Offline

Ineens is alles weer blanco, onberoerd als een onbetreden woestijnvlakte, er hangt een aangename stilte in de lucht en de hele woordenbrij is in de aarde verzwolgen, alle unieke ingevingen zijn met de grond gelijk gemaakt, misschien moeten we de ruimte nu maar gewoon de ruimte laten en rustig blijven ademhalen, want al dat geestelijk gezwoeg eindigt toch maar in zinloosheid, of vergeet ik nu de onzichtbare, onschatbare waarde van de zielsgroei, de eeuwige alchemie, het verlichtingsresiment, de futiliteit van aardse, tijdelijke woorden, waar men in de eeuwigheid met woordenloze liefde communiceert en schoonheid spontaan in het nu verkeert, zonder artistieke dwingelandij en uitzuigerij met een calvinistische inslag?, het is mooi geweest en hopelijk heeft het iemand bekoord. Ik adem weer de totale vrijheid, dat paradijs van voor de woorden, die eindeloze, blauwe, zonovergoten luchten.

offline

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5