De bloeddorstige schilderes van Zaandam

De jonge dichter Volkert Dorregeest is helemaal in de ban van de mysterieuze kunstschilderes Florence Mossel. Sinds hij tijdens een mis in de Sint-Bonifatiuskerk op de Oostzijde 14 in Zaandam haar hoogst bevallige gestalte ontwaarde, staat zijn ziel in vuur en vlam voor haar. Tijdens de slapeloze nachten schrijft hij intense liefdesgedichten voor haar en verlangt hij zozeer naar haar, dat zij geregeld aan hem verschijnt. Tijdens zo'n verschijning is hij muisstil en verroert hij geen vin, opdat ze maar bij hem blijft. Volgens zijn vriend, de boekhandelaar Jeremie Zwijnenberg, is hij volkomen de kluts kwijt en vreest hij het ergste. 'Kijk nou toch uit, verliefde dwaas, die vrouw is een ware femme fatale, die wordt jouw ondergang!', zei Jeremie laatst tegen Volkert. 'Ach, wat jij! Jij verstopt je iedere dag in dat muffe fort van jou, die stinkruimte vol met stapels boeken tot aan het plafond', antwoordde Volkert, 'die nauwe ruimten tussen al die tweedehands leesvoer lijken wel loopgraven, jij voert in jouw eentje dagelijks een loopgravenoorlog uit, terwijl jij niets, maar dan ook helemaal niets van de liefde begrijpt, simpelweg omdat je daar geen enkele ruimte voor biedt!'. Jeremie heeft toen heel hard met zijn rechtervuist in zijn linkerhandpalm geslagen. Het liefste had hij Volkert knock-out geslagen, maar hij gebruikte zijn woede om hem nogmaals voor die gevaarlijke vrouw te waarschuwen. 'Je ziet spoken!', zei Volkert. 'Volgens mij zie jij haar geest continu ergens opdoemen en heeft ze jou behekst!', antwoordde Jeremie, 'maar ik moet wel toegeven, dat jouw poëzie de gekwelde poëzie van Georg Trakl evenaart!'. Die laatste opmerking bracht hen weer bij elkaar, waardoor ze samen wat hasj rookten en gierden van het lachen.

Op een zaterdagavond verlaat Volkert zijn 'Woonhuis Sonnevanck' op de Dorpsstraat 4 in Jisp en snelt hij op zijn fascistische fatbike naar de mis in Zaandam. 'Die fatbikes doen me aan de Zwarthemden denken', denkt hij, 'behoorlijk mesjokke dat ik zo'n ding heb aangeschaft!'. In de Sint-Bonifatiuskerk luistert hij vol bewondering naar de in trance brengende klanken van het orgel van Johannes Mitterreither uit 1786. Om de hostie te mogen ontvangen, loopt hij naar voren. Tot zijn grote vreugde loopt Florence voor hem en kan hij van nabij haar heerlijke billen minzaam zien bewegen. Zijn vuurrode hoofd barst bijna uit elkaar. Hij zou zo graag, al was het maar één keer, tussen haar benen willen duiken. De verleiding is onweerstaanbaar. Het zweet druipt over zijn voorhoofd. Hij ziet haar heel even licht knielen en dan naar links afslaan. 'Het lichaam van Christus!', zegt de priester Isaak Sturm en met bevende handen neemt Volkert de hostie aan. 'Amen!', zegt hij, terwijl hij diep in de instemmende ogen van Isaak kijkt. De goedkeurende mimiek van Isaak interpreteert Volkert als een goedkeuring inzake zijn onbedwingbare passie voor Florence. 'De priester zegent mijn missie!', denkt hij, 'nu kan er niks meer mis gaan!'. Schuin achter hem in de kerkbanken zitten de olijke vriendinnen Geesje Koch en Natasja Kwak, die het in de gaten hebben, dat Volkert steeds naar Florence zit te loeren. 'Hij zal niet de eerste zijn, die voor haar valt!', fluistert Geesje. 'Wat een oelewapper! Ziet hij dan niet wat voor geraffineerde mannenverslindster zij is!', fluistert Natasja terug. 'Kom, we gaan hen volgen!', fluistert Geesje.

Op het moment dat Florence de deur van haar woning op de Westzijde 87 wil sluiten, stapt Volkert brutaal naar binnen en knielt hij belachelijk theatraal voor haar neer. 'Maar jongmens toch, wat kom jij hier zomaar doen?', vraagt Florence ietwat geschrokken. 'Ik bied mij aan u aan, u moet een naaktschilderij van mij maken, dit is het moment!', zegt hij. 'Kan dat niet tot later wachten?', vraagt zij. 'Nee, het moet nu gebeuren!', antwoordt hij. 'Kom dan maar snel mee naar boven, dan gaan we er meteen werk van maken!', reageert zij opeens volkomen overtuigd. Hij volgt haar op de trappen naar haar zolderatelier en hij kan zichzelf nauwelijks in toom houden bij het zien van haar zalige achterwerk. Hij snakt naar de goddelijke verlokkingen tussen haar sierlijke benen, die geheime schatkamer, die bron van opperst genot. Zij weet zijn verlangen allang. Het licht achter het bovenste balkon onder het driehoekige afdak blijft tot lang in de nacht branden. Om het model tegemoet te komen, schildert Florence in haar nakie. Op een gegeven moment bedrijven ze de seks met elkaar. Zij kijken elkaar met grote ogen aan, alsof ze er beiden niets van begrijpen. Zij lijken elkaar als wilde dieren te verslinden. Het lijkt wel een gladiatorentoernooi. Daarna geeft Florence een glas whisky met GHB aan Volkert, waardoor Volkert in katzwijm valt. Achter een hangend kleed ziet hij nog net de naaktschilderijen van de vermiste Faber de Jongh, Gerbrand Hofstede, Ilse Onrust, Kaatje Koeman, Barber Nijland en Hester Matsier.

Rond vier uur in de nacht verlaat Florence haar huis. Geesje en Natasja zien hoe ze een zwaar pakket in haar auto duwt en wringt. Op hun fietsen volgen ze haar naar het Burgemeester In't Veldpark, waar Florence het pakket op een karretje vervoert. Ze gaat ermee enkele bruggen over en daarna vaart ze met een boot naar een eilandje. Geesje en Natasja volgen haar in een andere boot en op het eilandje zien ze hoe Florence een diepe kuil aan het graven is. Guusje en Natasja springen instinctief te voorschijn en ze overmeesteren de geschrokken Florence. Ze binden haar vast aan een boom en ze stoppen een zakdoek in haar mond. Ze zien al gauw dat Volkert de intieme ontmoeting met Florence niet heeft overleefd. Geesje ontdekt dat er meerdere hobbels in het landschap aanwezig zijn en zij vermoedt dat de vermiste Faber, Gerbrand, Ilse, Kaatje, Barber en Hester ontdekt zijn. Er komt een groot waas voor haar ogen en zij loopt vastbesloten naar de tegensputterende Florence. Met een ijzeren blik wurgt ze Florence. Natasja staat haar met open mond aan te staren. 'Zij heeft al die vermisten plus Volkert vermoord!', zegt Geesje, 'kom, laten we gauw gaan, voordat iemand ons ziet, we tippen later de politie wel!'.

Volkert Dorregeest Zaandam Florence Mossel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17