De schaduwmaan.

Er was een tijd, in de jeugd van ons zonnestelsel, dat onze aarde twee manen kende. De ene was groot, helder en trots en werd onze maan genoemd. Maar daar was ook nog een kleinere, stillere zuster. Zij draaide haar eenzame banen op een grotere afstand, als een onopgemerkte begeleider van een kosmisch danspaar dat nooit helemaal in balans was. Ze was niet geboren in rust, maar uit chaos. Geslingerd uit dezelfde vurige wolk van puin en vuur die volgde op de titanische botsing tussen de jonge aarde en Theia. Ze klonterde samen uit overschot, uit wat niet mee mocht doen aan de hoofdrol. Zij had slechts een bijrolletje, een schaduw in het licht van haar grote zus.

Eeuwen werden millennia en ze bleef doordraaien. In stilte. Geen leven, geen geluid, alleen de zwaartekracht die haar bond aan haar baan. Geen getuigen en geen herinnering. Terwijl de aarde afkoelde en oceanen zich vormden, keek zij zwijgend toe. Geen mens zou haar ooit betreden. Geen dichter zou haar ooit bezingen. Ook geen wolf zal ooit naar haar huilen. Dat laatste vond ze nog het pijnlijkste, misschien door een versnelling in haar kosmische bewustzijn. Langzaam, onafwendbaar, bracht het lot haar dichter bij haar grote zus. Niet in haat, niet in strijd, maar in een soort tragische aantrekkingskracht. Een langzaam crescendo van miljoenen jaren, een balletsprong zonder applaus. En toen gebeurde het. Geen explosie. Geen vuur. Slechts een trage, onontkoombare botsing. Zij smolt niet samen, haar lichaam werd niet verpletterd, maar haar massa werd uitgesmeerd over de rugkant van haar enige familielid. Die nu voor altijd opgezadeld werd met een ruige, bergachtige zijde, als stille getuige van die eeuwenoude omhelzing. En zo verdween Theia, als naam, als herinnering en nog steeds bestaat er heel veel twijfel of ze ooit wel echt geleefd heeft. Als litteken voor diegene die weet waar hij naar moet kijken. De aarde heeft haar uit het geheugen gewist, maar in het schemerlicht van de wetenschap en in de dromen van onderzoekers die de maan in kaart moeten brengen, leeft ze soms weer heel even op. De kleine schaduwmaan, het vergeten kind van de oude hemel in mythische verhalen.

Zie ook: http://spirituelefilosofie.blogspot.com

Schrijver: J.J.v.Verre
20 juli 2025

jjvverrelive.nl

Kosmos fictie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 13