In de ontwakende tuin stonden in dat langvergeten jaar de ouders, de meisjes en het jongetje, hand in hand....
Het wilde, ongezeglijke broertje was niet te handhaven op het kinderdagverblijf of op de kleuterschool.
De moeder nam hem mee naar de arts, die niets geloofde, totdat de wilde jongen zijn hele bureau afruimde...
Aan de diagnose was niet meer te ontkomen: "Uw zoontje heeft een partiële afwijking"…

Bij de grote, mooie, nieuwe zaak van de "Aldi", in het lage gebouw hier op de hoek dat geruime tijd geleden verrezen is, had ik bescheiden ingekocht: wat koffie en kaas; vruchtensalade. De rij bij de kassa was niet lang en eenmaal daar gearriveerd bood ik mijn inkopen en mijn pinpas aan en wilde ik afrekenen, maar plotseling kon ik me mijn pincode niet meer herinneren. Enkele malen toetste ik in; foutief en tevergeefs helaas. Het was of mijn tot op dat moment steeds uitstekend werkende brein…

Blankheid te midden van kleurrijke bloei heeft een eigen sterke taal en bekoring.
De zon schijnt over
witte tulpen, schenkt de dag
tere dansjurkjes.…

Destijds zat ik in de ruimte met de geel-gesausde muren een groot deel van de dag met de telefoon in mijn handen, dat wil zeggen op momenten waarop ik niet de toetsen van de typemachine aansloeg.
Mijn ambities waren echter groter en meeromvattend.
De studie lokte en lonkte. Hoopvol wachtte ik op het moment waarop de Open Universiteit haar intrede zou doen in Nederland. En toen het zover was werd het voltooien van de studie Cultuurwetenschappen mijn ultieme doelstelling.
Vol enthousiasme stortte…

Er waren: Wilfried, Paul, Ludo, Emil, Martien; er waren Louise en Mariet. Hoewel studenten aan onze universiteit waren we in die tijd nog kinderen, nauwelijks ontsnapt aan onze turbulente puberteit; nog maar net aangetreden in de collegebanken.
Onder het lamplicht kwamen we bijeen in de studentenparochie waar de pastor met het zilverwitte haar de leiding had.
In zijn armoedige nadagen, nadat hij, zoals men zegt, "zijn toog aan de kapstok gehangen had" zou de seks zijn alleenzaligmakende…

De Conradhof in Tilburg is ook via een "sluiproute" wel te bereiken want vele wegen leiden naar Rome....
Mijn nagels die als het ware getekend zijn door schilderijen van moderne kunstwerken moeten weer "bijgewerkt" worden en in het kleine kamertje op de eerste verdieping dat bereikbaar is via een steile, witgelakte trap moet ik mij uitstrekken op wat men een "chaise longue" zou kunnen noemen....
Deze keer komt het tot een bekentenis van mijn kant: "HIJ heeft me in de steek gelaten"
(Omdat het…

Ik moest een omweg maken om de ingang van onze befaamde LocHal te bereiken. Stoere, gehelmde heren waren her en der bezig in de omgeving met onduidelijke werkzaamheden en het asfalt was grijs en nat. Gearriveerd op mijn bestemming via de achterdeur zag ik dat op lange tafels veel mooie oranje-rode papieren tasjes klaarstonden met bestellingen voor de klanten die op kwamen dagen; welkome surprises voor de leesgrage Tilburger. En zo nam ik twee "hot items" mee van beroemdheden die nu ook weer…

In haar zeer getormenteerde jeugdjaren, toen zij in dienst was op Kasteel "Vaeshartelt" in Zuid-Limburg, had zij de hond gekend die men "Obri" noemde, een forse, zwartharige Rottweiler. Toen de kasteelheer zich misdadig had vergrepen aan zijn echtgenote, was zij gevlucht van het kasteel.
Zij was mijn arme moeder die in de latere jaren van haar huwelijk nog vaak terugdacht aan Obri en verlangde weer zo'n hond tot haar kameraad te maken. Zo leerden wij onze Obri kennen; eveneens een Rottweiler…

Wat is de Veluwe
Rijk aan groen
Aan afwisselend groen
Aan vergezichten…

....en zo, Vader, luisterden wij samen naar die muziek, op die zaterdagmiddagen in die achterkamer van mijn goede, oude ouderlijk huis. De platenhoezen, nog in mijn bezit met daarop die legendarische namen en die kleurrijke afbeeldingen die zozeer tot de verbeelding spreken, lagen op tafel en als het ragfijne naaldje het zwarte vinyl raakte, was er ineens: muziek!
Zo wilde je, Vader, dat mijn hart zoals jouw hart stormachtig veroverd zou worden door die klanken, dat ik zou horen wat jij hoorde…