De hond en de kat

‘Ik ga een andere baas zoeken,’ zei de hond, ‘ik vind het hier niet leuk. De baas gaat nooit lang met me naar buiten, zodat ik kan rennen en spelen. Ik krijg nooit een aai over mijn kop.’
‘Dan ga ik met je mee,’ zei de kat, ‘ik vind het hier ook niet leuk. Mijn kattenbak wordt bijna nooit schoongemaakt. Ik mag niet liggen, waar ik wil. En ik word ook nooit geaaid. Ik wil naar een ander huis.’
‘Het eten is hier wel goed,’ zei de hond.
‘Ja, dat wel’, vond de kat.
Maar een hond en een kat hadden ook liefde en aandacht nodig.

De baas van de dieren was een eenzelvige man, hij woonde alleen. In zijn leven had hij nooit liefde ontvangen en hij wist niet hoe hij liefde moest geven, ook niet aan zijn dieren.
Als hij boodschappen moest doen, ging hij snel naar de winkel en snel weer naar huis. Voor zijn dieren kocht hij wel lekker eten. Maar verder wist hij niet hoe hij met ze om moest gaan.

De hond en de kat hadden iets bedacht.
‘We gaan gewoon op weg en zien wel waar we terechtkomen,’ zei de hond.
De kat vond dat een prima idee.

Op een dag, toen de baas naar de winkel was, gingen ze op weg.
Het eerste huis, dat ze zagen, was een huis waar veel kinderen woonden.
Dat leek ze wel wat.
‘Dan wordt er veel met me gespeeld,’ zei de hond verrukt.
‘En ik mag vast overal liggen,’ zei de kat.
Maar het duurde niet lang.
‘Ze trekken steeds aan mijn staart,’ klaagde de kat.
‘Ik kan nooit eens rustig slapen. Ze willen de hele dag met me spelen,’ mopperde de hond.
Ze besloten om weer een ander huis te zoeken.

Het volgende huis was een boerderij. Daar waren heel veel dieren.
‘O, wat gezellig,’ zei de hond, ‘hier blijven we.’
Ook de kat vond het leuk, dat er andere dieren waren.


Maar al gauw beviel het ook op de boerderij niet.
De hond moest het erf bewaken en blaffen als er onraad was.
En de kat moest muizen vangen. Ze mochten niet in het huis slapen, maar in de stal.
Dus ze wilden weer weg.
Wat nu?
‘Het was niet zo slecht bij onze baas,’ zei de hond,’ zullen we weer teruggaan?’
‘Ja, laten we dat maar doen,’ zei de kat.

Intussen had hun baas zijn dieren erg gemist. Hij vond het heel erg dat ze waren weggelopen en vond dat dat zijn schuld was. Hij had vast niet goed voor ze gezorgd.
Hij ging naar de bibliotheek en las daar boeken over honden en katten.
En ja, toen begreep hij het wel. Aandacht en liefde hadden ze van hem niet gekregen.

Wat was hij ontzettend blij, toen de dieren op een dag voor zijn deur stonden.
Hij liet ze gauw binnen. Hij aaide eerst zijn hond en toen zijn kat.
Daarna zorgde hij ervoor dat er op alle stoelen heerlijke zachte kussens lagen, waarop de kat kon liggen. En de kattenbak was schoon.
En met de hond ging hij heel lang naar buiten, zodat die naar hartenlust kon rennen.

De hond en de kat waren erg tevreden en blij met hun baas. Aan weglopen dachten ze niet meer, want ze hadden het hier prima naar hun zin.
Hun baas was ook blij. Hij wist voor het eerst in zijn leven hoe fijn het was om liefde te geven en te ontvangen.

... Sprookje ...

hond kat weglopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 147