Erkenning

Beweren dat ik geen behoefte aan erkenning heb zou een leugen zijn. Alleen al het enkele feit dat ik dit stukje schrijf en publiceer zou die bewering logenstraffen. Al heb ik heel wat stukjes wel geschreven, maar nooit ter publicatie aangeboden.

Maar mijn behoefte is wel aanzienlijk minder dan die van veel anderen. Bij sommige mensen lijkt hun gehele bestaan een schreeuw om erkenning. Dat heeft ongetwijfeld zijn diepere gronden. Ik zeg er niets negatiefs over, want zonder zucht naar erkenning zouden veel prachtige producten van de menselijke geest niet tot stand zijn gekomen.

Iemand heeft beweerd dat wij de grootste mystici niet kennen, doordat die gezwegen hebben. Dat mag waar zijn, maar het impliceert wel dat mogelijk schitterende gedachten met deze geesten in het graf zijn begraven of bij hun crematie verbrand.

Zucht naar erkenning brengt een hoop ellende met zich mee. Daarom prijs ik mij gelukkig dat mijn behoefte zo klein is. Die gering omvang is ook wel terecht, want ik ben maar een heel gewoon knoeiertje met woorden en met kleuren en vormen.

Mijn gedichten zitten voor een deel achter een slot en grendel in de vorm van een wachtwoord en de rest ligt momenteel in een laatje. Daar zullen ze waarschijnlijk ook blijven.

Met schilderen ligt het iets anders, want als ik daar een beetje succes mee had zou ik veel meer kunnen maken. Verf en doek zijn duur en ook een atelier kost het nodige. Maar succes zou een hoop gedoe met zich meebrengen. En daar heb ik helemaal geen trek meer in.

Schrijver: Jacob, 13 april 2011

tijsterblomlive.nl

erkenning kunst kunst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 7 stemmen 551