Hoe ouder, hoe . . .

“Enige tijd geleden heb ik, als onderbouwing en tevens ter verduidelijking van een functioneel element in mijn verhaal, beschreven hoe zich het denkproces in mijn hersenen voltrekt. Ik hoor in mijzelf bij alles wat ik denk (of lees) gesproken woorden, door een mij vertrouwde maar nochtans unieke stem, die in niets lijkt op die van alle mij bekende personen.” - Dit citaat stamt uit mijn in juli 2011 geschreven hartenkreet nr. 1615, die de titel “Monddood” heeft gekregen. Ik breng hem hier gaarne nog eens ter sprake, omdat de hieronder volgende feiten naar mijn gevoel naadloos er op aansluiten.

Zo ver ik in mijn herinnering kan teruggaan, roept elk cijfer van nul tot en met negen in mijn brein een associatie met een bepaalde kleur op. Hetzelfde geschiedt met de namen van alle dagen van de week en die van alle maanden van het jaar. Dit gebeuren voltrekt zich automatisch, is niet van invloed op mijn manier van denken en hooguit in uitzonderlijke situaties enigszins sfeerbepalend voor mijn innerlijk gevoel. Het is bovendien niet onderhevig aan een taal, want in het Duits, het Engels of in het geringe aantal woorden Spaans die ik kan brabbelen blijft alles hetzelfde.

Dat is nog niet alles, alsof het bovenstaande al niet genoeg zou zijn. Ik ben altijd al een soort pietepeuterig persoon geweest, waarbij alle dingen in mijn leefruimte, vooral in de huiskamer, tot op de centimeter precies een vaste en onveranderlijke plaats hebben. U kunt zich de boosheid van mijn kinderen voorstellen, die jaren geleden tijdens onze vakantie onze katten en planten verzorgden. Bij terugkomst flitste ik, na een spontane begroeting, door de opgeruimde en gestofzuigde woonkamer, om met een snelle beweging alle voorwerpen weer op hun vaste plaats terug te zetten.

Blijkbaar zijn vele van de omschreven eigenaardigheden genetisch bepaald en daarom misschien erfelijk. Vader hield al van orde en alles opgeruimd op zijn plaats te hebben. Oma was nog een tikkeltje erger, want naast de poetswoede iedere vrijdag door het hele huis was haar kelder altijd schoon en opgeruimd. Naast het feit, dat zij de voor de wintermaanden te verstoken briketten keurig als een muur gestapeld bewaarde, werd door de familie beweerd, dat zij hetzelfde met de losse steenkolen zou hebben gedaan indien dat praktisch uitvoerbaar zou zijn geweest.

Zo zijn er nog meer, zij het voor derden minder irritante, gedragingen waarop ik hier niet verder wil ingaan. Natuurlijk geldt voor sommige dingen: jong geleerd is oud gedaan, maar die vlieger gaat niet meer op. Tekenen van verval (o.a. problemen met het geheugen) tijdens het ouder worden schieten anderen en gelukkig ook mij te hulp. Dat heeft al in een gunstig effect geresulteerd, want wanneer bijvoorbeeld na de Kerst voorwerpen weer op hun oude plek moeten worden teruggeplaatst, ben ik er helaas niet meer zeker van hoe en waar weken eerder alle voorwerpen hebben gestaan.

Geleidelijk schik ik mij de zich ontwikkelende nieuwe situatie en ik moet u bekennen, dat het een stuk makkelijker aanvoelt. In de maand met de vermiljoenrode kleur waarvan de datum een fletse witte kleur heeft hoop ik de leeftijd te bereiken, waarvan de samengestelde cijfers een beeld mat geel plus donkergrijs bij mij oproepen. Met andere woorden gezegd hoop ik op 3 april a.s. 79 jaar oud te worden. Gelukkig ben ik, zo ik hoop, een van de weinigen met zulke rare nukken: zo niet, dan heeft de door de regering zo vurig bepleite mantelzorg wellicht geen enkele toekomst.

Schrijver: Günter Schulz, 1 maart 2014

agschulzziggo.nl

Ouder worden oude ge oude gewoonte moeilijkst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 6 stemmen 287