Miss Monday
Het was december en de regen geselde de daken, terwijl de goedheiligman zijn uiterste best deed alle cadeautjes op tijd te bezorgen.
Miss Monday had ook erge haast. Ze viel op omdat ze zo mooi was en goed gekleed. Iedereen keek haar na. Ik ook.
Onze woonkamer keek uit over de tuin, waarachter een wandelpad liep. Iedere morgen haastte Miss Monday zich over het wandelpad richting winkelcentrum om, in de voormiddag, door de straat langs onze voortuin terug te snellen naar waar ze ook maar vandaan gekomen was. Ik ging altijd even staan als ze voorbij kwam. Ze was een opvallend mooie verschijning en ik was niet de enige die dat vond. Het was begrijpelijk dat er veel manvolk achter haar aan liep en het was overduidelijk dat zij daar niet van gediend was.
Ruim een week na het heerlijk avondje was ik net bezig onze buitenbus te openen toen Miss Monday weer voorbij kwam. Ze schrok van het geluid dat de sleutel maakte toen ik die in het slot stak. Ze bleef staan en keek me aan. Ik bood meteen mijn verontschuldigingen aan voor de overlast die ik haar bezorgd had en zij nam de gelegenheid te baat om een praatje met me aan te knopen.
Terwijl we de koetjes en kalfjes bespraken, zag ik dat de body-builder die aan de overkant woonde naar ons toe kwam lopen. Miss Monday zag het ook en kwam dichter bij me staan. Ze was duidelijk bang voor hem en in haar ogen las ik een kreet om hulp. Ik had de afgelopen week best gezien dat het door hem kwam dat zij zo'n haast had, maar ik had steeds gedacht dat haar gevolg -6 man sterk!- hem wel aan zou pakken om hem een lesje te leren. Toen ik zag dat ze letterlijk met haar rug tegen de muur stond, besloot ik haar te helpen.
Ik ben niet voor een kleintje vervaard en schuwde het gevecht met de body-builder niet. Ik was in mijn jeugd tenslotte niet voor niets karateka geworden! De spierbundel zette het op een lopen toen hij door kreeg dat zijn kracht het zou afleggen tegen mijn slimmige snelheid. Miss Monday stond te trillen tegen mijn voordeur en daarom nodigde ik haar uit voor de ietwat late lunch, zodat ze op adem kon komen en uitgerust haar weg zou kunnen vervolgen. Ze nam de uitnodiging graag aan en liep met me mee naar binnen.
Onze Vincent vond het intussen allemaal veel te lang duren en had niet op me gewacht, maar was al begonnen met eten. En toen zag Miss Monday hem!
Zonder zich ook maar een seconde te bedenken, ramde ze hem meteen tegen de vlakte! Pats boem! Eerst slaan en dan praten, was overduidelijk haar motto en zonder op of om te kijken, at ze meteen ook maar zijn bord leeg.
Hier stond ik wel even van te kijken hoor!
Maar toen ik van de schrik bekomen was, begreep ik haar geweldadigheid jegens Vincent toch ook wel weer. Hij had immers een tweelingbroer van die body-builder van de overkant kunnen zijn! En terwijl Vincent zich beduusd afvroeg wat ter wereld hij toch fout gedaan kon hebben om dát te verdienen, bracht ik Miss Monday naar de logeerkamer, waar ze tot rust kon komen. Ze zou een poosje bij ons blijven, omdat ze dakloos was en wij zouden haar helpen een nieuw leven op te bouwen.
Ze had het zo naar haar zin bij ons dat ze graag bij ons wilde blijven wonen. Zelfs Vincent stemde ermee in en stond vrijwillig al zijn bezittingen aan haar af, want materialistisch was ze wel. Vrijwel dagelijks onderwierp ze de kamer aan een kritisch onderzoek en haar gezichtsuitdrukking sprak dan boekdelen.
Die stoel kon ermee door, maar die kast moest weg!
Die bank lag lekker, maar die Vincent moest weg!
Dat eten was lekker, maar die Vincent moest maar buiten de deur gaan eten!
Ze keek graag t.v. comedies en voetbal waren favoriet, maar ik heb nooit begrepen waar haar bijzondere belangstelling voor de beurskoersen vandaan kwam.
Met de regelmaat van de klok lachte ze Vincent uit, omdat hij meer van tennis en schaatsen hield. Ze lachte hem om wel meer dingen uit - recht in z'n gezicht, ook nog!
En ze was ook niet te beroerd om hem, samen met haar vriendinnen, te vertellen wat een absolute nobody hij wel was.
Maar neem het haar eens kwalijk?
Hij leek immers sprekend op die body-builder die haar zo mishandeld had!
Ze was een markante persoonlijkheid Miss Monday.
En een opvallend mooie verschijning.
We hielden veel van haar!
Op 31 juli heeft de dierenarts haar laten inslapen, omdat haar hartje het begaf.
We zullen Miss Monday -onze poes- erg missen.
Vincent -onze kater- voorop!
*in memoriam Miss Monday*
13 december 1999 - 31 juli 2008
Geplaatst in de categorie: dieren
Miss Monday
835
Geef je reactie op deze inzending: