Bestaat de hel?

Bestaat er een hel? Dat vragen mensen zich waarschijnlijk al eeuwen af. Veel oudere mensen zijn grootgebracht met hel en verdoemenis. Als men niet volgens de christelijke regels leefde, kwam men in de hel. Elke zondag werd dat er door de dominee of pastoor bijna ingedreund. We stellen ons de hel voor als een donker gebied met helse vuren. We mogen het niet verwarren met het vagevuur, want dat is in de katholieke leer een soort voorportaal van de hemel, waar de zielen worden gereinigd die nog iets moeten uitboeten voordat ze naar hemel mogen gaan. In de bijbel wordt ook gesproken over de hel, maar is dat de hel die wij ons voorstellen? Nee, ik denk het niet. Graag wil ik proberen uit te leggen welke voorstelling je je ook van de hel kunt maken.

Iedereen heeft een goede en een ‘slechte’ kant, je zou kunnen zeggen een lichte en een donkere kant, zoals een etmaal een dag en een nacht heeft. Jezus geeft ons de vrije keus welke van de twee we willen ontwikkelen. De meeste mensen zitten ergens in het midden en hebben van beide kanten even veel.
Helaas zijn er mensen die helemaal voor de donkere kant kiezen. Daarbij denk ik niet aan mensen die niet geloven, want ook die zielen komen in het paradijs. Ik denk dan aan totaal afgedwaalde zielen zoals moordenaars, of aan heersers zoals bijvoorbeeld Hitler of Kadhafi. Eigenlijk zou je kunnen stellen dat je je eigen hel schept, zoals je ook je eigen hemel schept. Hoe donkerder de ziel is, hoe duisterder het aan de andere kant zal zijn.

Als we overgaan, nemen we onze eigen sfeer mee. In feite schep je de hel of hemel van binnenuit. Een ziel komt in een sfeer die bij zijn ziel past. Daar zal de ziel zich ook prettig voelen. Ik zelf spreek liever over de lagere geestenwereld dan over de hel. Lagere geesten bevinden zich heel dicht bij de aarde en voeden zich met energie van zielen die nog niet zijn overgegaan, dit in tegenstelling tot hogere zielen die zich voeden met liefde van de allerhoogste.

Wat ik geloof is dat we na ons overgaan aan de andere kant in een soort ontvangsthal komen en dat we van daaruit onze weg kunnen kiezen: ófwel om af te dalen naar de lagere geestenwereld, ófwel om op te stijgen naar de hogere geestenwereld. Beschrijvingen van deze tussensfeer, ‘het middenrijk’, komen we tegen in de verhalen van mensen die een bijna-dood-ervaring hebben gehad. Ook veel helderzienden en mystici maken daar melding van.
Toch zijn er ook zielen die dicht bij de aarde blijven. Zij hoeven niet per se slecht te zijn. Het zijn aardgebonden zielen die de sfeer van de aarde moeilijk los kunnen laten. Zij zijn zich niet bewust van de duistere sfeer waarin ze zich bevinden, want voor hen is het er licht genoeg.
Onzuivere zielen zoals moordenaars leven in het donker omdat in hun ziel de liefde ontbreekt. Liefde is licht, maar als een ziel dat niet heeft, kan ze ook geen licht uitstralen. De sfeer waar deze zielen zich in bevinden zou je een hel kunnen noemen. Ook deze zielen hebben een vrij wil om daar te blijven of om door te groeien naar het licht. Het is dus niet iets wat van buitenaf wordt bepaald, maar juist van binnenuit.

Vanuit die gedachtegang kom ik nu terug op de vraag of er al of niet een hel bestaat. In feite kun je concluderen dat wij deze hel zelf maken. Tegen alle lieve oude mensen die ik mag verzorgen, zou ik willen zeggen: wees niet bang voor de hel, want Jezus kijkt naar je hart. Het gaat er dan ook niet om wat je tijdens je leven precies gelooft, maar wat je doet, vanuit welke instelling je leeft: leef je vanuit de liefde voor jezelf of vanuit je liefde voor anderen? Ik ben er daarom van overtuigd dat ook zielen die niet geloven in de hemel komen!

geloof overlijden an overlijden angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 15 stemmen 336