Wanneer ben je boos, of verongelijkt?

Een simpel ritje van meneer T en mijn persoontje, we moeten een paar dingen doen en als we naar buiten kijken klopt het weer niet wat de weervrouw en buienradar ons hadden beloofd: het zou droog blijven tot de middag. Tja de donkere wolken zeggen iets heel anders, tot ineens de zon probeert erdoor te komen, manlief had net gezegd: zal ik even alleen gaan, maar zag ook dat zo nodige zonnetje verschijnen, waarbij hij nu niet MIJ bedoelde, maar dit terzijde.

We kleden ons aan en stappen op onze gemeente cabrio, oh heerlijkheid!
Het waait, het is fris, maar het is droog en dus toeren we de diverse adresjes langs om af te vinken wat we moesten doen. Adresje nummer 1 gaan we met de sleutel naar binnen, die kou werkt op je blaas want beiden moeten we naar het toilet. Na achterlaten van wat we er moesten achterlaten, meenemen wat we: juist ja mee moesten nemen, opnieuw op ons vervoermiddel, richting de eerste winkel, alwaar de eerste spulletjes werden gehaald.

Op naar het volgende winkelcentrum, waar blijkt dat je bij die winkel met de gele band, die winkel waar ik dus helemaal niet graag kom ook, je daar ook al geen post meer in kunt leveren, tjonge jonge wat een toestand!
Op naar het volgende centrum zoekend waar we nou in vredesnaam dat vermaledijde pakje in kunnen leveren? Kijk dat de post klanten kwijtraakt snap ik heel goed want waar eerst de brievenbussen overal werden verwijderd zijn nu ook de inleverpunten drastisch omlaag gebracht!
Geen slimme actie hoor, je zoekt je verloren naar een plek waar je wel terecht kunt!
Op datzelfde moment schiet me te binnen dat je ook bij Appie terecht kunt, komt dat goed uit zeg, ik moet ook zegelboekjes hebben! Omdat Appie in vrijwel elk centrum zit is het inleverpunt snel gevonden en kan ik het laatste van de lijst ( nou ja lijstje dan) afvinken.

We rijden op huis aan, genoeglijk naast elkaar want het is hartstikke rustig op het fietspad, ehh, dat dacht ik dan toch...vaag, heel vaag hoor ik wat gerinkel, maar zie niks in mijn achteruitkijkspiegel, dus blijf netjes naast meneer T rijden, samen nemen we tot de middenstreep het pad in beslag!
Dan hoor ik ineens een hele boze vloekende “dame” iets roepen wat ik niet herhaal, maar kort gezegd zonder de bijbehorende vloeken kwam het erop neer dat: wij beiden asociaal waren? Als ik opzij kijk en zeg: je kunt er toch makkelijk langs, komen er meer fraaie woorden die mond uit, waarop ik in de lach schiet en roep, lastige taal toch dat Nederlands he blondje? Ze was blond namelijk.

Ze fietst met een bloedgang rechtdoor, waar wij rechtsaf gingen en ik gaf haar nog nalachend mee, als mijn kinderen zoiets riepen, werd hun mond gespoeld met zeep, nette dame!
We hebben er onze dag- en ritje niet door laten verpesten, dan moet je van betere huize komen, tegenwoordig maken we ons niet druk meer om; wat anderen zeggen en doen, immers zijn er zat dingen die het daglicht niet kunnen verdragen maar je leven is een stuk rustiger als je het uitsluitend bij jezelf houdt! Maar ik denk zomaar dat wat er uit de lucht valt en bestempeld wordt als regen, dit bij die nette dame omgezet wordt in vloeibare chagrijn, zielig toch?

... Een ritje met vloeken ...

Schrijver: An Terlouw, 25 februari 2020