Dagje Winschoten
“Zullen we vandaag eens naar Winschoten gaan, daar zijn drie rommelwinkels heb ik op internet gezien”, zei mijn vrouw. U snapt het: mijn vrouw houdt van rommel. Deze keer werd de jacht geopend op goedkope bloempotten voor binnen. “Schrijf de adressen even op dan kan ik ze in de tomtom zetten”, vroeg ik redelijk beleefd. Mijn vraag was niet beleefd genoeg vermoedde ik want het antwoord was: “Schrijf ze zelf maar even op.”
Na een half uurtje kwamen we aan bij de eerste op het lijstje. Inderdaad er was veel rommel te vinden in de inbrengwinkel. Terwijl mijn vrouw op zoek ging naar bloempotten bewonderde ik de versleten bankstellen, een oude piano en zelfs een traporgel. “Hebben ze hier ook mandjes”, vroeg mijn vrouw. Ze had een hele stelling vol bloempotten gevonden en de prijs was 10 cent per bloempot. Er werden drie fraaie exemplaren uitgekozen en in het mandje gezet dat ik intussen had opgehaald. “Dat wordt dan 30 cent”, zei de man achter de balie. “Wilt u er een tasje bij”. Nee dat hoefde niet.
De resterende twee rommelwinkels konden ondanks de tomtom niet getraceerd worden. Waarschijnlijk waren ze alweer opgedoekt. Nu we hier toch waren konden we ook nog wel even naar de Jumbo gaan vond mijn vrouw. De teleurstelling over het ontbreken van twee van de drie kringloopwinkels moest blijkbaar verwerkt worden in de Jumbo. “Wat moet je dan hebben vroeg ik.” “Gewoon even rondneuzen”, zei mijn vrouw. Rondneuzen betekent altijd dat er “dingetjes” aangeschaft gaan worden wist ik uit ervaring maar ik wilde de pret niet bederven en hield mijn mond. Ik zette haar voor de deur af en zei: “Ik ga op zoek naar een parkeerplaats.”
Voor de Jumbo bevond zich een grote parkeerplaats maar ondanks de grootte was die behoorlijk gevuld. Na wat heen en weer rijden vond ik een plekje. Ik stak een sigaartje op want ik had niet veel zin om mee te gaan neuzen in de Jumbo. Na een kwartiertje kwam mijn vrouw naar buiten met een aantal artikelen met de totale waarde van 47 Euro. “Ook lekkere dingen voor het weekend”, zei ze. Ik knikte en we liepen naar de auto. Een agent verwijderde zich net van ons voertuig en mijn vrouw haalde een bon onder de ruitenwisser vandaan. “Hier ben je niet blij mee”, zei ze. Het bleek dat je moest betalen voor het parkeren. 54 Euro en 80 cent stond er op de bon.
“Meneer”, riep ik achter de agent aanlopend: “Moet je hier altijd al betalen voor het parkeren.” “Al jaren”, zei de agent. “Waarom zetten ze dan geen bord bij de ingang om mensen te waarschuwen”, vroeg ik. “Dat hoeft niet want aan het begin van de stad staat een bord dat je een
'betaaldparkerenzone' inrijdt”, zei de agent. “We komen praktisch nooit in Winschoten dus ik wist niet dat het bij zo’n grote supermarkt betaald parkeren is”, probeerde ik nog. “U hád het kunnen weten”, zei de agent “en bovendien de Jumbo wil het zelf omdat anders mensen die het ziekenhuis bezoeken hier hun auto neerzetten zonder de Jumbo te bezoeken.” Ik probeerde nog enige empathie op te wekken door te zeggen: “Ja dat begrijp ik wel en ik weet natuurlijk ook wel dat u gewoon uw werk doet maar ik schrok toch wel erg van de 54 Euro.”
Het mocht niet baten. “Toch nog een prettig weekend zei de agent.” “Hetzelfde”, kon ik met moeite uitbrengen.
Eenmaal in de auto gezeten zei mij vrouw. “Goedkoop hè die bloempotten.”
“Jazeker”, zei ik berustend.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
Winschoten
185
Geef je reactie op deze inzending:
Helaas waarschijnlijk waar gebeurd...