkte twee-en-een-half jaar in de detailhandel en daarna werkte je op verzoek van jouw vader in de meubelhandel. In 1925 ging je als zelfstandige aan de slag. Van 1927 tot 1943 was je een fabrieksarbeider en een werkloze. Je werkte negen maanden in een chocoladefabriek, bij een postkantoor en als elektrotechnisch ingenieur.

In 1928 trouwde je met de protestantse Gertrud Cohn. In 1931 werd jullie zoon Harald geboren en in 1939 jullie zoon Günter. Beiden overleden op hun 9-de in een ziekenhuis, Harald in 1940 en Günter in 1947. Gertrud was erg teleurgesteld dat je de ziekten van jullie zonen niet kon genezen. Je vond/vindt dat gezondheid en de genezingen van ziekten door de absorptie van een goddelijke levenskracht gebeurt. Dit heet Heilstrom/Reiki.

In 1936 veranderde jouw achternaam in Gröning, wat Duits klinkt. In 1939 werd je naar het front gestuurd. Je wilde daar niemand doden, maar velen helpen. Als tankbestuurder reed je opzettelijk tegen een winkel met voedselvoorraden aan, zodat de uitgehongerde dorpelingen bij het voedsel konden komen. Als krijgsgevangene in Rusland genas je jouw medegevangenen. Na jouw vrijlating werkte je op enkele boerderijen in Hessian Haigerseelbach. In 1949 zijn Gertrud en jij gescheiden en besloot je om alle mensen te gaan genezen, in plaats van enkele individuen.

Door magnetisme genas je de mensen van hun pijn. Bijvoorbeeld Charlotte Adam. Je was een spiritueel genezer en je deed voorspellingen, die altijd uitkwamen. Je wist ook auto's en radio's te herstellen. Je genas de 9-jarige Dieter Hülsmann van spierdystrofie, waardoor je via de kranten beroemd werd. Je werd een wonderdokter genoemd en heel Duitsland sprak over jou. Duizenden mensen gingen naar het Hülsmann-huis in Herford, waar jij veel toespraken hield. Je riep op tot het vertrouwen en geloof in God en de noodzaak van een echte, christelijke levensstijl. Er vonden talloze genezingen plaats, ook als je er niet zichtbaar aanwezig was.

Je genas de verlamden, de blinden, de doven, de achterlijken, de tuberculose-lijders, de migraine-lijders en de zwakken. Dat deed je op afstand. Via geneeskrachtige stralingen. Vanaf het balkon met het gietijzeren hekwerk op Wilhelmsplatz 7 in Herford. Met wilskracht en een rotsvast geloof. Op 3 mei 1949 kreeg je van de gemeenteraad van Herford een genezingsverbod. Je ging naar Hamburg, maar daar mocht je niet in het openbaar spreken. In Heidelberg liet je jouw geneeskrachtige gaven testen, met een positief resultaat. Je mocht op het landgoed 'Traberhof' van Leo Harwart jouw genezingswerk uitvoeren. Duizenden mensen bezochten jouw genezende praktijken. Vanaf het balkon straalde jij de helende energie uit. Weer genas je o.a. blinden, gehandicapten, verlamden en migraine-patiënten.

De zakenman Otto Meckelburg werd jouw manager en hij stichtte een vereniging. Otto was in de oorlog een nazi en een concentratiekampcommandant geweest. In juni 1950 kapte je met hem en volgde er een samenwerking met Eugen Enderlin, maar die was ook enkel een geldwolf. Je verliet hem ook. In 1951 gaf je geregeld lezingen bij Cäcilie Scheuerecker in Grafing, in de herberg 'Aindorfer Hof' in München en nog een tijd in de praktijk van Enderlin, tot je definitief met hem brak. Je stichtte de vereniging 'Gröning-Bund', waar je de president van was. In 1954 gaf je o.a. lezingen in het kasteel van Graf Zeppelin in Aschhausen en in jouw privé-appartement in Grafrath. In 1955 werd je nogmaals schuldig bevonden aan het herhaaldelijk overtreden van het verbod op genezing en werd je beschuldigd van de doodslag op Ruth Kuhfuss, die aan tuberculose in beide longen leed.

Op 25 juni 1955 hertrouwde je met jouw secretaresse Juliane Josette Dufossé. Jullie verhuisden naar Plochingen. In Frankijk bezochten jullie Lourdes. Blijkbaar was de heilige Bernadette een inspiratiebron voor jou. In 1957 werd je voor doodslag vrijgesproken en ging je naar Mimizan, de Golf van Biskaje en de Côte d'Azur. Plus nog vier dagen naar Lourdes. Je had een vergevorderd stadium van maagkanker. Je zei: 'Als men mij het werken zal verbieden, verbrand ik inwendig.'. Dr. Bellanger zei na de tweede operatie: 'De verwoesting in Bruno's lichaam is verschrikkelijk, het is een totale inwendige verbranding. Hoe hij zo lang en zonder ontzettende pijn te lijden, kon leven, is mij een raadsel.'. Op 26 januari 1959 overleed je in de Rue Henner 5 in Saint Georges, Parijs. Je werd 52 jaar.

Je zegt: 'Daar kan ik meer doen dan hier. Wie mij roept, zal ik helpen. Wie hulp nodig heeft, zal ik helpen. Ik ben jullie vriend en zal dat altijd blijven. Ik ben het niet die geneest, de goddelijke kracht helpt en geneest, ik ben slechts een instrument van God.'.