Bonus: on-ge-nees=lijk...

Het is buikengewoon, maar daarentegen de waarheid en niets dan de waarheid: na het afleggen van de ene Mi-Le na de andere is dan uiteindelijk de Kogel door de Kerk. Enkele jaren geleden alweer is bij mij de zeldzame ziekte Polycythaemia Vera gediagnosticeerd. Synoniem voor PV is ziekte van Vaquez-Osler, een chronische beenmergaandoening gekenmerkt door een overproductie van rode bloedcellen, vaak ook bloedplaatjes en witte bloedcellen in het beenmerg. Míjn beenmerg; Polycythaemia Vera is een bescheiden voorkomende aandoening waar jaarlijks ongeveer 300 mensen in Nederland door worden getroffen, iets vaker voorkomend bij mannen dan bij vrouwen.

Een abnormale werking van het beenmerg is oorzaak van PV. Onbekend, tot op de dag van vandaag, is waarom mijn beenmerg zich afwijkend gedraagt. Naast het eerder door mij genoemde Vaquez-Osler als synoniem voor PV, geldt dit ook voor primaire Polycythemie. Op de site van de Nederlandse Vereniging voor Hematologie is te lezen dat deze ziekte op iedere leeftijd kan voorkomen, maar dat de meeste patiënten bij de diagnose rond de 50 jaar zijn. 'k Was meteen, per direct, bloeddonor af. Als bloeddonor, dus ex- inmiddels, is bij mij de diagnose gesteld en inderdaad, stante pede mocht ik, en terecht geen bloeddonor meer zijn. Het klinkt als een contradictie interminis, maar de Bloedbankmedewerkers hebben juist gehandeld, vanzelfsprekend goed gediagnosticeerd en conclusies getrokken. Ondertussen dacht ik als leek met goed gedrag: 'wat is hier in vredesnaam aan de hand'? Van het ene op het andere moment ongevraagd en zeker -gewild geen bloeddonor meer met als bonus: ongeneeslijk ziek! Bij de Bloedbank word je als donor met respect en zeer goed behandeld. Je staat als donor min of meer op een voetstuk. Mijn piëdestal of sokkel werd per direct, helaas logisch, voorgoed opgeborgen, lees: weggezet...!

De Dag van de Diagnose, de hiervoor beschreven, zou ik graag 'deleten', verwijderen uit mijn leven, maar dit zit er helaas niet in; nu niet, nooít zal dit mogelijk zijn. Ergo: 'k zal moeten leven, zoals ik de afgelopen bijna drie decennia heb geleefd. Terugverlangen naar die ruim twee daarvoor is sowieso zinloos. Aangezien 'deleten' onmogelijk blijkt te zijn, dus ís, druk ik maar op 'Enter'.

Zowel mijn milt als lever voelen zich bezwaard; deze lichaamsonderdelen nemen ongevraagd teveel bloed in zich op, waardoor zij zwellen met als gevolg een 'buikje', hoewel ik zelf liever altijd sprak van een 'holle rug'. Onze kennis, laat staan onze medische-, reikte natuurlijk niet naar die van een gemiddelde arts. De directe posities van zowel lever als milt, in omgekeerde volgorde, gebruikmakend van zowel de eerste als tweede letter van beide organen, mile, waren mij als begintwintiger vreemd, laat staan dat ik zou weten dat zowel het ene na het andere orgaan zich met bloed zou kunnen 'voeden', waardoor zowel lever als milt kunnen zwellen en groter, lees: veel forser kunnen zijn dan zij gemiddeld horen te zijn; jouw buik zwelt op en Polycythaemia Vera is geboren, terwijl deze in de getroffen buik blijft. De ziekte met een teveel aan bloed, zich kenmerkend door een sterke toename van het aantal rode bloedcellen.

Bij Polycythaemia Vera zijn afwijkingen ontstaan in de voorloper-cel, de stamcel die verantwoordelijk is voor de bloedcelaanmaak.

Schrijver: Annejan Kuperus, 22 augustus 2019