Feest voorbij ( gelukkig)
Het nieuwe jaar is alweer een paar dagen oud, zowel nieuw als oud in slechts één zin is toch wel bijzonder te noemen, maar dit als kwinkslag terzijde, ondanks dat we slechts een paar dagen van 2014 hebben meegemaakt, is er toch alweer voldoende stof tot spreken, schrijven en nadenken, wat een ellende is er toch over de gehele aardkloot, een verschrikkelijke vorst, sneeuw en kou in Amerika, in Groot Brittannië verzuipen ze bijkans, is de watersnood die we ooit hier hadden ineens weer heel dichtbij, krijgen de mensen daar te horen dat ze niet naar het strand moeten gaan, omdat dit levensgevaarlijk is, jawel.
Wij zijn het jaar hartstikke goed begonnen, wij hebben niet te maken gehad met sneeuw ijzel gladheid watersnood of andere nare zaken, nee bij ons was de jaarwisseling alleen een beetje nat, maar wie treurt daarom, als je naar al die andere landen kijkt die het veel en veel slechter hadden? Dan maal je daar toch niet om? Ik/ WIJ tenminste niet! Waar ik wel om maalde was het oorlogsgeweld dat er qua geluid met het afsteken van het vuurwerk naar voren kwam, het lijkt wel, alsof het elk jaar harder moet, en het wordt ook elk jaar harder, er sneuvelen vingers, handen, ogen, en mensen, allemaal door vuurwerk.
En natuurlijk is het mooi, natuurlijk sta ik ook voor het raam te kijken naar die prachtige pijlen die de lucht in geschoten worden, natuurlijk wel, maar ik moet je eerlijk zeggen dat veel mensen voor geen goud de deur meer uit durven, zo ook mijn hond, die wilde niet maar ja, die moest toch want het is nou eenmaal een hond, nou die liep mooi met de staart tussen de poten naast de baas en dacht, hoe kom ik zo snel mogelijk weer thuis? Zijn behoefte deed ie niet, hij keek wel lekker uit, nee hoor, hij scheet peentjes is een leuke uitdrukking maar in dit geval niet van toepassing op mijn/ onze hond, want die kwam onverrichter zake met de staart tussen de poten weer thuis, allemaal vanwege die werkelijk OORVERDOVENDE knallen, waarvan sommige dermate heftig waren dat de ramen in de sponningen trilden.
Nee, ik ben blij dat die tijd er nu dan toch opzit, dat er door de bombardementen en het illegale vuurwerk diverse mensen handen, vingers en ogen moeten missen is misschien wel toe te wijten aan het gemak waarmee men tegenwoordig aan vuurwerk kan komen als men het tenminste niet zelf in elkaar knutselt; kijk, het wordt een ander verhaal als men door toedoen van een ANDER slachtoffer wordt van vuurwerk, dat is bijkans ontoelaatbaar en doet denken aan een oorlogsgebied, waarmee ik de laatste jaarwisseling dan nog het beste interpreteer want het leek wel een oorlogsgebied met behoorlijk wat slachtoffers.
Jammer want het moet een feest zijn en dat feest is toch voor veel gezinnen iets geworden met een wrange bijsmaak. En daar waar IK zoiets heb van, de jaarwisseling is achter de rug, zullen de slachtoffers en de familie ervan deze jaarwisseling nog lang in hun geheugen hebben en weet je dat is zo zonde, zo heel erg zonde, dat er in een paar tellen tijd, delen van je lijf er niet meer zijn, door eigen toedoen, is eigenlijk te triest voor woorden.
Maar we zitten in 2014, gelukkig voor mij, maar ook voor mijn huisdier en voor die van vele anderen, want die hadden toch ook aardig wat te lijden!
casema.nlGeplaatst in de categorie: feest
Feest
196
Geef je reactie op deze inzending:
Stichting Correlatie is nog niet zover, maar het scheelt maar weinig. Inderdaad, je zult maar dier zijn ten tijde van die geweldsexplosies, je snapt er geen drol van en je weet niet waar je zo gauw moet schuilen. Ik zag bange vogels verschrikt heen en weer vliegen.
De dierlijke hartaanvallen zijn niet geregistreerd, maar waren er in grote mate.
Maak je maar geen illusies, want aan het eind van dit jaar gaat het nog meer tekeer dan de afgelopen keer.