Als virtuoos pianiste/componiste zwaar ondergewaardeerd

(voor Fanny Hensel-Mendelssohn (1805 - 1847))

Je bent geboren als Fanny Cäcilie Mendelssohn op 14 november 1805 in Hamburg. Je was de oudste van vier kinderen. Jouw vader Abraham Mendelssohn was een bankier en filantroop. Jouw moeder was Lea Salomon, een kleindochter van de rijke hofbankier Daniel Itzig, verbonden aan de Haskalah-beweging. Jouw broers waren Felix en Paul en jouw zus was Rebecka Henriette, geboren op 11 april 1811 in Hamburg en overleden op 1 december 1858 in Göttingen. Zij was een zangeres/kunstenares, die in 1832 met de wiskundige Peter Gustav Lejeune Dirichlet trouwde, met wie zijn zoon Walter kreeg. Jij werd als een christen gedoopt, waarna je de achternaam Bartholdy kreeg, maar jij bleef met het Judaïsme verbonden. Felix en jij protesteerden tegen de extra achternaam Bartholdy, die was bedoeld om het Jood-zijn te camoufleren.

Jij kreeg jouw eerste pianolessen van jouw moeder, die door de werken van de componist/musicus Johann Philipp Kirnberger was geïnstrueerd, een leerling van Johann Sebastian Bach. Johann Philipp verbleef in een benedictijns klooster in Lviv en hij was de muziekleraar van prinses Anna Amalia van Pruisen, die klavecimbel, fluit en viool speelde. Ze was ook een componiste van met name kamermuziek. Ze zette het oratorium 'Der Tod Jesu' uit 1755 van de dichter/filosoof Karl Wilhelm Ramler op muziek, wat haar lievelingscompositie was. Als 14-jarige kon jij alle 24 preludes uit 'Das wohltemperierte Klavier' van Bach uit jouw hoofd spelen. Dit deed jij op 10 december 1819, de verjaardag van jouw vader. Jij bent ook beïnvloed door jouw oudtantes, de barones/muzikante Fanny von Arnstein en de toetseniste Sarah Levy, de favoriete leerling van de organist/componist Wilhelm Friedemann Bach. Sarah steunde de weduwe van Carl Philipp Emanuel Bach, Johanna Maria Dannemann.

Jij studeerde kort bij de pianolerares Marie Bigot in Parijs, die ook aan Felix les gaf. Marie werd bewonderd door Joseph Haydn en ze was bevriend met haar bewonderaars Antonio Salieri en Ludwig von Beethoven. Marie overleed op 16 september 1820 en zij werd 34 jaar. Daarna kregen Felix en jij pianoles van Ludwig Berger, een leerling van Muzio Clementi, die voor koningin Marie Antoinette speelde en op 24 december 1781 in Wenen een muzikale wedstrijd met Wolfgang Amadeus Mozart voerde, ter vermaak van keizer Joseph II, die gelijkspel verklaarde. Mozart vond Clementi maar een monteur en charlatan. Jullie kregen compositieles van Carl Friedrich Zelter, een vriend van Goethe. De violist Daniel Hope (1973, Durban) stamt van Carl af. Carl schreef aan Goethe over jou: 'Ze heeft iets van Sebastian Bach, dit kind is echt iets bijzonders, ze speelt als een man.'. In oktober 1820 werden Felix en jij lid van de Sing-Akademie zu Berlin, geleid door Carl, als opvolger van de klavecinist Carl F.C. Fasch.

De schrijver Henry Chorley vond, dat jij door jouw sociale klasse in jouw carrière werd beperkt. Wanneer jouw familie arm was geweest, was je net zo beroemd als Clara Schumann en Marie Pleyel geweest, want je behoorde tot de allerbeste pianistes. Volgens de muziekprofessor Marian Kimber had jij geen muziekaspiraties buiten jouw privésfeer. Jij speelde tijdens de Sonntagskonzerte in het ouderlijke huis in Berlijn en jij adviseerde Felix. Enkele van jouw composities verschenen onder de naam van Felix, zoals 'Italien', wat Felix in Buckingham Palace voor koningin Victoria zong. Hij vertelde haar wel dat het van jou was. Jij bleef Felix schriftelijk ondersteunen en van opbouwende kritiek voorzien. Door jou herbewerkte hij zijn stukken.

In 1829 trouwde jij met de kunstschilder/hofschilder Wilhelm Hensel, geboren op 6 juli 1794 in Trebbin. Zijn zus Luise Hensel was een religieuze dichteres en lerares Duits, die de gelofte van maagdelijkheid aflegde en volbracht. Zij weigerde de liefde van de dichter/schrijver Clemens Brentano, de componist Ludwig Berger, de dichter Wilhelm Müller, die op zijn 32-ste door een hartaanval overleed, en de arts Clemens Alertz, de latere lijfarts van paus Pius IX. In 1830 werd jullie zoon Sebastian Ludwig Felix geboren. In 1832 en 1837 waren er twee miskramen. In 1838 debuteerde jij bij een pianoconcert van Felix. In 1838 was jij bij de repetities van het oratorium 'St. Paul' van Felix in de Singverein. Door een reis met Wilhelm en Sebastian naar Italië (Rome) kreeg jij meer zelfvertrouwen, o.a. door jonge, Franse musici, die jou volop respecteerden, zoals de diepgelovige componist Charles Gounod en de mezzosopraan Pauline Viardot, een vriendin van George Sand. De muziekliefhebber Robert von Keudell wist jouw zelfrespect ook te verstevigen.

In 1842 heeft Moritz Daniel Oppenheim jouw geportretteerd en is er te zien, dat jij prachtige pijpenkrullen had. In 1846 publiceerde jij een verzameling van jouw liederen. Je kreeg de goedkeuring en beste wensen van Felix. Aan jouw vriendin Angelica von Woringen schreef je, dat je niet zal rouwen, wanneer er geen vervolgpublicaties verschijnen, want je bent niet ambitieus. In maart 1847 had je veel ontmoetingen met Clara Schumann. Op 14 mei 1847 was je de cantates, die Felix bij 'Die erste Walpurgisnacht' van Goethe had gemaakt, aan het repeteren, toen jij een beroerte kreeg. Door de complicaties ben jij overleden. Jij werd 41 jaar en jij bent naast jouw ouders in het Dreifaltigkeitsfriedhof aan de Zossenerstrasse in Berlijn begraven.

Felix overleed op 4 november 1847 na enkele beroertes. Hij werd 38 jaar en hij is ook in het Dreifaltigkeitsfriedhof begraven.