De helende harp

In mijn tienerjaren verbleef ik met mijn ouders en mijn jongste broer in een vakantiehuis in Nuth, niet ver van Maasticht vandaan. Het was een gewoon rijtjeshuis en in de keuken verbleef een wandelende tak. Onder in een koude, betonnen kelder stond zo'n fietsapparaat, wat ik maar een naargeestig gezicht vond.
Ik sliep in de kamer van een jongedame, waar ik op een bakbeest van een televisie naar afleveringen van Tatort zat te kijken. In de kast kwam ik een badpak tegen en dat heb ik, om eens bizar te doen, even aangetrokken. Zoek er vooral geen transgendergeneuzel achter. Ik vond het wel spannend.

Het was destijds zonnig weer en ik herinner me heerlijke wandelingen langs de maisvelden. Onze huisvriend, een bolle antiquair, kwam helemaal uit Ee een dagje op bezoek. Het waren de tijden, dat je dacht, dat de zomervakanties eindeloos lang waren.

Mijn oudste broer kwam in zijn snelle auto enkele dagen langs en met hem heb ik in drie dagen heel België en Luxemburg gezien. Hij reed sneller dan verantwoord en de muziek stond altijd keihard. Dire Straits, AC/DC. In Charleroi of zo sliepen we in een tentje naast een rivier en namen we spaghetti bolognese met bier. Met een kabelbaan bezochten we nog een oud kasteel boven op een rots. De volgende dag karde mijn broer in één ruk door naar de hoofdstad Luxemburg. Op de camping viel ik 's avonds dronken van mijn barkruk. De volgende dag croste mijn broer ons terug naar het rustige Nuth. Het was een speedvakantie binnen een relax vakantie.

We deden ook een dagje Maastricht en ik zag de brouwerij van Wieckse Witte, wat me als zotte Germaan deed glimlachen. We namen ergens gebak met frisdrank en we dwaalden door de imposante straten. Op het Vrijthof gingen we de Sint-Janskerk in en daar was toevallig net een internationaal harpconcours bezig, wat mij mateloos boeide, al die schone jonkvrouwen met die edele muziekinstrumenten. We luisterden naar enkele harpisten, om vervolgens na een lekker patatje mayonaise met een kroket weer huiswaarts te gaan.

's Avonds tijdens de zoveelste Tatort-uitzending droomde ik nog wat na van de weelderige harpmuziek. Ik dacht aan David uit de bijbel, die harp speelde voor koning Saul, die de pik op hem had, maar wel steeds kalmeerde door zijn harpmuziek. David kreeg een homoseksuele relatie met Sauls zoon Jonathan en dat moest hij goed verborgen houden. Jonathan wist dat David de volgende koning zou worden en niet hij. Saul vermoedde dat en hij gooide een speer naar de harpspelende David, die hem amper miste. David vluchtte en Saul achtervolgde hem. In een spelonk had David de slapende Saul kunnen doden, maar dat vertikte hij. Hij liet een teken achter, dat hij zo nabij was geweest. Saul smolt.

Harpmuziek is heling voor de getergde, lijdende ziel. In de Keltische folkmuziek wordt de harp al eeuwen gebruikt als helingsinstrument. De Keltische folkmuziek komt overeen met het Indiaanse sjamanisme en de Indiaanse muziek/zang. Het zit op hetzelfde niveau voor liefde voor de aarde en alle natuurlijke wezens. Onlangs ontdekte ik de fabuleuze harpiste en zangeres Áine Minogue, die op 27 mei 1977 in Borrisokane geboren is. Op haar lied 'The Dove's Return' is vooral haar hartverwarmende, mystieke harpspel hoorbaar en op 'Awakening' haar zielsverrukkende, engelachtige, hemelhoge zangstem. Ze bracht me in één klap terug naar die middag in de Sint-Janskerk van Maastricht, toen ik ademloos genoten heb van al die helende harpmuziek.

Áine Minogue harp Ma harp Maastricht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 271