Ernstig schizofreen en een groot dichter

(voor Dino Campana (1885 - 1932))

Jij bent geboren als Dino Carlo Giuseppe Campana op 20 augustus 1885 in Marradi, nabij Faenza. Jouw vader Giovanni was een basisschooldirecteur met een zwak en neurotisch karakter. Jouw moeder Fanny Luti kwam uit een rijke familie en zij was een excentrieke en dwangmatige vrouw met een psychische aandoening. Zij zwierf vaak over de heuvels en zij vergat haar moedertaken. Zij was extreem gehecht aan jouw broer Manlio, geboren in 1888. Jouw moeder vergat jou en jij moest vechten voor haar aandacht. Op jouw 15-de kreeg jij de eerste tekenen van zenuwstoornissen. Jij kreeg medicijnen en jij ging naar een gesticht. Jij volgde de basisschool in Marradi en het gymnasium tot de vijfde klas aan de Salesiani di Faenza, een school van Don Bosco. Vervolgens ging jij naar het Liceo Torricelli in Faenza en naar het lyceum in Carmagnola bij Turijn. In Turijn zijn de heiligen Anna Maria Rubatto en Caterina Dominici geboren. Sint Caterina was een vriendin/adviseuse van Sint Giovanni Melchiorre Bosco. In juli 1903 behaalde jij jouw gymnasium-diploma.

Terug in Marradi verslechterde jouw nerveuze gesteltenis en had jij geregeld stemmingswisselingen, ook door de moeilijke relatie met jouw moeder en de stad. Tijdens de saaie winteravonden in Marradi ging jij naar het nabijgelegen Gerbarola en genoot jij van het menselijk contact en de geroosterde marronikastanjes. Dit had een positieve uitwerking op jouw gemoed. Op jouw 18-de ging jij scheikunde aan de Universiteit van Bologna studeren. In 1905 werd jij als legerofficier in Ravenna ontslagen. Jij ging farmaceutische chemie in Florence studeren. Na enkele maanden was jij in Bologna terug, waar jij het eerste deel van jouw poëzie 'Canti Orfici' ging schrijven. Jij hebt jouw universitaire studie niet voltooid en jij kon jouw ware roeping maar moeilijk vinden. Jij hield zielsveel van landloperij en onderweg had jij diverse banen. Jouw familie, de stadsmensen en de overheid vonden jouw buitenlandse reizen een teken van waanzin. Er werd door hen wel een heel merkwaardig verband gelegd. Het is de vraag wie hier echt waanzinnig was. Jij werd met veel argwaan bekeken en men (de braven, lauwen en gezapigen) vond jou fysiek te krachtig, te Duits. De manier waarop jij de poëzie/filosofie besprak, vond men ook te krachtig. Op jouw 21-ste werd jij door de politie in een krankzinnigengesticht gestopt. Tussen mei en juli 1906 reisde jij naar Zwitserland en Frankrijk en werd jij in de grensstad Bardonecchia gearresteerd. Jij werd in het psychiatrisch gesticht in Imola gestopt.

In 1907 werd jij door jouw ouders naar een Italiaanse familie in Latijns-Amerika gestuurd. Jouw familie regelde jouw paspoort en de overtocht, omdat jij als een officiële krankzinnige te boek stond. Uit angst voor een heropname in het gesticht ben jij vertrokken. Jouw moeder geloofde, dat jij de anti-Christ was en destijds was het leven met jou voor haar en de rest van de familie ondraaglijk geworden. Ze hoopten erop dat jij in Zuid-Amerika zou herstellen. Overigens was het paspoort alleen voor de binnenkomst geldig. Jouw familie wilde een terugkomst niet stimuleren. In de herfst van 1907 ging jij vanuit Genua naar Argentinië, waar jij tot het voorjaar van 1909 hebt rondgetrokken. Terug in Marradi werd jij gearresteerd en na een korte tijd in de kerk San Salvi in Florence ging jij naar België, waar jij in Brussel werd gearresteerd. Begin 1910 werd jij in een maison de santé in Doornik opgenomen. Met de hulp van jouw familie kwam jij terug in Marradi en had jij een meer rustige periode. In 1915 reisde jij naar Turijn, Domodossola, met de Sacro Monte Calvario, en Florence. In de Eerste Wereldoorlog hoefde jij niet in dienst, omdat jij pacifist, neutralist en ernstig geestesziek was.

In 1916 zocht jij tevergeefs naar werk en correspondeerde jij met de journalist/literatuurcriticus Emilio Cecchi, getrouwd met Leonetta Pieraccini. Hun 2 dochters waren Giuditta en Giovanna, de scenarioschrijfster Suso Cecchi D'Amico, die met de musicoloog Fedele D'Amico trouwde, met wie zij 3 kinderen kreeg; Silvia, Caterina en Masolino (1939, Rome), die bij Mario Praz in de literatuur afstudeerde en die met de schrijfster Benedetta Craveri trouwde, met wie hij 2 dochters kreeg, Isabella en de knappe schrijfster/journaliste Margherita. Emilio en Leonetta kregen ook 2 zonen; Mario, die doodgeboren werd, en Dario, die kostuum- en decorontwerper/schilder/schrijver was en trouwde met de kostuumontwerpster Maria Baronj. De journalist Athos Gastone Banti schreef denigrerend over jou, wat bijna tot een duel leidde. In 1916 begon jij een heftige liefdesrelatie met de schrijfster Sibilla Aleramo, die ook een liefdesrelatie met de lesbische schrijfster Cordula Poletti had. Cordula had weer liefdesrelaties met gravin Eugenia Rasponi en de actrice Eleonora Giulia Amalia Duse. Cordula overleed op 12 december 1971 in Sanremo. In juni 1916 was jij in Firenzuola om van een gedeeltelijke verlamming van jouw rechterhand te genezen. Begin 1917 eindigde Sibilla de relatie met jou.

In 1918 werd jij in het psychiatrische ziekenhuis in Castel Pulci (de Villa van Castelpulci) te Scandicci opgenomen. Castel Pulci was van de familie Riccardi en werd in 1854, het geboortejaar van Arthur Rimbaud, een psychiatrisch ziekenhuis. De dichters/broers Luigi, Bernardo en Luca Pulci woonden daar in de 15-de eeuw. Hun zussen waren Costanza en Antonia. Hun ouders waren Jacopo di Francesco Pulci en Brigida de Bardi. De psychiater Carlo Pariani bevestigde, dat jij aan ongeorganiseerde schizofrenie/hebefrenie leed. Dit is een ongeneeslijke en uiterst ernstige vorm van schizofrenie. Jij overleed op 1 maart 1932 in Scandicci door bloedvergiftiging, opgelopen tijdens een wilde vlucht, waarbij jouw scrotum door prikkeldraad bloedwonden opliep. Jij werd 46 jaar jaar en jij bent eerst in de begraafplaats van San Colombano begraven. In 1946 zijn jouw overblijfselen in de Badia a Settimo herbegraven, de Benedictijnenabdij van Cluniac in Scandicci.

Dino Campana

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 52