De eerste, Engelse, gepubliceerde dichteres in Amerika

(voor Anne Bradstreet (1612 - 1672))

Jij bent geboren als Anne Dudley in Northampton, waar Northampton Castle stond. Jouw vader was Thomas Dudley, geboren op 12 oktober 1576 in Yardley Hastings. Zijn ouders waren de militair kapitein Roger Dudley en Susannah Thorne. Roger overleed zeer waarschijnlijk bij de Slag bij Zutphen op 22 september 1586. Hij volgde zijn bloedverwant Robert Dudley, 1e graaf van Leicester. Robert's neef Sir Philip Sidney overleed op 17 oktober 1586 in de Slag bij Zutphen. Hij werd 31 jaar en hij was dichter, hoveling, geleerde en soldaat. Zijn vrouw was Frances Burke, gravin van Clanricarde. Hun dochter was Elizabeth Manners, gravin van Rutland. Philip is in de Old St. Paul's Cathedral begraven, net als de dichter John Donne en de schilder Sir Anthony van Dyck. In Zutphen staat een monument voor Sir Philip Sydney. Jouw familie beweerde connecties te hebben met de Sutton-Dudleys van Dudley Castle, maar dat is niet voldoende bewezen. Jouw moeder was Dorothy Yorke.

Jouw vader was een page van William Compton, 1e graaf van Northampton, in Castle Ashby. Jouw vader vocht in het Engelse leger tegen de Spanjaarden en hij was klerk van de rechter Sir Augustine Nicolls en rentmeester van Theophilus Clinton, 4e graaf van Lincoln. In 1622 kreeg jouw vader de hulp van Simon Bradstreet, gedoopt op 18 maart 1603/1604 in Horbling, Lincolnshire. Simon's vader Simon Bradstreet was de rector van de parochiekerk en afstammeling van een lagere, Ierse adel. Simon junior studeerde aan het Emmanuel College in Cambridge en hij was korte tijd rentmeester van de weduwe gravin van Warwick. Simon voelde zich aangetrokken tot jou. Op jouw 16-de ben jij met Simon getrouwd. In 1628 vormden jouw vader en anderen uit de kring van de graaf van Lincoln de Massachusetts Bay Company, die een puriteinse kolonie in Noord-Amerika wilde stichten. In april 1630 gingen Simon en jij met jouw ouders en andere puriteinse emigranten en de koloniale gouverneur John Winthrop aan boord van het vlaggenschip de Arbella naar de baai van Massachusetts, naar Salem, waar Boston werd gesticht. Het schip was vernoemd naar Lady Arbella Clinton Johnson, die op 30 augustus 1630 overleed en 33 jaar werd.

Jouw vader en Simon waren gouverneurs van de Massachusetts Bay Colony. Jij was vooral beïnvloed door het werk van de dichter/hoveling Guillaume de Salluste Du Bartas (1544 - 1590), die in Château Du Bartas in Saint Georges woonde. Hij is de religieuze dichter van o.a. 'L'Uranie' en 'Judit' uit zijn dichtbundeldebuut 'La muse chrestienne' (1574), 'La Sepmaine; ou, Creation du monde' (1578) en 'La Seconde Semaine' (1584 - 1603). Simon en jij kregen samen 8 kinderen; Samuel, Dorothy, Sarah, Simon, Hannah, Mercy, Dudley en John. Op 14 juni 1630 arriveerde jij in Amerika. Jullie verhuisden al snel naar wat nu Cambridge is. In 1632 werd Samuel in Newe Towne geboren. Jouw vader en Simon speelden in 1636 een belangrijke rol bij de oprichting van Harvard University. Jouw vader was een stichter en Simon was een opzichter. Jouw zoon Samuel is daar in 1653 afgestudeerd en jouw zoon Simon in 1660. Jouw zwager, de protestantse non-conformist John Woodbridge VI, trouwde op 20 mei 1639 met jouw zus Mercy Dudley, met wie hij 12 kinderen kreeg. Begin jaren 1640, toen jij zwanger was van Mercy, verhuisden jullie van Ipswick naar Andover Parish. Jullie woonden in het oude centrum van wat nu North Andover is. Jij was een vriendin van de dichteres Anne Hutchinson, die in augustus 1643 overleed. Jouw moeder Dorothy overleed op 27 december 1643 en zij werd 61 jaar.

In 1650 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'The Tenth Muse, lately Sprung up in America', het enige werk dat tijdens jouw leven verscheen. Jij was de eerste schrijver in de Noord-Amerikaanse koloniën van Engeland, die werd gepubliceerd. Het werd veel in Amerika en Engeland gelezen. In 1666 werd er een tweede editie overwogen en schreef jij het gedicht 'The Author to Her Book'. Zonder dat jij het wist, heeft dominee John Woodbridge het manuscript in Londen laten publiceren als 'A Gentlewoman from Those Parts'. Jouw vader overleed op 31 juli 1653 in Oxbury. Op 10 juli 1666 is jullie familiehuis in North Andover afgebrand en waren jullie dakloos en met weinig persoonlijke bezittingen. Jij hebt hier een gedicht over geschreven, 'Verses upon the Burning of Our House'. Jouw gezondheid ging langzaam achteruit. Jij leed aan tuberculose en jij verloor dierbare familieleden, al vond jij vrede in de vaste overtuiging dat jouw schoondochter Mercy en jouw kleinkind in de hemel waren. In augustus 1665 overleed jouw kleinkind Elizabeth Bradstreet, die 1,5 jaar werd.

Jij overleed op 16 september 1672 in North Andover. Jij werd 60 jaar en volgens veel historici ben jij in de oude begraafplaats aan Academy Road en Osgood Street in North Andover begraven. Op deze Old North Parish Burial Ground is een herdenkingssteen voor jou geplaatst. Met de tekst van John Norton Jr. uit 1672: 'Mirror of Her Age, Glory of her Sex, whose Heaven-born-Soul leaving its earthly Shrine, chose its native home, and was taken its Rest, upon 16th Sept. 1672'. Simon hertrouwde in 1676 met Anne Gardiner. Hij overleed in 1697 en hij is in Salem begraven.


Here follow some verses upon the burning of our house, July 1666

In silent night when rest I look,
For sorrow near I did not look,
I wakened was with thundering noise
And piteous shricks of dreadful voice.
Let no man know, is my desire.
I, startingup, the light did spy.
And to my God my heart did cry
To strengthen me in my distress,
And not to leave me succorless.
Then coming out, behold a space
The flameconsume my dwelling place.
And when I could no longer look,
I blest His name that gave and look,
That laid my goods now in the dust,
Yea, so it was, and so 'twas just.
It was His own; it was not mine.
Far be it that I should repine.
He might of all justly bereft,
But yet sufficient for us left.
When by the ruins oft I passed
My sorrowing eyes aside did cast
And here and there the places spy
Where oft I sat and long did lie.
Here stood that trunk, and there that chest;
There lay that store I counted best,
My pleasant things in ashes lie,
And them behold no more shall I.
Under thy roof nu guest shall shall sit,
Nor at thy table eat a bit;
No pleasant tale shall e'er be told,
Nor things recounted done of old;
No candle e'er shall shine in thee,
Nor bridegroom's voice e'er heard shall be.
In silence ever shall thou lie.
Adieu, Adieu, all's vanity.
Then straight I 'gin my heart to chide:
And did thy wealth on earth abide?
Didst fix thy hope on mouldring dust?
The arm of flesh didst make thy trust?
Raise up thy thoughts above the sky
That dunghill mists away may fly.
Thou hast a house on high erect,
Framed by that mighty Architect,
With glory richly furnished
Stands permanent though this be fled.
It's purchased, and paid for, too.
By him who hath enough to do-
A price so vast as is unknown.
Yet, by His gift, is made thine own.
There's wealth enough, I need no more.
Farewell, my pelf, farewell, my store,
The world no longer let me love.
My hope and treasure lie above.


To My Dear and Loving Husband

If ever two were one, then surely we.
If ever man were loved by wife, then thee.
If ever wife was happy in a man,
Compare with me, ye women, if you can.
I prize thy love more than whole mines of gold,
Or all the riches that the East doth hold.
My love is such that rivers cannot quench,
Nor ought but love from thee give recompense.
Thy love is such I can no way repay;
The heavens reward thee manifold, I pray.
Then while we live, in love let's so persever,
That when we live no more, we may live ever.

Anne Dudley Bradstreet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150