Stille macht.

Ik zou er, van binnen, hoog aan getrokken hebben zonder de kracht van het Woord; ik zou angstig en boos geworden zijn, toen een uit de kluiten gewassen en verrezen, arrogante, gepluimde rietstengel van twee meter hoog, uit de klappoortjes van de hoogste regionen a-sociale zaken kwam wandelen en mij willens en wetens voor de voeten liep.
Als ik per ongeluk tegen hem aangelopen was, dan was het mijn schuld geweest. Ik deed alsof ik niets merkte toen ik zijn hielen ontweek, met mijn ogen op hoogte van zijn achterste. Hij deed een poging tot een pirouette, ving mijn klein bescheiden, in roze en paars gehulde aanwezigheid op en riep luid naar de onderdaan die hem opwachtte, terwijl ik, mijn evenwicht herstellende, doorliep naar het voddenhoekje.
Zalig de losers dezer 'samenleving'.

arrogantie zalig zalig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 205