Zingend naar Spanje

Duizend kilometer met de auto naar het zuiden is ver. Het streven is om rond vier uur ’s middags de tent op te zetten, dus we vertrekken vroeg en zullen om de beurt rijden. Kwart over vier ’s morgens installeren drie slaperige zonen zich op de achterbank, prop ik mij tussen koek, drop en flesjes water op de passagiersstoel en kruipt lief achter het stuur.

Het ontbijt genieten we in Frankrijk. We zijn nog maar een paar uur onderweg en voelen ons al helemaal weg van het normale saaie leven. Lief begint de korte nacht te voelen, het is mijn beurt om te rijden. Lief sukkelt al snel in slaap. Het programma op de radio is voor ons, ondanks alle Franse les op school niet meer te volgen; vanaf de achterbank wordt er geroepen om muziek. Voor de reis hebben we een mooie selectie gemaakt van rap,pop, Franse soul en Nederlandstalige muziek. Op de achterbank hebben ze een voorkeur voor de rap, maar gunnen papa zijn rust. Na wat discussie zijn ze er uit: ‘…die ene mam, daar staat een goed vakantieliedje op voor jou….’. Blof wordt het. Ik ben er niet eens zo’n grote fan van, de teksten kan ik niet altijd volgen, maar de samenwerking met the Counting Crows heeft een mooi resultaat opgeleverd. Het is een invoelbare tekst. Nou ja, het refrein dan.

Deze cd ligt al sinds de vorige vakantie in de auto en is toen veel afgespeeld. De zonen kennen de teksten. Hoe langer de harde regen bezongen wordt , hoe harder de jongens meezingen. Als ik alleen in de auto rijd doe ik dat ook vaak, maar met pubers die hun moeder vooral stom vinden als ze meezingt hou ik me in. Maar… als ik de cd-speler gewoon wat harder zet, horen ze het niet! Lief heeft schijnbaar geen last van het geluid, de ogen blijven dicht. Weet je wat! Ik doe lekker mee en bij nummer drie ga ik helemaal los: ‘Ik neem Spanje als besluit en laat mijn schepen achter. Ik ga er stiekem tussenuit, een vluchtweg naar een nieuw begin….’ Wat heerlijk, samen met mijn zonen helemaal uit onze dak gaan, ik voel me vrij!

Moe gezongen storten de zonen weer in. Lief schuift wat op zijn stoel, maar blijft slapen. Al rijdend ik fantaseer over Spanje, altijd warm weer, geen hypotheek, geen scholen, geen werk en een zorgeloos bestaan. Een vluchtweg zoek ik niet- ik ben dik tevreden met mijn leven- maar af en toe ontsnappen is heerlijk. Naast me schuift lief nog een keer de andere kant op, zijn ogen half open. Blij verrast ziet hij dat we flink zijn opgeschoten, hij heeft echt lang liggen snurken. ‘Lekker geslapen?’, vraag ik. ‘Ja wel wat..’ zegt hij en kijkt achterom naar wat slapende jongens. ‘Maar wat maakten zij daar een klereherrie! Heb jij daar geen last van gehad?’

Mijn antwoord blijft achterwege, ik voel me nog vrijer: ‘Meteen door naar Spanje, schat?’

Meer lezen? Dat kan! http://evataal.wordpress.com

vakantie familie vri familie vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 7 stemmen 190