Alle inzendingen van . I Broeckx

De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten...... Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten...

De smorende hitte legde zich als een verstikkende, broeierige deken over de stad op de dag van de T-Parade. Willem II droeg een roze sjerp over de rechterschouder, die elegant langs zijn bronzen, krijgshaftige gestalte neerhing tot op zijn voeten. Toen we op De Heuvel aankwamen zette juist een...

Het is zomer en heel de natuur getuigt van opgetogenheid, feestelijkheid en bloei. In een achterafstraat woont een mevrouw, op wie deze omschrijvingen geenszins van toepassing zijn. Zij ligt hele dagen op haar bank, ten prooi aan een veelheid van geestelijke en lichamelijke kwalen, terwijl twee...

Op het gymnasium sloeg ik geen slecht figuur, maar na een "carrière" in bedrijfsleven en overige sectoren van de maatschappij, die men met recht desastreus of rampzalig in plaats van fortuinlijk of voorspoedig kan noemen, had ik mij aangemeld voor het schoonmaken van een kippenhok. Via een...

Velen hadden zich verzameld op het centrale plein vanwaar de fakkeltocht van start zou gaan. Ik was in het gezelschap van een vriendin die dit evenement had uitgekozen als alternatieve en "charitatieve" besteding van haar Kerstavond en die zich er een buitengewoon romantische voorstelling van had...

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer V. uit de Mozartlaan in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak...

Het was welhaast een ouderwetse bedevaartstocht die we ondernamen op die zonnige meidag en de grot, als uit papier-maché gefabriceerd met het klassieke Mariabeeld, de gestalte van Bernadette van Soubiroux met de vele kleurige lichtjes eromheen en de Kruisweg met de staties uit witte steen, die we...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent, dat ik ben.... Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt.... Dan zouden wij...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

Ik ben geworteld in tijden die voor mijn bestaan liggen. In oeroude tijden liggen diep mijn wortels waaruit ik eens groeide. Aarzelend verschenen eens aan mijn stam fragiele takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag....

Zorgcentrum "Padua" in Tilburg is vanuit mijn woning in de Nassaustraat met een wandeling van pakweg drie kwartier gemakkelijk bereikbaar. In mijn hand draag ik mijn zwarte tasje dat mijn gunstige getuigschrift bevat waarin sprake is van de genegenheid die ik bij eerdere gelegenheden mijn...

We waren gaan zwemmen in een smal, afgeschoten, afgezonderd gedeelte van Zwembad "De Reeshof". Rumoerige en enthousiaste kinderen speelden en ravotten om ons heen en twee luidruchtige meisjes amuseerden zich op een plastic vlot Het kolkende, klotsende, heftig opspattende water had ons omringd,...

De kuikens staan al hoog op de poten..... In juni nog pas zijn ze geboren. Gehuld in het donzige, lichtgele verenkleed worden zij omringd door hun moeders die hun alerte koppen als uitkijkposten hoog op de door de Natuur bont gedessineerde halzen dragen, de snavels lichtjes opengesperd, gereed...

Ik probeer de seconden te rekken, ze te laten uitdijen tot minuten, tot kwartieren, tot uren; de broze, luttele, fragiele seconden van mijn geluk..... Het terras is overschaduwd, erbuiten regeert Koning Zon onbarmhartig in dit warmste van de seizoenen. Op het helle groen van het grasveld hebben...

Eens ontmoetten en omstrengelden de takken van de bomen in de Dillenburglaan elkaar boven de langgerekte straat, dichtbij mijn huis. Maar de bomen zijn "gekandelaberd"; nu zijn er nog slechts kale stammen die ieder een verschillende, merkwaardige en zonderlinge uitwas van gebladerte dragen. De...

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...

De tijd van de befaamde, maar mateloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten, die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold, tussen de...

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere...

Het moet op de Korvelseweg geweest zijn of op het Korvelplein bij de "poppendokter" die daar gevestigd was. Mama heeft me erover verteld. Ik was twee jaar oud. We zijn daar ongetwijfeld met een beschadigde, "zieke" pop naar toe geweest..... Ik moet de kleine, naakte, zwarte en witte popjes...

Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...

Een bejaarde buurvrouw gaf ons, kinderen nog, eens het boek cadeau, nog uit haar eigen jeugd, met de titel: "Het vrolijke freuletje." Daarin wordt verhaald over vrolijke "bakvissen" die zich door hun minnaars laten ophalen in vandaag de dag gedateerde auto's, die tennissen en snoepen van...

Een optocht van auto's komt mij tegemoet op de snelweg naast mijn huis. Vanuit mijn hoge uitkijkpost, vanachter mijn bureau, observeer ik hun koplichten die oplichten in de donkerte, waarna de voertuigen passeren en hun weg vervolgen. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort, hel...

Op een serene, rustige dinsdag in juli 2015, waarop de temperatuur tijdens de middaguren niettemin opliep tot 26 graden Celsius vond mijn jaarlijkse kermisbezoek plaats. De roze loper lag nog uitgespreid over de Spoorlaan en een enkele roze ballon dartelde nog over het kermisterrein ter...

Op het driehoekige plein in het hart van de stad, dat ingeklemd ligt tussen gastvrije en representatieve restaurants met vriendelijk, attent en meelevend personeel, hebben we elkaar ontmoet, in de herfst en in de herfst van onze levens. Een veldslag als een pestepidemie had huisgehouden in onze...

Tegen het decor van mijn vele, voorbije, eenzame zwerftochten, de Bibliotheek aan het Koningsplein te Tilburg, tussen de boeken die zich veelbelovend aaneenrijgen alsof zij de illusie willen scheppen dat zij alle iets nieuws te bieden hebben, waren we samengekomen: vijf oudere dames en twee aardige...

Altijd als zij het papier te voorschijn haalde met daarop de details van de erfenis, de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen. Het was,...

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet kwam. Maar de jarenlange, gegronde, gefundeerde traditie van onze vriendschap leek...

In de zaak van "Pleïade" in de Nieuwlandstraat beschikt men over een groot assortiment "fijnzinnige" artikelen dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden, waarmee men een vriendschap of een liefde kan bezegelen, waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag: het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" ná in ons gesprek: "Wilt u een kopje koffie mevrouw"? "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die niet kan verwarmen. Het...

Vele dames en heren, behorend tot een andere, oudere generatie, hebben zich verzameld in het restaurant van het Verzorgingshuis, waar het spel gespeeld zal worden. Geen onvertogen woord mag hier geschreven worden, want het gaat om keurig nette en zelfs elitaire dames en heren, gekleed in dure...