ontmanteld en ontzield
Langzaam raakt het huis leeg en schoon. Ontmanteld, ontzield ook. Meter voor meter ruim ik op en maak ik schoon. Kast na kast, kamer na kamer, huis en hoofd. Ik ga verhuizen en moet veel wegdoen en bij alles wat ik in mijn handen neem heb ik mijn herinneringen.
De laatste rozen die ik van mijn man kreeg hingen ondersteboven, gedroogd en zolang je er niet aankwam ging dat goed maar nu met het opruimen valt het uit elkaar, tot stof wedergekeerd net als hij....
Knutselwerk van de kleinkinderen. De meeste zijn tekeningen en heb ik in een map maar hier wat vouwwerkjes.
Kaarten in een doos, gefeliciteerd met je 60e verjaardag Wim. En nog een doos,van harte beterschap Wim, uit de periode toen hij maagkanker had.
Nóg een doos, foto's en kaarten van ons 25-jarig huwelijksfeest, een boodschappenlijstje dat mijn oudste broer maakte voor het koude buffet. Ach, hij is twee jaar later overleden, 48 jaar oud en één jaar na zijn vader. Veel foto's gaan weer door mijn handen, ik weet dat ik het niet moet doen, het is veel tijd en toch kan ik het niet laten.
Ik kom alles tegen, ons eerste huisje, mijn dikke buik in mijn eerste zwangerschap. Geboorte van dochter, verhuizen naar een andere woning en daar de geboorte van zoon. Vele ziekenhuisfoto's van de kindjes, veel meegemaakt in die tijd, toen óók al.
Vakanties, en de eerste buitenlandse vakantie naar het voormalige Joegoslavië. In België de Ardennen en ooit een last-minute naar Spanje.
Foto's van man in de Arena, gaten boren voor de stoeltjes van zijn club. De tijd met mijn jongste broer die bij ons inwoonde met zijn twee dochters, erg jong toen nog, ook overleden...54 jaar oud en zelfgekozen. En dan oom en tante, de zorg voor twee dementerende ouderen. Maar ook de geboorte van de kleinkinderen.
En massa's foto's van gezamelijke etentjes, bbq's en feestjes.
En ongelooflijk wat ik nog allemaal tegenkom van de hond die ik vorige week wegbracht. Onder de bank die inmiddels verkocht en opgehaald is en onder elke kast kom ik zijn vacht tegen en brokjes en gejatte en afgekloven attributen. Pollepels, aardappelschilmesjes en oh, dáár is die oplader van die oude Nokia. Ik doe alles op mijn gemak en alleen al ben ik onderhand wel bijna gebroken, niet alleen door het lichamelijke.
Ik zoek alles uit. Letterlijk en figuurlijk. Besluit wat mee gaat en wat ik hier achterlaat. Sommige zaken zullen een plekje krijgen in mijn nieuwe woning, in mijn nieuwe leven en andere zaken laat ik achter.
Ik kies langzaam en bewust.....
Zie ook: http://gedichten.mijnbestseller.nl/misspotter
Schrijver: wilma montanje, 26 juni 2012
gmail.comGeplaatst in de categorie: verdriet
verhuizen
384
Geef je reactie op deze inzending:
je niet ontgaan zijn,
ja, je zal het druk hebben, sterkte!