Versnelde mindfulness

Het gebeurde op een onbewaakt moment. Want wat voor leven leid je als je altijd maar op je hoede bent? Ik liep met grote stappen omhoog op de roltrap, op Amsterdam CS.

Ik vind het eigenaardig als mensen massaal stilstaan op een roltrap. Vooral op een station waar iedereen haast heeft. Tenzij je slecht ter been bent, ga dan op z’n minst rechts staan. Als je je trein wil halen en je blijft lopen op een roltrap, dan haal je 'm ook. Anders sta je je tijd te verdoen.

De roltrap schokte even, stond toen plotseling stil. Ik was bijna boven, verloor mijn evenwicht, verstapte me en klapte met mijn rechterslaap op de trapleuning. Ik wist niet wat me overkwam. Alsof mijn razende gedachten letterlijk de pas werden afgesneden. In één klap afgelopen dat hinderlijke gekwetter. Misschien was dit wel dé manier om je hoofd leeg te maken. Een versnelde mindfulness voor ongeduldigen.

Ik was nog niet bij mijn positieven maar pakte mijn rugzak, stond op, liep een pas uit de drukte en voelde aan mijn slaap. Bloed? Hersenschudding? Ademde uit en weer in, vervolgde toen mijn weg tussen de drommen mensen naar perron 1.
Ik haalde mijn trein niet. Mijn slaap klopte, even overwoog ik om naar huis te gaan, maar pakte een trein richting Haarlem voor de jaarlijkse familiedag. Na de overlevingskunst op de roltrap leek een sloeptocht over het Spaarne bijna therapeutisch.

Alles zat mee. We verzamelden op een plek vlak bij het station. Het weer kon niet beter. Bukken voor twee bruggen die zo laag waren dat je hoofd intrekken niet genoeg was. ‘Nee, nog lager, hoofd tussen je knieën!’ Tussendoor genieten van de bedrijvige kant, blije mensen in de zon, gevels van huizen en gebouwen, en zwaaien naar de andere sloep met familieleden.
’s Avonds in de tuin van mijn neef merkte mijn tante op dat het boven mijn oog wat begon te zwellen.

De volgende ochtend zag ik een bloeduitstorting. Dieppaars met blauw, alsof ik in een dronken bui mijn make-up had bijgewerkt of was geschminkt door een kleuter. „Is dit wat je bedoelt met ontspannen reizen met de trein?” vroeg man. „Jij mag niet meer alleen de deur uit,” zei zoon.

De hele week voelde ik blikken van mensen. Ik keek ze vol aan. Gisteren had ik een uitje met mijn vriendinnen die ik al jarenlang ken. Wat heerlijk is, als een warm bad.
„Oh, gelukkig,” lachte de meest directe vriendin, „ik dacht even dat je misschien een ooglidcorrectie had laten doen, want die is dan wel mislukt.”

mindfulness roltrap station

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14