Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Dood en verder niks

Want als je dood gaat, is er verder niks als je dood bent, staan mensen misschien wel te huilen, van emotie of vanwege het feit dat je dan ineens gemist wordt? Wie weet. Als je dood gaat,ben je niet meer lijfelijk aanwezig en kunt niet meer meedoen met de rest. Je ligt in een mooi opgemaakte kist, nou ja vaak wel dan.

Waar al die mooi doenerij voor bestemd is, god mag het weten. Je ziet er niks meer van en om nou de mensen die zo graag kissie- kijken een mooie blik te laten werpen gaat me echt te ver. Maar als je dus dood bent, dan komen de mooie verhalen, ze was ( of hij dat kan ook) zo lief, zo goed, zo aardig, zo....ze was zooooo stond voor iedereen klaar, hielp waar nodig was.

Ze was een moord mens, jawel maar nou is ze wel dood hè? Dus dat klopt dan wel weer. Over de doden niks dan goeds maar ik beken: er zijn mensen die er niet meer zijn, oftewel : er zijn mensen dood waarvan ik niets zeggen kan en wil. Er zijn echt mensen dood die ik dan dus niet mis...is dat erg? Welnee, want ik weiger te huichelen, ik weiger om:mooie dingen naar voren te brengen als die niet uit mezelf komen.

Dus ik huichel niet en zeg gewoon niks. Is een optie. Een goeie ook. En weet je, als ik dood ga, wat ongetwijfeld niet lang op zich zal laten wachten, dan hoeft men bij mij dus ook niet te huichelen en aan te komen: ik mis haar zo, ze was de beste, de liefste, want DAT moeten ze bij " leven" doen en niet als IK het niet meer hoor.

Als IK dood ben heb ik niks meer aan dat soort boodschappen, nietwaar? Ik ben een mens, met gebreken, met gebruiksaanwijzing misschien ook nog wel, maar ik zeg je in alle eerlijkheid wanneer men staat te huilen bij mijn vertrek naar het hiernamaals, dan voorspel ik, dat dit tranen van opluchting moeten zijn, zo van: eindelijk ze is pleite!

Schrijver: An Terlouw, 24 september 2015


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 4 stemmen 117



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
24 september 2015
Dat heb je goed An.
Niks is een heel mooi woord,
en daar hou ik me maar goed aan vast.
Want ik zeg op dit gebied altijd: NIKS.
Ik 'weet' maar dat is van een geheel andere strekking.
Maar toch ook ; niks meer en ook niks minder is belangrijk.
Of je begrijpt wat ik nu wil zeggen, geen idee.
Ik hoop dat je toch nog een mooie tijd mag
meemaken.
Je schreef laatst we/een ieder is uniek...
jij zou niet zo schrijven zoals ik en ik niet zoals jij; dat is duidelijk hier nu dus.
Naam:
Lucie
Datum:
24 september 2015
Lieve An,

Ik wil je niet kwijt! Omdat je in korte tijd zo bijzonder voor me bent geworden. Bovendien knal-eerlijk en oprecht! Is voor sommige mensen moeilijk..
Naam:
Christel
Datum:
24 september 2015
Zo waar!
Naam:
An Terlouw
Datum:
24 september 2015
Jeetje wat LIEF , beide reacties. Gabrielle, dat weet ik wel...alleen...en Joanan tuurlijk is dat zo..maar er zijn van die dagen.....dat ff niks helpt. Toch bedankt
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 september 2015
Jammer, lieve An, dat je zo'n verbitterde visie op het leven na het persoonlijk overlijden hebt. Zelf heb ik tijdens mijn leven vele malen ervaren, dat de Bovenwereld met mij is en mij continu helpt. Ik heb zelfs een Christusverschijning mogen ervaren, waardoor ik zeker weet dat Christus Jezus voor eeuwig leeft. Als je overleden bent, neem je nog steeds heel scherp waar en zie je alles wat er nadien gebeurt. Bovendien is het vaak zo, dat mensen na een overlijden van een dierbare, pas echt voelen hoeveel ze van die persoon houden. Dat moet je niet zomaar bagatelliseren en als nepliefde afdoen. Echt schokkend is je idee, dat men na je overlijden gaat denken 'Eindelijk is ze pleite!'. Dat zegt alles over je negatieve zelfbeeld en niets over de vele mensen, die daadwerkelijk heel veel van jou houden!, o.a. je drie beeldschone, superlieve dochters!... Al nagedacht over je volgende incarnatie? Wat mij betreft minister van Sociale Zaken in het kabinet van Eline Ambacht!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
24 september 2015
An, ik voel de emotie waarmee je dit geschreven hebt. Maar lieverd, ik hoop wel dat de dood, die er inderdaad voor ons allemaal ooit komt, geen ontkomen aan, voor niemand niet, maar dat die wel nog even wacht hoor, ook voor jou. En of je dat nu wilt of niet, komt die tijd ooit, dan zullen mensen je missen. Mensen die nu van je houden, ook al doen ze misschien dingen waardoor je denkt van niet. Ik heb je stukken gelezen over het hartzeer dat je daarvan hebt. Er wordt wel gezegd: als je loslaat wat je dierbaar is, komt het ooit weer bij je terug. Misschien helpt je dat nog een beetje. Kop op, meid. Je staat er nooit helemaal alleen voor. Je hebt altijd ons nog hier, en als hier er niet meer zou zijn, dan ergens anders weer. We vinden elkaar altijd weer!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)