May Day
May Day is in een aantal landen een vakantiedag. Socialisten en communisten vieren dan de eerste staking in Chicago en de komst van de achturige werkdag. Anderen vieren sociale rechten.
Maar mayday is een noodkreet. Een schip of vliegtuig in nood roept dat over de radio in de hoop dat iemand het nog opvangt en de slachtoffers van de onafwendbare ramp vindt. Liefst levend.
Als de kapitein besluit het noodsignaal te geven is alle hoop op een goede afloop vervlogen en bestaat hoop uit de mogelijkheid dat niet iedereen aan boord ten onder gaat. Dat sommigen lang genoeg blijven drijven, dat de sloep tijdig wordt gered of in geval van een vliegtuig, dat bij de noodlanding mensen uit het vliegtuig worden geslingerd en tussen zachte planten of in stro toch overleven.
MH17 heeft nooit mayday geroepen, omdat de piloten de kans niet kregen om zelfs maar een knop in te drukken na de ontploffing die vlak voor hun neus plaats vond en waarvan de deeltjes dwars door de cockpit en inzittenden heen vlogen. Er was geen tijd voor mayday.
Nu heeft Groot Brittannië in zijn wijsheid besloten premier May aan te stellen. Zij moet het land leiden naar een betere toekomst die begon met de leuze “take back control”. Wat vooral duidelijk is, is dat May de controle vooralsnog niet heeft en wat voor de Britten en Europeanen nog ingewikkelder is, niemand heeft de controle. Een grote groep wil helemaal niet Europa uit en de groep die dat wel wil is onderling sterk verdeeld over hoe het moet.
Volgende week is er een stemming. De messen zijn al lang geslepen, en worden elke dag nog meer geslepen. Het is volgende week zeker geen May Day.
Toch hoop ik dat een dag van Theresa May wordt: een May Day in januari.
Maar als ik Brit was, zou ik toch alvast mayday roepen.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
noodkreet
115
Geef je reactie op deze inzending: