Alle inzendingen van I.Broeckx

Ik wist nooit dat de stad mijn domein zou worden na het afscheid van de allerliefste, maar de stad is mijn toevluchtsoord geworden, mijn hoedster, mijn beschermster, mijn geliefde en mijn vriend..... Ik had gehoopt dat mijn geliefde binnenstad, decor van mijn omzwervingen en dwaaltochten mijn...

Het verdriet dat zich schuilgehouden had in duistere, verborgen uithoeken van mijn ziel, geest en gemoed brak los uit de kluisters en het bevrijdde zich en een wilde stroom van tranen baande zich een weg naar buiten, als een tomeloze, onbeteugelde rivier.... Een Cerberus bevindt zich op mijn...

Mevrouw ontving mij onmiddellijk hartelijk en we sloten vrijwel meteen vriendschap.In haar overigens kale en armoedige kamer domineerde het schilderij, door haar vader eens vervaardigd voor haar moeder, zijn verloofde. Zo verzacht en troost de Kunst, zelfs als het leed onmenselijke afmetingen...

De zomerdag feeëriek, mild en rustgevend. Een witte, houten bank op het Pieter Vreedeplein met gestileerde spijlen biedt in principe ruimschoots plaats aan mij en aan mijn helaas denkbeeldige vriend of vriendin. Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als een oorlogsinvalide onder de dieren met...

Moet men het nog wensen met een gezelschap van senioren op een nog winterse dag in maart de wateren van de Biesbosch te bevaren? In de jachthaven wachten de vele pleziervaartuigen die daar aangemeerd liggen op ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart. We zijn...

In deze zo mooie zomer, waarin echter de dreiging algemeen is, heeft mij bovendien een bijzondere persoonlijke bedreiging getroffen; in het binnenste van mijn lichaam, in de organen die mij mede tot vrouw stempelen, schijnt een brutale indringer die ik allerminst verwelkom zich genesteld te hebben,...

Het neonlicht van een enigszins merkwaardige "boulevard" die mijn geboortestad de allure en de grootstedelijkheid schijnt te verlenen die zij wellicht niet verdient of bezit is zichtbaar vanuit mijn raam. In de nacht lichten de rode en blauwe letters op van de eveneens merkwaardige maar vanuit...

Met de handen, met de eens zo kleine, ongeschonden, tedere meisjeshanden, met de handen waarmee zij geschrobd en gedweild heeft, gestoft en gepoetst, met de handen waarmee zij meestal streelde en soms sloeg, met de oude handen waarop het patroon van de opgezwollen aderen zich aftekende als...

De arts draagt een welluidende, wellicht Russische naam en de blondheid is al bijna vervaagd en verdwenen uit haar haar. Ze plaatst het ingenieuze en wonderlijke instrument op mijn lichaam en tuurt ingespannen naar de kwetsbare en "nutteloze" organen die nooit een kind gedragen hebben en...

Het is als ontrolt zich een soort film in onze Nassaustraat; als was dit een soort ouderwetse Western uit lang vervlogen jaren. Men ziet de gehelmde heren af en aan lopen en sjouwen met allerlei materiaal. De "banners" van Wonen Breburg en van de BAM tonen in keurige letters wat de vergaande...

Oktober kondigt zich aan en de kou zit al in de lucht. Sinds het groot onderhoud in onze straat volop aan de gang is, is een merkwaardig gebouw opgericht met felgroene wanden, als was het van plastic. Een stalen trap leidt naar de eerste verdieping en de gehelmde heren van de BAM betreden dit...

Nu de buschauffeurs langdurig staken en er wel degelijk een "maatschappelijke ontwrichting" is veroorzaakt, zoals ontkend wordt in de media, zijn we aangewezen op een stukje ongerief in de vorm van een busje van de Regiotaxi en mogen we diverse chauffeurs ontmoeten van allerlei pluimage. Zo leer...

De betrekkelijk nieuwe flats aan de Wandelboslaan dragen mannennamen: "Vincent, Robert" Hun gevels verbergen chique appartementen. Ik was eens, in vroeger tijd, niet onbekend met hun (toekomstige?) bewoners toen ik nog journaliste was. Verschillende echtparen hebben de sleutel van hun nieuwe...

Geruime tijd hebben bouwvakkers gewerkt aan de nieuwe appartementen in de Hasseltstraat in Tilburg. Een breed en solide hekwerk schermde hen af van de straat en als je bij de bushalte stond, hoorde je hun muziek en hun luidruchtige kreten die ze elkaar toewierpen. Maar toch al vrij snel kwamen de...

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters...

De vraag rees bij mij op of het St.Elisabeth Ziekenhuis soms mijn nieuwe thuisfront werd? Ik was er geboren, zoveel was zeker en de eerste weken van mijn leven had ik door moeten brengen in het glazen broeikasje dat men "couveuse" noemt; ik was er meerdere malen opgenomen geweest.... Hoe dit...

Het was niet zo moeilijk een lokaal vol eenzame "losers" te vullen ten behoeve van de "reguliere" Valentijnsviering die ook dit jaar weer plaatshad in het ongezellige, aftandse, langgerekte kantoorpand en de zaal was volop gevuld. De "eenzaamheid" schijnt momenteel op grotere schaal toe te...

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis. De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de...

We schrijven begin februari 2020. Een bescheiden zwarte vogel schijnt voortijdig te willen gaan nestelen in de hoge bomen waarop ik uitkijk. Het tafereel herinnert me aan het gedicht over de lente in het jeugdboek dat ik eens, zo lang geleden, cadeau kreeg met Sinterklaas. Het is weer tijd voor...

Aan de Lage Witsiebaan in Tilburg zijn ze aan het bouwen en vanaf mijn zitplaats bij de bushalte keek ik uit op de kale staketsels, als bunkers aaneengeschakeld en op een plakkaat, gesierd door de trotse letters die het woord "nieuwbouw" vormen. Een wapperende vlag kondigt al aan dat de nieuwe, nog...

Een nieuwe zomer legt zich over de oude en verweerde, gegeselde en geteisterde wereld. Schaduwen spelen in het welige groene gras en ook mijn hart dat beeft en bonkt in mij is oud en geteisterd; de littekens schrijnen en branden..... In de Nassaustraat, in een uithoek van de provinciestad, treft...

Het was in die tijd - ik was acht of negen jaar oud - dat ik samen met mijn zus, onder leiding van onze moeder het gebed uitsprak van het bidprentje van Gerardus Majella in de feeërieke slaapkamer. De gebeden moesten uitmonden in een noveen die de voorspoedige genezing van onze broer van zijn...

Of het mijn hangende oogleden zijn die als kleine zonneschermen mijn ogen overhuiven, die mij tot oudere stempelen, is mij soms onduidelijk, en het is zeker niet om mijn verwelkte "charmes" dat zoveel auto's bij zebrapaden voor mij stoppen, maar mijn gedrag schijnt vaak een dusdanige indruk te...

We ontmoetten elkaar bij het station, bij de bushalte en ze sprak me aan. Ze was een gezette matrone, gesierd met hoofddoek en ik vroeg haar meerdere malen: "Kent u mij?", mede om de taalbarrière te overwinnen. Ik was verbaasd dat iemand te midden van een anonieme, zich voortspoedende menigte...

Onaanvaardbaar en onmenselijk en ondraaglijk is de eenzaamheid voor de senioren die zijn bijeengekomen op een zondagmiddag in het langwerpige, sfeerloze kantoorgebouw dat ik van eerdere gelegenheden ken. De eenzaamheid vormt een toch wel merkwaardige nieuwe "trend". Op een placemat staan...

Zij die mij de handen en het gezicht kust, heeft geen inlevingsvermogen. Alles wat ik eventueel over mezelf vertel, ketst af op een harde, onbuigzame schil, alles buigt zij onmiddellijk terug, wijst zij terug naar haar allesoverheersende ego. De dienst aan mijn medemens krijgt bij mij de voorrang,...

Ik spreek over de tijd van mijn jeugd; de zestiger jaren van de vorige eeuw; we woonden in het arbeidershuisje. In onze woonkamer stond de zilverkast, een familiebezit, een erfstuk dat onze jeugd vergezelde en we huisvestten de kat van de buren.... Een kat is eigenzinnig en autonoom en zij duldt...

Een nieuwe zomer was aangebroken, een zomer waarin ik nog nauwelijks kon geloven na het vele wat gepasseerd was.... Het interieur van het kleine flatje leek een flagrante tegenstelling te vormen tot alle frisheid en alle leven. Het leek op een uiterst desolaat samenraapsel van spullen van een...

De meneer van KPN is aan de deur verschenen met op zijn pantalon de stoere en trotse letters die de naam van zijn werkgever weergeven. De kabel, de noodzakelijke "lifeline" voor computer en laptop is beschadigd, als draagt hij een als het ware ongeneeslijke wond. De medewerker van het...

Was het puur toeval dat ik haar vanavond signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak? Ik herkende mevrouw aan de wijnrode jas die ik haar bij...