Straatwijsheid
Wie goed oplet, kan de diepste wijsheden op straat tegenkomen, meer nog dan uit stoffige filosofieboeken, de meest ingewikkelde psychologieboeken, esoterische dieptepsychologie of wat niet al. Ik hoorde vandaag een jonge, zwaar overspannen vrouw tegen een andere, veel rustiger vrouw kwekken dat ze ook maar een mens is en dat ze van haar blijkbaar gemene gedrag nachten had wakker gelegen, maar dat niemand volmaakt is, ook niet in het handelen, het reilen en zeilen. Volmaakte kunst is ook een fabeltje, de volmaaktheid bestaat veeleer in de onvolmaaktheid, de nalatigheden, de fouten door onoplettendheid en te snel willen scoren, haast en mallotigheid. Zo is een ware kunstenaar ook nooit tevreden over zijn kunstwerken, altijd gaat hij weer op jacht om zijn vorige kunstwerk te overtreffen, het meest volmaakte kunstwerk is nooit te bereiken, er mankeert altijd wel iets aan en als we dat nou eens zouden accepteren, dan zijn we al een eind op weg. Weg met al die schoonheidsidealen, weg met alle ideaalbeelden, die ons tot machteloze slaven bombarderen, we zijn al met al inderdaad maar mensen, ook al wanen we onszelf soms goden, gezien onze welvaart en onze weelde/zinsbegoochelingen. We denken soms dat we door al onze kennis en kennisoverdracht tot de Kern van God doordringen, maar we naderen in wezen misschien het Topje van de IJsberg. Zelfs de meest wijze mens ooit is een stipje vergeleken bij de Levengever. De Onzichtbare Wegen bepalen onze aardse wegen onvoorstelbaar meer dan wij ons kunnen indenken. En dat is maar goed ook, want als het leven werkelijk zo zou zijn als de mensen het weergeven, dan zou het wel erg pover/karig gesteld zijn met ons tijdelijke gedoe hier op deze zwevende planeet. Op zich al een feit om krankzinnig van te worden, we zitten vast op een grote bol, die men aarde noemt en dat draait rondjes in een immens heelal, terwijl zwarte gaten ons dreigend aanstaren als de ogen van onvoorstelbare, demonische roofdieren. God moet wel een geniale Gek zijn, de Grootste! We weten niets, absoluut niets. 'Eer wij wat weten, zijn wij versleten!', zei Jacob Cats. Ondanks al mijn vurige zoektochten kom ik ook uit bij die straatwijze, paniekerige vrouw, die zei dat ze ook maar een mens is, daarmee bedoelend, dat we als mensen maar beperkt zijn in onze vermogens om juist te handelen en juist lief te hebben, dat we veel kleiner zijn dan we ons voordoen. Zo onaf als wat!
Geplaatst in de categorie: filosofie
Straatwijsheid
127
Geef je reactie op deze inzending: