Een verlangen naar Schaffhausen
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen
33 Terwijl de wereld in brand staat als zelden voorheen in de mensengeschiedenis, bevindt Schaffhausen, zetel en vindplaats van de beroemde waterval, zich in vredige rust onder een heldere blauwe hemel.
Daar vindt de Rijn haar hoogtepunt en apotheose en vanuit de hoogte beschouwd heerst er vrede tussen de chique, vaak kapitale bebouwing.
Eens hoop…
Afscheid van een wasmachine
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
30 Gedurende twintig jaar had de wasmachine trouwe diensten verricht. Hij droeg de trotse naam ¨Oko Lavamat¨. Was het onbegrijpelijk dat mijn tranen rolden toen twee stoere body-builders van ¨Paulissen Witgoed¨ hem kwamen halen en de trappen afdroegen?
Ik had het gevoel dat met hem twintig jaar van mijn leven teloor gingen, voorbij waren gegaan, in…
Professionals
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
33 De laatste jaren valt me op dat het woord 'professionals' veel voorkomt in de bouw, de bedrijven, de gemeente en de zorg. Ik betwijfel of er nog wel echte professionals zijn. Veel werknemers hebben een cursus gevolgd in plaats van een opleiding - die korter zijn geworden in jaren - en zijn flexwerkers. Zo kun je een bouwvakker van je huurhuis terug…
Een traktatie bij de schoenmaker
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
47 Achter het miezerige huisje van de arts met daarnaast de kleine wachtkamer die ik in arren moede zo vaak bezette, bevond zich een merkwaardige werkplaats, haast verscholen en onopvallend en vanaf de straat nauwelijks waar te nemen.
Daar was het domein van de schoenmaker, daar rook het altijd naar leer en daar hingen werktuigen tegen de wand.
En…
Klooster Nieuwkerk opnieuw bezocht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
87 In Nieuwkerk, vlakbij Poppel en Goirle, is niet veel veranderd sinds ons vorige bezoek lang geleden.
Het poortgebouw van het voormalige klooster springt naar voren, maakt een welhaast middeleeuwse indruk en wordt bekroond door een schuin aflopend dak, belegd met loodgrijze dakpannen.
Nu, op een late augustusdag, doordringt een zweem van een naderende…
Herinneringen aan mijn mislukte carrière /vervolg / Een debacle aan de Hopliedenkade
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
66 Ook de Hopliedenkade valt onder het beheer en onder het beleid van een Woningcorporatie in onze contreien die vele woningen onder haar hoede heeft.
De gebouwen strekken zich uit langs het zwarte water van de Piushaven. Het is zeer aannemelijk dat het uitzicht op deze desolate watervlakte allerminst aanleiding geeft tot de blijdschap die het leven…
Vervreemding
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
67 We komen elkaar af en toe tegen in het trapportaal maar overigens leven we in de chambres separées - als ik onze appartementen tenminste zo moet noemen - in de ondanks alles vervloekte en ongewenste eenzaamheid die de huidige merkwaardige trend en mode schijnen te zijn.
Haar naam is Anouk en ze woont hier al vijf jaar en vandaag zag ik haar de trappen…
Een zozeer geliefd en gedienstig dier
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen
102 In Tilburg Zuid, niet ver van mijn geboortehuis, sloeg ik eens gade hoe een trotse hondenbezitter zijn geliefde huisdier, een kleine zwarte poedel met zwarte, krullerige vacht, uitdaagde om het kunstje te volvoeren dat het onschuldige dier graag ten beste zou geven.
IJverig, gedienstig, vrolijk en enthousiast sprong de zwartharige poedel keer op…
Bonbons in het Psychiatrisch Ziekenhuis
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
88 Aan het eind van de duistere straten lokte een licht. Het was de buitenverlichting van de gebouwen die de ongelukkigen herbergen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Mijn gestage voetstap had me tot hier gebracht.
De kille, kale gangen van het ziekenhuis boden geen bescherming of beschutting. Haar gezicht was verwoest…
Een mooie ontmoeting op het Pieter Vreedeplein
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen
85 De zomerdag ademt een milde, feeërieke en rustgevende sfeer. Een witte, houten bank op het Pieter Vreedeplein met gestileerde spijlen biedt mij ruimschoots plaats.
Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als het ware een oorlogsinvalide onder de dieren, met een stomp, gehandicapt pootje komt verlangend aangehipt.
En inderdaad werp ik hem een stukje…
Uit lang vervlogen tijd / Als de Ariadne kwam
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
101 Het was een tijdschrift met merkwaardige, esoterische, maar kunstzinnig verantwoorde patronen. Met zwart-wit-foto´s van gordijnen, wandkleden, place-mats en tafelkleden. Het werd eens per maand bezorgd. Onze moeder had het besteld om aan de creatieve verlangens van haar dochters tegemoet te komen.
De gymnasiale studie werd te zwaar. Deze deed teveel…
Ontmoeting tijdens een concert
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
75 Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa´s die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat zij nog altijd alleen in het grote huis met de vele kamers…
De onvermoede charmes van onze binnenstad
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
89 Onze Stationsstraat, die zich uitstrekt tussen de Spoorlaan en de Nieuwlandstraat, heeft op een zonnige voorjaarsmorgen, die de panden in een bescheiden, bleek licht zet, toch wel iets van een grootstedelijkheid die aan Wenen, Parijs of Praag doet denken, maar die Tilburg in haar haveloze buitenwijken nauwelijks bezit.
Links van mij aanschouw ik…
De Wandeldriedaagse: tragiek of triomf van de medemenselijkheid?
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
90 In de gangen en zalen van Woonzorgcentrum H. is het een uiterst kale bedoening. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe een bejaarde hier sfeer of warmte kan vinden.
Ik heb me aangemeld als vrijwilligster voor de Wandeldriedaagse. Mijn naam blijkt inderdaad vermeld te zijn op een lange lijst bij de receptie naast die van mevrouw T die mij is toegewezen…
Opnieuw naar de velden des doods / Het Crematorium revisited
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
106 Opnieuw ben ik naar de gebouwen en naar de weiden gegaan, waar ik eens de liefsten heb moeten afgeven, heb moeten overgeven aan vuur en aan aarde.
De zalen zijn mij nu bekend. Ze zijn opgesierd met parafernalia die bezwaarlijk kunnen dienen om het leed te verzachten.
Er zijn velen komen opdagen voor de lezing over rouwverwerking. Ik neem plaats…
De dertiende augustus; mijn eigenlijke geboortedag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
102 Tweeënzeventig jaar geleden, in 1953, vocht ik mij een weg naar het levenslicht vanuit de donkere, veilige cocon van de baarmoeder. De bevalling was zwaar en moeilijk geweest. Mijn vader riep er pas op het allerlaatste moment Dr.E. bij. Hij vroeg waarom hij hem niet eerder had opgeroepen.
IJlings werd ik vervoerd in een glazen kistje naar het E.Ziekenhuis…
Een licht onder de korenmaat ?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
71 Als men wandelt over de Tilburgse Spoorlaan kan men als men wil een blik werpen in een merkwaardige binnenplaats.
Daar bevindt zich tegen een witgekalkte wand een lantaarn
Misschien herinnert men zich een dergelijke lantaarn eens aanschouwd te hebben als een illustratie bij een verhaal, sprookje of novelle die men eens las in een ver verleden…
Als een maskerade
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
79 Op de dag waarop opnieuw onregelmatigheden in haar borst waren aangetroffen, had zij een groot, wijnrood kussen aangeschaft voor negenenveertig euro voor Binky, een klein hondje en haar enige kameraad. Het was een koninklijk kussen en Binky lag er pontificaal op, als een vorst, met uitgestrekte poten. Zijn vacht draagt een patroon van zwarte en bruine…
Oorden van schoonheid of van onheil?
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen
78 Als men Woonzorgcentrum "De Heikant" vergelijkt met "Het Boshuis" valt het eerstgenoemde centrum ongetwijfeld het meest gunstig en voordelig uit. Het lijkt mij dus alleszins begrijpelijk als men daaraan de voorkeur zou geven.
De riante eetzaal grenst aan een betegelde binnenplaats die toegang geeft tot mooie appartementen.
Hoewel een en ander…
Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg) / Een spelletje "Domino" bij windkracht elf
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
83 Het is november.De huilende tonen van de wind die raast om het hoekige huis interpreteert mevrouw ten onrechte als muziek door de vervorming die het gehoorapparaat met zich meebrengt. We leggen de ivoorkleurige steentjes met de zwarte stippen, die een getal weergeven, aaneen op de tafel, op het tafelkleedje met de bordeauxrode en roze strepen, dat mevrouw…