In het tijdperk van het ¨individualisme¨ waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen, ieder in hun cel, en waarin zij op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk zag ik een oudere heer met een bloedende…

Het honderdjarige park moet aan haar zoom een nieuwe, kolossale villa verwelkomen. Maar deze villa is in feite een restaurant met het uiterlijk van een gigantisch, uitvergroot herenhuis met vele vierkante ramen op haar twee verdiepingen en een kolossaal loodgrijs puntdak van leistenen waaronder zich een mysterieuze zolder schuilhoudt. Als kinderen…

Volgens mij zijn er weinig mensen die niet stilstaan bij alle ellende die het nieuws ons brengt, voorschotelt zeg maar. We begonnen ooit met de oorlog, alhoewel daar begonnen we niet mee want in diverse delen van onze mooie aarde is het nooit oorlog- vrij geweest natuurlijk, maar ik doel nu op Oekraïne! Een zinloze oorlog, die al veel te lang duurt…

De deur met opschrift ¨T.Broeckx¨ biedt toegang tot een kale ruimte. Maar de Verzorgingsstaat biedt ook hem een sobere kast met stevige vergrendeling. Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was. Tot de eigendommen van mijn arme broer behoren overigens vele plakboeken die hij zorgvuldig koestert en beurtelings…

Uitgerekend daar moest het gebeuren, zich voordoen, daar waar die counter is waar ze die zouteloze snacks verkopen, in het voorportaal van het koopjes- en consumptieparadijs dat volgestouwd is met die lullige en waardeloze gadgets waarvoor men zoveel reclame maakt en waarmee men zozeer adverteert en waarover men zo hoog van de toren blaast. Uitgerekend…

Hoe we in Oostenrijk gekomen zijn, weet ik niet meer maar eens heeft het Zillertal ons verwelkomd en ik kreeg Lanersbach lief, waarnaar ik eens zou willen terugkeren. Lanersbach met de vakwerkhuizen, waar de beek vrolijk klatert en springt over rotsachtige stenen. Lanersbach waar op zondagen de muziekkapel met de mannen in de kleurrijke en feestelijke…

In de jaren ‘85- 86 leerde ik je kennen, vanaf dag 1 hadden we een klik, een meiden-klik zeg maar en later deelden we nummers uit! Konden altijd een beroep op elkaar doen… Jij was schrijfster bij de lokale krant en al snel deed ik met je mee… Jij kwam bij de lokale omroep en ook daar introduceerde je me, al deed ik dat niet zo intensief als jij, maar…

De blauwe metalen wandelstok, sinds geruime tijd mijn trouwe maar levenloze metgezel, had haar vaste plaats in de hal van mijn flat verloren. Plotseling trof ik haar niet meer aan. Tijdens de rompslomp van mijn dagelijkse bezigheden en afspraken moest ik haar ergens hebben laten staan. Ik schafte een nieuwe wandelstok aan, dit keer een zwarte…

In ons Spoorpark, dat niet de meest geringe en onbetekenende plaats inneemt te midden van onze plantsoenen, parken en groenvoorzieningen, verrijst sinds zeer geruime tijd een merkwaardige en futuristisch aandoende toren, een stalen constructie met meerdere verdiepingen die mede het silhouet van onze stad bepaalt..... Deze toren vormt mede een uitdaging…

Wie houdt van de Tilburgse Heyhoefpromenade moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het assortiment bij Boekhandel Bruna mag er zeker zijn en ik wandel er wat rond tussen wenskaarten, romans, tijdschriften en wat dies meer zij, leunend op de onafscheidelijke wandelstok. Maar bezwaarlijk kan ik aannemen dat de stadsbevolking nog…

Mijn goede vader - wiens favoriete dochter ik was - en die voor altijd rust, was muziekliefhebber. Eens wilde hij mij in vroeger tijd plezieren met een LP van Louis Armstrong. De jazz viel buiten zijn eigenlijke voorkeur en smaak maar bij uitzondering had hij de LP aangeschaft. Nu konden we samen in de achterkamer van het goede, oude ouderlijke huis…

Zijn diepliggende ogen weerspiegelen een onvoorstelbare, ongelooflijk diepe verdwazing en verwarring en een zeer vergaand onbegrip voor wat de wereld te bieden heeft: voor haar schoonheid - door haar kunstenaars en genieën vereerd en zozeer verheerlijkt - én voor haar grenzeloze lelijkheid, onheil, rampzaligheid en ongeluk. Mijn betreurenswaardige…

In de schappen van de supermarkt die ik elke morgen aandoe, kun je nu een pop aantreffen, voorstellend de Kerstman in zijn rode en witte kledij, onopvallend tussen andere voorwerpen en artikelen, voorovergebogen, slordig neergegooid, onvolwaardig en als het ware vernederd, gedegradeerd, alsof hij geenszins bij uitstek de grote coryfee vertegenwoordigt…

Ze hadden het dier de naam ¨Fendel¨ toebedeeld, mogelijk ontleend aan een magische vertelling waarvan ze eens kennis genomen hadden in verre, haast vergeten jeugdjaren. Fendel was allerminst een hellehond, maar een lieflijk en vriendelijk dier met zwarte, glanzende vacht dat ons kwispelend en opgetogen tegemoet kwam. Fendel is niet meer te midden…

En zo herinner ik mij terdege hoe het brede, monumentale pand, gesitueerd aan het Stadhuisplein waarin onze bibliotheek lange jaren gehuisvest was door een majestueuze trap, die het pand als het ware in tweeën deelde, doorsneden werd. Het gebouw is in later tijd vervangen door de Stadswinkel en de boekencollectie is overgebracht naar onze trotse…

Naast haar zalen en naast haar gangen, naast haar restaurant en haar garderobe en haar met rood pluche beklede meubilair herbergt onze Schouwburg, gesitueerd aan de Schouwburgring, een welhaast curieuze ondergrondse kelder, de Falstaff-kelder. Daar vond eens, in dat verre vergeten jaar, de dansles plaats. Ik was dertien jaar en droeg mijn op de naailes…

Onlangs, rondkijkend bij Tuincentrum "GroenRijk" zag ik dat men daar tot op de huidige dag pim-pam-pet-spellen verkoopt Het doosje met het opschrift "pim-pam-pet" stond daar bescheiden en welhaast onopvallend opgesteld tussen speelgoed, spelletjes en overige artikelen. En met een reuzensprong van mijn geest, bewustzijn en verbeelding dook…

Ineens is alles weer blanco, onberoerd als een onbetreden woestijnvlakte, er hangt een aangename stilte in de lucht en de hele woordenbrij is in de aarde verzwolgen, alle unieke ingevingen zijn met de grond gelijk gemaakt, misschien moeten we de ruimte nu maar gewoon de ruimte laten en rustig blijven ademhalen, want al dat geestelijk gezwoeg eindigt…

Een houten bank is provisorisch opgesteld voor de glazen, openschuivende deuren van Zorgcentrum Boshuis en deze is veelbelovend gedecoreerd met afbeeldingen van een landschap. En zo is de naam van het Zorgcentrum tevens in forse blauwe letters op de gevel weergegeven. Het gebouw wordt omringd door weelderige bosschages waarmee men dan ook adverteert…

In een van die restaurants, brandpunt van ons bezoek, had hij mij het doosje met het parfum overhandigd, een geschenk waarmee hij kennelijk de vrouwelijkheid in mijn persoon wilde waarderen, vereren of accentueren. Op het doosje stond dan ook met grote letters vermeld "Woman". Mijn vriend maakte bovendien een onderscheid tussen "vrouwen"- en…