De Maria-verschijningen in Bunde en Geulle

Het bevalt gravin Lambertine de Grandvoir uitstekend in Kasteel Geulle aan de Geulderlei 1 in Geulle. Sinds ze vorig jaar van haar man, graaf Henri-Louis de Grandvoir, is gescheiden zet ze de bloemetjes weer buiten. Hij woont nu permanent in zijn kasteel nabij Roquefort met zijn nieuwe vrouw Solange Moreau, een dertig jaar jongere actrice. Door de breuk is haar kas flink gespekt en neemt ze het er goed van. Ze gaat bijna elke dag uit eten in de chique restaurants en ze drinkt champagne als water. Als het mooi weer is, maakt ze graag lange wandelingen door Geurle en op de Snijdersberg. Soms in gezelschap van haar dienstbode Christina de Ruijter, die dan haar schildersbenodigheden meeneemt, zodat ze de magnifieke vergezichten van het Maasdal kan vastleggen. Koffie met vlaai erbij en zij geniet optimaal. Na de scheiding is haar libido weer flink gestegen en met haar seksuele avonturen gaat het de laatste tijd helemaal naar wens, nee, Lambertine komt niets te kort. Ze kan haar minnaars soms maar moeilijk uit elkaar houden, omdat vele mannen in Geulle en de aangrenzende dorpen meer dan een oogje op haar hebben. Ze zit nog strak in haar vel en haar rondingen zijn superbe en onweerstaanbaar lekker. Ze draagt de meest sexy lingerie en jurken, waarin ze hoogst bevallig beweegt. Zelfs de burgemeester van Geulle raakte ontembaar opgewonden van haar en belandde in haar honingzoete liefdesnest. Het is zelfs zo, dat de vrouw van de burgemeester daar supertrots op is, want het bed met Lambertine delen staat gelijk aan een Ridder Grootkruis van Oranje-Nassau. Lambertine heeft nu eenmaal de grandeur van een koningin en Madame de Pompadour ineen. Iedereen die met haar de liefde heeft bedreven, is daarna wekenlang in een aangename, onverstoorbare trance om vervolgens met grote, euforische woorden uit te barsten. In de meeste kroegen van Limburg gaat haar naam dikwijls over de lippen van de gezellige dronkaards. 'Als ik die toch eens kon versieren!' is de vurige gedachte van menige Limburger op vrijerspad. Ook wel eens van iemand, die daarmee dan een zeer gevaarlijk spel speelt.

Via het roosterraam in de biechtstoel in de Sint-Martinuskerk te Geulle gluurt pastoor Sjeng Martens naar de gefragmenteerde schoonheid van Lambertine's gezicht. Hij let vooral op haar zwoele, volle, rode lippen. Ze vraagt hem om vergeving voor haar mannengekte en ongeremde promiscuïteit. 'Maar zuster, ik weet toch hoeveel je bij Henri-Louis tekort bent gekomen, het is een zeer logische inhaalslag die jij maakt, jouw nymfomanie is God enkel welgevallig en daarom vergeef ik het jou van harte, niet dat het nodig is, maar doe toch nog maar tien Onze Vaders en twintig Weesgegroetjes!', zegt pastoor Sjeng met een brede glimlach en een steigerende roede onder zijn priestergewaad. Zij is hoogst verbaasd over zijn milde antwoord en zij raakt daar ineens intens opgewonden van. Ze doet het deurtje open en ze aarzelt of ze aan zal kloppen. 'Het is wel een priester hé, Lambertine, je kunt niet alles maken hé!', denkt ze, maar in het hokje van Sjeng hoort zij gestommel en gekreun. Ze begrijpt meteen wat hij daar aan het doen is en aangezien er verder niemand in de kerk is, opent zij de deur en dringt zij bij hem naar binnen. Vliegensvlug doet zij de deur weer dicht, waardoor er nauwelijks bewegingsruimte voor hen is. Zij trekt haar rok omhoog en haar slip naar beneden. 'Maar Lambertine, zou je dit nou wel doen?', vraagt Sjeng hakkelend. 'Volgens mij wil jij niet anders!', antwoordt zij en de seksuele daad is al aan de gang. Het gaat als gegoten. Het biechtgestoelte dreigt uit zijn voegen te barsten en wiebelt heen en weer. Gelukkig is er verder niemand in de kerk, want beiden kreunen het uit van opperste geilheid en genot. Zodra beiden klaargekomen zijn, fatsoeneren ze hun kleding weer en nemen ze bedeesd, maar dolgelukkig afscheid van elkaar. Bij de uitgang komt Lambertine mevrouw Kruidenier, een heilige in wording, tegen, die vroom naar haar knikt. Ze is blij te zien dat Lambertine te biecht is geweest, want ze weet natuurlijk net als iedereen wat voor losbandig leven zij leidt. Lambertine knikt met ondeugende pretoogjes terug. Ze stapt op de fiets en ze heeft energie voor tien. Ze besluit naar Bunde te fietsen en de ervaring met Sjeng een beetje te laten wegzakken. 'Die Sjeng toch!', denkt ze, 'wie had dat van hem gedacht!'.

In Bunde staat ze even stil voor de pastorie aan de Patronaatstraat 1 en vraagt ze zichzelf af of de pastoor daar ook te versieren valt. 'Misschien is het wel mijn Goddelijke roeping om zoveel mogelijk pastoors van het celibaat af te helpen!', denkt ze, maar zodra ze een oude, knorrige dikzak uit de deur ziet komen, fietst ze snel door. Bij het Heilig Hartbeeld leest ze twintig keer 'Komt allen tot Mij', inplaats van de twintig Weesgegroetjes. Haar kruinchakra begint spontaan te tintelen en ze raakt aangenaam verdoofd. Achter haar loopt de dikke pastoor van Bunde voorbij. Dat hij een scheet laat van de vele achterover gedrukte miswijn valt haar nauwelijks op. Ze drinkt wat cognac uit haar thermoskan en ze gaat weer verder. In de Meerstraat zet ze haar fiets tegen de Bidkapel van de Zeven Smarten. Het begint donker te worden en iets in haar doet haar besluiten om te gaan knielen en te bidden. Ze vraagt Moeder Maria om hulp, al weet ze niet goed waarvoor, want ze geniet met volle teugen en ze heeft niet echt iets te wensen. 'Of het moeten meerdere, bereidwillige priesters zijn!', denkt ze met een glimlach. Er is in de verste verte niemand te bekennen en Lambertine voelt zich ineens heel eenzaam en verlaten. Ze is zelfs bang om weer naar huis te fietsen. Ze drinkt nog wat cognac en ze begint spontaan te huilen. 'Maar Maria, help me dan toch!', roept ze wanhopig. Op dat moment ziet Lambertine ineens een verschijning van Moeder Maria, pal naast de bidkapel. 'Heb goede moed, Lambertine!', zegt Moeder Maria, 'ik heb jou uitverkoren om de Kerk te vernieuwen, ga naar pastoor Sjeng en vertel hem dat Ik jou heb uitgekozen om de eerste pausin van Rome te worden!'. 'Maar hoe moet dat dan, lieve Moeder Maria, want wie ben ik, dat ik dat kan doen?', vraagt zij in grote verwarring en verbluft door de wonderlijke verschijning. 'Doe wat ik zeg en je zult er garen bij spinnen!', antwoordt Maria, 'het is nu eenmaal de wil van God!'. 'Maar weet God dan niet dat ik van de ene man naar de andere man huppel?', vraagt zij nog. 'God kent jou meer dan jij jezelf kent, lieverd, daarom juist!', zegt Maria, die pardoes verdwijnt.

Lambertine belt aan bij de pastorie op de Kommelderweg 1 in Geulle. En dat niet alleen, ze tikt ook tegen de ramen en ze bonkt op de deur. Sjeng is hoogst verbaasd wanneer hij haar ziet, maar hij laat haar direct naar binnen. 'Ik heb Maria gezien!', roept ze door de marmeren gang, 'ze wil dat ik de eerste pausin wordt!'. Sjeng loodst haar naar de achterkamer, waar hij haar eerst probeert te kalmeren. Dat lukt gedeeltelijk. Hij brengt haar drie boterhammen met kaas en een beker koffie. 'Vertel nu eens rustig wat er allemaal gebeurd is!', zegt hij. Lambertine vertelt over haar gebed bij de bidkapel in Bunde en hoe zij ineens vlak naast die bidkapel een verschijning van Moeder Maria heeft gezien. 'Dat is werkelijk heel bijzonder!', reageert Sjeng. 'En weet je wat pas echt bijzonder was, Sjeng, oude biechtstier, dat Maria mij vertelde, dat ik de eerste pausin van de Roomse Kerk ga worden!', zegt zij enthousiast en met trillende benen en handen. 'Weet je wat?', zegt Sjeng, 'ik bel meteen aartsbisschop Wim Eijk om hem op de hoogte te stellen!'. 'Wat kan die dan doen?', zegt zij met trillende stem. 'Nou, schatje, die zal waarschijnlijk meteen Rome inlichten en dan gaan de poppetjes aan het dansen!', zegt Sjeng, die al op zijn mobiel aan het tikken is. Maar wat zij niet weet, is dat hij niet echt belt, maar doet alsof om haar in haar waan te laten. Hij gelooft haar niet en hij wil op de één of andere manier van haar af, want ze heeft hem weten te verleiden en dat knaagt aan zijn ambitieuze ziel. Hij probeert alleen maar tijd te rekken. 'Ja, monsigneur Eijk, alles wijst erop dat we hier met een echte Maria-verschijning te maken hebben en dat Maria haar heeft verzekerd, dat zij de eerste pausin zal worden!', babbelt Sjeng er rustig op los. Zij zit zwaar verdoofd voor zich uit te staren. 'Dus u gaat dit meteen aan de kardinalen in Rome doorgeven en die zullen de paus ervan op de hoogte stellen! Prima dan, afgesproken, ja ja, ze is nu hier bij mij en ik zal haar zeker naar het Vaticaan vergezellen, mijn grote dank en God zegene u en uw werk! Een goede avond verder!', zegt Sjeng prima geacteerd. 'Daar moet op gedronken worden!', vervolgt hij en hij loopt naar een antieke kast, waar hij twee glazen met kruidenlikeur vult. Zij ziet niet dat hij in haar glas cyanide stopt. Terwijl ze proosten, vraagt hij of zij die Weesgegroetjes nog gebeden heeft. Terwijl ze over 'Komt allen tot Mij' vertelt, krijgt ze ineens vreselijke krampen en even later ligt ze levenloos voor de bank. Sjeng trekt haar met haar benen naar de marmeren gang, waar het onaangenaam kil is. Hij weet niet goed wat hij nu met haar moet. Hij besluit haar via de tuin op de achterbank van zijn auto te leggen, zodat hij haar ergens kan begraven. 'De eerste pausin, há! laat mij niet lachen!', spot hij, terwijl hij naast haar gezicht knielt om haar ogen te sluiten. Nadat hij een kruis heeft geslagen, verschijnt Moeder Maria ineens in de lange, donkere gang. Haar verlichte, witte gestalte verblindt zijn ogen en hij hapt naar adem. Maria kijkt heel erg boos naar hem en hij begrijpt meteen, dat hij de grootste fout van zijn leven heeft gemaakt. Alles wat Lambertine heeft gezegd, is dus waar geweest. 'O, mijn God, o, Moeder Maria, wat heb ik gedaan!', schreeuwt hij uit. Vlak daarna krijgt hij een fatale hartaanval. De volgende dag zal de huishoudster van Sjeng een hele rare, afschuwelijke ontdekking doen. Maar het raarste is nog wel, dat niemand ooit zal weten, dat deze twee ongelukkigen werkelijk een Maria-verschijning hebben gezien. En dat Maria op zoek moet naar een nieuwe, eerste pausin.

Schrijver: Joanan Rutgers
18 september 2020

Geplaatst in de categorie: misdaad