Hartenkreten

Komen, zien en weg.

Elke week zag ik haar, elke week een praatje, over van alles en over niks over kinderen over het weer kortom wat er ook voor onderwerp was, we hadden het erover. Als zij zich even omdraaide, was haar man degene die het gesprek gezellig voortzette.

Allemaal elke week, vaste prik. Natuurlijk wisten we beiden dat: we geen van allen gezond zijn- of waren, natuurlijk mankeren we allemaal wel eens wat, maar dat viel allemaal onder de noemer: het komt wel goed en zo niet....dan nog is er geen man overboord....

Elke week, even een gezellige babbel en soms kwamen we elkaar tegen op de markt, bij de winkels en ook daar, geen moeite om een onderwerp naar voren te brengen, zo gaat dat vaak.

Komen, zien en praten, dat dus.

Ik maak haar een compliment dat ze er ‘ zo goed uitziet’ weet dat ze pijn heeft, maar dat zie je niet aan de buitenkant, nietwaar? Ze kijkt me aan en zegt, dank je wel en ik vraag haar hoe het gaat, antwoord: als ik de pijn wegdenk gaat het prima, ben vele kilo’s afgevallen en dat had ik al gezien .....

Komen, zien en constateren...

Dan een sprongetje in de tijd want doordat we thuisquarantaine hadden, zagen wij elkaar evenmin, wel wist ik dat ze naar het ziekenhuis moest...
Komen zien en...
En dan ineens schiet me afgelopen week te binnen dat ik haar dus ook al even niet gezien heb, dus vraag ik aan iemand die haar ook kent, hoe is het met.....

Komen zien en gaan!

Ze moest inderdaad naar het ziekenhuis, werd vlak erna met spoed geopereerd en is in de operatie gebleven, men schrok van de inhoud maar bijbrengen lukte niet meer....
Oké, ze had een mooie leeftijd, maar het was dus echt niet nodig om op deze brute wijze te gaan...

Nooit meer komen, niet meer zien, ze is gegaan!