Van bakken tot breken

Tussen de oorverdovende herrie door keek ik op mijn laptop naar ‘Heel Holland Bakt’. Onze badkamer werd verbouwd vanwege lekkage.

“Kijk mevrouw, hier, ziet u? Hier is de leiding geraakt. Er is een plug tussen geschoven, maar uiteindelijk is het beton van deze muur verzadigd geraakt. En daar”, wees de loodgieter, “bij de wastafel hebben ze per ongeluk…”

Ik knikte stom.

Op zoek naar geruststelling kwam ik uit bij de bakkende, onbekende Nederlanders. Ik verdween in het scherm. Mijn verstand ebde weg. Als je ratio nagenoeg uitdooft, beleef je meer.

De oudste deelnemer, Peter, noemde zijn niet te versmaden kruidencake cake met peren. Hij had de wat weemoedige oogopslag van Simon Carmiggelt, wat hem voor me innam.

Peters cake met peren werd helaas kut met peren. Hij had de afloop al in de naam verstopt. Zijn tweede opdracht was een torenhoog baksel van financiers. Dat zijn, ik wist het niet, Franse cakejes op basis van amandelmeel en beurre noisette.
“Jongens, de mijne is ingestort”, zei Peter. Zijn ogen stonden droevig. Mede-bakkers schoten te hulp.

Janny had hem nog gewaarschuwd: zorg voor een fundament. Een echte Rotterdammer laat zich niet adviseren; die is stronteigenwijs.
Voor het eerst die dag voelde ik me zen, volledig door het bakprogramma in beslag genomen. André van Duin voelde als familie.
Over familie gesproken: ineens zag ik de gelijkenis tussen Janny’s blije hoofd en het gezicht van Robèrt.

Ik schrok op van een geluid. Er stroomde een straal water uit het plafond, vlak naast de voordeur. De mannen waren net klaar met het slopen van onze badkamer.
Snel pakte ik een emmer, zette hem onder de straal.

“Er komt water uit het plafond!” riep ik over mijn schouder naar de twee brekers. Zij waren op weg naar hun busje voor een pauze.
Een van de brekers liep terug, opende het luik achter de voordeur, stak zijn hoofd en zijn hand met brandende peuk erin en draaide de hoofdkraan dicht. Ik keek naar de peuk, wist dat de gaskraan daar ook ergens moest zitten.
“Opgelost. Water loopt altijd naar het laagste punt,” sprak hij hard doch vriendelijk.
Ik liep terug naar mijn scherm voor een beetje kalmte.

Even later, op de wc, vloog er een stuk gips, zo groot als mijn hand, vlak langs mijn hoofd. Plotseling regende het overal stukken kalk.
“Sorry, gaat het?” klonk er een stem door het gat.
Vliegensvlug haalde ik mijn broek op en sleepte de spullen uit ons toilet. Alle wc-rollen zaten vol gruis.

Ik schoof aan tafel, klampte me weer vast aan de bakkers.
En zag hoe Peter er als eerste uit lag.

verbouwing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 30