Goed opgevoed

Direct uit mijn werk haal ik mijn zoon op van de BSO. We reizen dit keer met het openbaar vervoer. Bij de laatste halte stappen we de tram uit. Eigenlijk wilde Maarten met de bus naar huis. Met bus 77 om precies te zijn. Bus 77 rijdt echter om het half uur en was net vertrokken. Bus 74 was ook een optie, maar niet vandaag, vond mijn vijfjarige.
Hem overtuigen dat we dan beter met de tram konden reizen was een tijdrovende uitdaging geweest, maar niet zonder succes.
Dus staan we op het perron, klaar om naar huis te lopen.
‘Kom, we gaan deze kant op Maarten’, zeg ik. ‘Nee, ik wil die kant op’ wijst mijn zoon. Ik weet dat ze daar aan het bouwen zijn, dat er een groot hek voor het winkelcentrum is geplaatst, waardoor we zullen moeten omlopen.
Bepakt met mijn rugzak, zijn rugzakje in een hand en een tas met boodschappen in de ander, voel ik hier niet veel voor.
'Kom Maarten, deze kant, we kunnen daar niet langs. Dan mag jij mijn pasje scannen, kom’.

Ik geef hem het pasje. Moe maakt dom. Stress ook. Hij loopt ermee weg en smijt het op de rails. Ik sla dramatisch een hand voor mijn mond. Maarten rent weg. Theater voor de mensen die in de stilstaande tram zitten en het willen zien. Ik word woest. Dit raad ik iedereen sterk af.
Plotseling springt er een meisje uit de tram die naar Maarten toe holt en hem vasthoudt. Ik ren op een drafje naar hen toe en neem mijn zoon van haar over. Het meisje, ik schat haar een jaar of zeventien, springt op de rails en pakt mijn ov-chipkaart. ’Hier mevrouw alsjeblieft’. Ze overhandigt me het pasje, klimt soepel op het perron en springt weer in de tram, die kort daarna vertrekt. Verbluft kijk ik haar na. Maarten wurmt zich los en rent weer hard weg.

Later, veel later, tijdens het koken, probeer ik mijn gevoel van gêne van me af te roeren. Ik staar in de pan en denk ‘wees het moment voor. Moe zijn is geen excuus.’ En ‘Pick your battles’.
Wijze woorden over opvoeden, die ik ergens heb gelezen. Ja, lezen is aan mij wel besteed. ‘En dat meisje dan’, schiet me ineens te binnen. ‘Hoe komt ze zo, geweldig, en zo behulpzaam. ‘Vast goed opgevoed’, denk ik nog steeds wat beschaamd.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 5 oktober 2013

louismonique4gmail.com

opvoeden schaamte schaamte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 244