Inloggen
voeg je column toe

Columns

Groep vijf

’Ik vond de les saai, toen maakte ik okselscheetjes. Juf Jolanda stuurde me de klas uit’. Zoon vertelt het terloops terwijl hij geconcentreerd zijn frietjes een voor een door de fritessaus haalt.

Oh, en toen?‘Toen mocht ik bij juf Sandra in de klas bij groep 7 en 8.’ Een grote klodder saus komt op zijn shirt terecht. Ik kijk er naar, slik mijn woorden in. Zwijgend overhandig ik hem een servet en gebaar naar zijn trui. Hoe vond je dat? vraagt zijn vader. ‘Leuk, ik heb trema geleerd. Hij stopt even met eten, kijkt ons recht aan, zijn pupillen worden groot. Bijvoorbeeld kanoën, knieën, calorieën. ‘De juf stuurt me weg voor straf, maar ik vond het veel leuker bij juf Sandra, dus’. Hij kijkt triomfantelijk.

Maandag moet zijn surprise af zijn. De schoenendoos die ik vanmiddag driftig heb beplakt, staat op tafel. Heb een vierkant opengesneden uit de deksel, folie aan de binnenkant bevestigd. Zo kun je het voetbalveld goed bekijken. Op de bodem heb ik groen papier geplakt, in het midden een dunne, witte cirkel. Zoon had over mijn schouder meegekeken en aanwijzingen gegeven. De volgende dag heeft Maarten ook nog een verjaardag bij vriendje Hesse. ‘Kijk’ zeg ik tegen zoon als hij van zijn feestje thuis komt en wijs naar zijn voetbalveld. ‘Cool’ reageert hij en pakt zijn tablet.

‘Hoe zullen we de doelen maken, Ik hoop maar dat ik het haal, laat ik me ontvallen tegen T. als zoon op bed ligt. ‘Ík het haal’ zegt T. ‘Het is zíjn surprise Moon, laat hem op zijn minst meedenken’.

De volgende ochtend zet ik zoon aan het werk. ‘Hier heb je een strook papier, teken jij het publiek, op de tribune. Plakken we het daarna samen in de doos’. ‘Dat kan ik niet’. Hij kijkt humeurig. Ik doe het ‘m voor. Aarzelend begint hij. Al gauw ziet het er vrolijk uit, hij tekent het ene poppetje na het andere. Over elk poppetje is nagedacht: zijn haar, ogen, petje, bril. ‘Als het helemaal af is, doe je de volgende strook, dan nog inkleuren, hier heb je je stiften, zeg ik enthousiast. ‘Dat meen je niet, reageert zoon getroffen. ‘Weet je wel hoeveel werk dat is’. Het is jouw surprise, zeg ik uiteindelijk. Dan laat je het zo, zwart-wit is ook mooi. Maar je moet wel die andere strook ook voltekenen. Dan hebben we twee tribunes met mensen, dat is gaaf, spoor ik hem aan.

Ik voel vorsende ogen van T. op me gericht. Ik negeer zijn blik, richt me tot zoon: ‘Dan maken we samen de voetbalpoppetjes van klei, verf jij er kleine blauwe streepjes op als shirt, dat zijn toch de kleuren van zijn voetbalclub, blauw wit? Nou cool toch, eindig ik jubelend. Maarten knikt.

‘Ik ga nu eerst even pauze nemen van deze poppetjes tekenen, die andere kant doe ik zo wel. Zoon legt zijn potlood neer, pakt zijn tablet en ploft neer op de bank. Hè hè, zucht hij.

Schrijver: mohair
Inzender: Monique Louis, 5 december 2016


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.2 met 5 stemmen 176



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de groot
Datum:
20 december 2016
Nu al aan het puberen je zoon?
Moe zijn, ja moe zijn, this wat hé hé allemaal :).

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)