Een klein stukje natuur aan mijn venster
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 7 De rozerode hemel van een nieuwe dageraad vertoont zich achter het geboomte en in de loop van de dag zal deze plaatsmaken voor een grotere bleekheid. Zonlicht schittert op het gebladerte.
En zoals grijze lokken haast aarzelend het hoofd van een oudere gaan bezetten als ontdekkingsreizigers die voor het eerst voet aan land zetten op een uitheems continent, gaan de bomen nu geleidelijk aan verkleuren en frivole kleine blaadjes dwarrelen neer als voerden zij de jaarlijkse danspartij uit waarmee…
Doktersbezoek
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 10 Te midden van de huizenrij aan de Tilburgse Spoorlaan treft men de namen op de gevels van notarissen en makelaars; men vindt er het "Juridisch Loket" en men passeert twee restaurants, genaamd "Jade" en "Sirtaki", brandpunten van voorgaande bezoeken
Men had mij gezegd dat de naam van de arts die eveneens resideert aan de Spoorlaan "Bernards"
was. een mooie, welluidende naam die herinneringen oproept aan de St. Bernardshonden die kennelijk hun trouwe en heldhaftige diensten verrichten in…
Afscheid van mijn laatste oom
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 10 Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is in mijn ogen niet van een uitmuntende architectuur. Het rijst, aan de buitenrand van de stad, haast plompverloren op, als een donkerbruine kolos, met lange sequenties van eendere ramen, waarachter de patiënten verblijven. Wel is het gebouw gesitueerd te midden van velden en weiden en het draagt op haar gevel trots en elegant de naam van de beroemde middeleeuwse kunstenaar, naar wie het vernoemd is, in gigantische letters.
Haar innerlijk bestaat uit een labyrint…
Pijn, bestreden met andere, grotere pijn
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 14 We ontmoeten elkaar bijna dagelijks en wel vóór de glazen, openschuivende deuren van de supermarkt.
Zijn benen steken stakerig uit vanonder zijn zwarte korte broek en ik wijs op het dikke, witte verband waarmee zijn rechterbeen verbonden is en vraag: "Gekneusd of gebroken?¨
"Nee", verklaart hij, "Gesneden".
Zijn beide armen zijn vandaag bedekt met aan elkaar evenwijdige, bloeddoorlopen snijwonden. Opnieuw moest hij de innerlijke pijn bestrijden met nog meer heftige pijn.…
Uit liefde voor de Tilburgse bevolking?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 11 De "Huiskamer voor Pleegouders", mij tot nu toe onbekend, bevindt zich onvermoed in een pand dat enigszins afzijdig ligt aan het Wilhelminapark en dat eveneens behoort tot het uitgebreide en veelzijdige scala van instanties en instituties waarmee de hulpbehoevende Tilburgse bevolking wordt ondersteund en op de been wordt gehouden. Een binnenplaats belegd met grijze, bolronde keien leidt naar dit huis.
Op een oktoberdag brandde er hier binnen zelfs een houtvuur om de huiselijkheid te suggereren…
Hernieuwd restaurantbezoek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 11 Een ruim publiek bezette op een nog altijd zonnige dag in oktober het terras van Café-Restaurant "Nieuwland" dat bijna in de flauwe bocht is gesitueerd die in onze stad de Nieuwlandstraat met de Heuvelstraat verbindt.
Vandaar heeft men het uitzicht op de felrode letters die aangeven dat aan de overkant eveneens een restaurant is gevestigd en wel met de naam "Happy Italy" waar ik eens bezwaarlijk mijn pizza kon betalen.
Mij tot nu toe onbekende vrienden komen hun opwachting maken en mij…
Zeeland, de Deltawerken, negentienachtenzestig
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 6 Op die zwart-wit-foto uit dat verre jaar zie ik mezelf op veertienjarige leeftijd in het gezelschap van mijn goede, nog jonge ouders aan een tafeltje op een terras met een flesje limonade.
Mijn halflange, glanzende, donkerblonde haar omgeeft mijn hoofd als een helm, valt neer aan beide zijden van mijn gezicht en houdt dit buiten bereik van de camera.
Het verschrikkelijke rampscenario van de verwoestende stormvloed lag veertien jaar achter ons. De gigantische en zo indrukwekkende…
Aan Vader, aan de kameraad aan mijn zijde
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 8 We liepen zij aan zij, Vader!
Tijdens de schimmige jaren van mijn vroege jeugd was je op de achtergrond aanwezig.
Altijd verdedigde en beschermde je me in latere en late jaren.
Niets was goed genoeg voor mij, je favoriete dochter en we studeerden samen en Mozart en Beethoven spraken tot ons met de onzegbare taal van hun melodieën.…
Oktoberstemming
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 9 Een tros van gouden bladeren ontsnapt al aan het geboomte aan mijn venster. Zij hangt bevallig en elegant neer. Eveneens zijn lichtgele blaadjes neergedwarreld op de smalle paden tussen de hagen en onder de bomen in het parkachtige gebied.
Een briesje beweegt de takken en zwarte vogels duiken onder in de boom.
Het gouden licht van oktober kondigt een nieuwe herfst aan die ik zeer verwelkom.
De ware christelijkheid?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 21 Aan onze Lambert de Wijsstraat bevindt zich een klein huisje dat op haar gevel de naam "Poels Hofje" draagt. Het neemt een beetje een uitzonderingspositie in naast het oude kerkhof en welhaast onder de schaduw van de Hasseltse kerk die onvervaard en als het ware "roekeloos" (als men dit tenminste zou kunnen beweren) haar stalen toren en het ornament op haar hoge dak de oktoberhemel in steekt.
En moet ik me nu voorstellen dat uitgerekend daar, in die kleine, bescheiden behuizing, waar…
In de stille tuin
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 13 Eens keerde ik terug tot de tuin met de weelderige, exotische beplanting die zij, mijn zozeer geliefde zuster, dankzij haar opleiding en expertise ooit aanlegde.
In het midden bevindt zich de vijver, tevens een natuurlijk kunstwerk dat omringd wordt door de bloemenpracht.
En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij…
Een tribuut aan mijn kwetsbare en feilbare hart
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 11 Het hart, en wel mijn kwetsbare en feilbare hart dat rust ter linkerzijde in de borstholte onder de neerhangende linkerborst die is neergeplant als een citroen op het middenrif en die bekroond wordt door de tepel, heeft me nog nooit in de steek gelaten.
De strakke zwarte band van de bloeddrukmeter werd met regelmaat gespannen om mijn bovenarm. De ingenieuze slangen van een ander, vernuftig medisch instrument werden eens over mijn middenrif gelegd.
Het hart, het kwetsbare en feilbare hart, zetel…
Buiten voor de deur bij de Huisartsenpost
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 12 In arren moede en verbijsterd sta ik op een vroege zondagmorgen voor de openschuivende glazen deuren van de Huisartsenpost en spreek in door de mechanische luidspreker dat ik "in nood" ben.
Een astma-aanval vormt een "brevet van lichamelijk onvermogen" waarvoor men "acte de présence" geeft; waarvoor men capituleert en waarvoor men komt opdraven want de lucht die we inademen: de hoogst noodzakelijke lucht vormt de onvervreemdbare levensadem, ons kostbare en dierbare geboorterecht dat ons niet…
Magische bouwwerken uit verre landen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 11 Ik was elf jaar. Oom Gerard, vertegenwoordiger in schoolartikelen, die met zijn bescheiden auto de scholen in onze provincie aandeed, bezocht ons vaak. Hij voorzag ook ons van artikelen zoals een lettertang en een viewmaster die tot onze verbeelding spraken.
Als dochters van een klein ambtenaartje rekenden we weinig tot ons bezit. En zo, speurend door het venstertje van de magische viewmaster, werd het mij voor de eerste keer bekend dat er ergens ter wereld, ver weg, magische, exotische en…
Een souvenir uit Textielstad Tilburg
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 13 Ons Textielmuseum is gevestigd aan de Goirkestraat en centraal in onze stad gesitueerd in een hoog, monumentaal pand als een voormalige fabriek. Het kent naast zijn Tentoonstellingsruimten - waarin reminiscenties aan de vroegere industrie die onze goede en mij zozeer dierbare stad zolang beheerst heeft en in haar greep hield nog altijd in leven worden gehouden - een interessante winkel, waarin je artefacten kunt kopen die een speelse variant vormen op het in ons museum dominante thema van de…
Mijmeringen tijdens een maartdag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 12 Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en die ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper; glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt bestaande uit zilveren draden, dan wel warrig en chaotisch, dan wel sluik, als een natuurlijke helm die het hoofd omsluit of ook met een korte pony, die met een kaarsrechte lijn het gezicht begrenst en…
De ring
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 15 Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte, die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof. Deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse steentjes.
Door wie was hij daar neergelegd? Door een andere wanhopige zoals ik die eveneens gegeseld werd door de zweepslag van een onbeantwoorde, onmogelijke en ongelukkige liefde en die…
Een zondagmorgen met Schumann, Mozart en Gershwin
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 11 Tijdens mijn heenreis naar het Cenakel - een monumentaal gebouw, dat in vroeger tijd tot klooster gediend heeft aan de zuidkant van de stad, omringd door een keurig aangelegde tuin die een parkachtige indruk maakt - ontmoet ik in de bus een tachtigjarige Molukse mevrouw, wier gezicht nog altijd een afspiegeling draagt van vroegere schoonheid. Als tijdverdrijf en waarschijnlijk uit eenzaamheid laat zij zich doelloos en zinloos rondrijden door de hele stad door het vervoersbedrijf. Zij is bekend…
Een retourtje Den Bosch en nul op het rekest....
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 10 De busreis duurt anderhalf uur en voert door tal van Brabantse dorpen als Waalwijk, Sprang-Capelle en Vlijmen, tot ik mijn bestemming bereik: het grote, nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis, gelegen aan de zuidrand van Den Bosch.
Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen, schertsend, lachend en flirtend - alsof onheil, ziekte en levenseinde niet bestaan en nooit bestaansrecht hebben gehad - de brede gangen van het ziekenhuis verlaten op weg naar huis, nader ik het gigantische bouwwerk dat…
Een rondrit door een spookstad?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 13 Ik ben uitgenodigd voor een uitstapje in het gezelschap van de trouwe en (edel)moedige vrijwilligers die "de handschoen opgepakt hebben" en die in hospices, ziekenhuizen en aanleunwoningen de hand van stervenden vasthouden en die een baken zijn voor velen in nacht en ontij van de eenzaamheid en de vertwijfeling.
Op een granieten bank wacht ik samen met twee dames tot de bus zal arriveren die ons zal voeren door oude en nieuwe gedeelten van mijn geboortestad die het decor vormden voor mijn…