Alle inzendingen van I.Broeckx

Onder de pontificale beeltenis van Koning Willem II, de grote voorvechter en liefhebber van onze stad uit de vorige eeuw, uitgebeeld in statie-uniform met een stoere degen aan zijn zijde, zijn meerdere mensen samengekomen in de "lunchcorner" van Bioscoop "Cine-Citta", uitgerust als een echt rest...

De platte, langwerpige doos die ik aantrof in de supermarkt tussen overig speelgoed en huishoudelijke artikelen droeg de tekst "Memos" maar het bleef me even onduidelijk of het werkelijk een "Memory-spel" was. Toch nam ik het mee naar mijn broer. In de inrichting aan zijn kleine, armzalige tafel...

Op een regenachtige dag in april 2023 zijn we met de "Opstapbus" dwars door ons Brabantse land naar Schijndel gereisd. Daar troffen we, omringd door grasgroene weiden die tot aan de horizon reiken, de gebouwen van "De Schaapskooi" aan. De eigenlijke stal waarin de dieren zijn ondergebracht en bi...

Het is een merkwaardige constellatie van diverse gebouwen die uiteenlopende doelen dienen aan de Lage Witsiebaan. Daar heb je om te beginnen de winkel van "Medipoint" met haar uitgebreide collectie van hulpmiddelen ten dienste van welhaast alle vormen van invaliditeit. Iets verderop tref je he...

Nu de lente weer aanbreekt, zijn de bloeiende boompjes met hun roomwitte en roze bloesems wel ruimschoots misplaatst op het parkeerterrein in Tilburg West tussen de troosteloze gebouwen van het Twee Steden Ziekenhuis en De Hazelaar. Oorden van onheil waar het tomeloze leed bij uitstek zegeviert, maa...

In mijn door onschuld en argeloosheid getekende jeugdjaren, in de jaren waarin ik speelde met mijn gelijknamige vriendinnetje en waarin ik het lage schoolgebouw, gefabriceerd uit Zweeds hout bezocht waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen, had ik met mijn rijke fantasie een vlucht...

De wereld, die ik heb liefgehad en heb vervloekt, heeft mij opgenomen bij mijn geboorte. Zij werd mij geschonken maar ik zal al haar vergezichten, haar lieflijke valleien en haar huiveringwekkende ravijnen niet meer aanschouwen.

Onze lange, mooie Tilburgse Nassaustraat met haar flats die uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw stammen, is in schimmig lichtblauw weergegeven op de folder die we van de woningcorporatie mochten ontvangen betreffende de aanstaande renovatie van onze woningen. Toen op een lentedag een licht...

Ik moest wat soebatten bij de bloemenzaak om de azalea te bestellen. De tranen stonden me in de ogen: verdriet om de ruzies en conflicten die nolens volens waren opgelaaid als een niet te stelpen vuur tussen mij en mijn beste vriendin. Het moest een mooie azalea worden in een fraaie, feestelijke...

We schreven november 2021. De benauwdheid en de hoest hadden veel terrein gewonnen. Ik was er zeer gelukkig mee dat de verplegers in de groen-gele kledij gekomen waren en ik bedankte hen uitvoerig. In een slordige nachtjapon, haast ontkleed, zat ik op de bank toen ze razendsnel het zuurstofmasker op...

Eens was aan de zuidrand van onze stad een soort boerderij waar vrouwen en kinderen samenkwamen. Hun leidinggevende, genaamd Yvonne, ontmoette ik jaren na dato plotseling en onverwacht in een kringloopzaak, gesitueerd aan de haven. Ze verklaarde mij dat de genoemde vrouwen destijds onwillig waren ge...

Ik had de belastingpapieren ongeordend opgestapeld in een map en deze à bout portant voorgelegd aan de jeugdige studente fiscale economie. De schittering, het elan en het ongebreidelde, pure enthousiasme van een stralende jeugd trad me tegemoet uit ogen als diamanten, elegant omringd door een randj...

Degene die mij heeft beschermd als niemand anders, die mijn leidsman en voorvechter was, die mijn studie heeft betaald, die mij deed luisteren naar die muziek, die ons beiden zozeer beroerde en die ons in vuur en vlam zette, staat afgebeeld op het kleine portret in zwart-wit dat tegen de wand is gep...

Een kleine wond vertoonde zich aan de binnenzijde van mijn rechter middenvinger. Een onschuldige, geneeslijke kwetsuur, nauwelijks vergelijkbaar met de onzichtbare verwondingen en kwetsuren in mijn innerlijk, veroorzaakt door mijn voortgezette en ongelukkige, voortdurende en onbeantwoorde liefde die...

Ze had me vaak gesignaleerd zonder dat ik het wist en ze had zich van haar taak gekweten en zich van haar beste zijde laten zien. De blauwe ordner die ik had afgerekend en betaald, maar die ik vergat mee te nemen, had ze voor me achtergehouden en bewaard met een briefje erop, luidend: "betaald, ver...

Het is een ruim assortiment waaruit men kan kiezen bij de "Vincent Shop" aan de Havendijk in Tilburg. De nieuwe locatie doet zeker niet onder voor het oude, sinds enige tijd verlaten, onderkomen aan de Veemarktstraat en vormt zelfs een verbetering naar mijn idee maar toch wil men na de zomer teru...

Ze zat naast me te wachten op de houten bank vóór de Copyshop met in haar handen niets meer of minder dan wat beschouwd kan worden als de restanten van een poezenmand. Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op ster...

Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa's die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat zij...

....en dan, in die dagen dat de Goedheiligman en zijn knechten weer in het land waren, doorwaakte je de nacht in vreugdevolle afwachting van wat je de volgende morgen aan zou treffen. De tafel zou feestelijk gedekt zijn met een mooi kleed en daarop zou tot je verrassing de zwarte negerpop zitten die...

De muziek van het wereldberoemde genie Wolfgang Amadeus Mozart, die zijn graf met eeuwen overstegen heeft (als men dat zo kan zeggen) kan nog altijd in hoge mate aanspreken en bekoren, maar zijn kamermuziek mist in mijn optiek de intense verhevenheid en schoonheid die men kan beluisteren in andere, ...

Het kleine merkje: "Côte d'Or" onder het olifantje op de verpakking van de chocoladerepen heeft mijn broer opgemerkt. Dit is zijn favoriete chocolade en ik breng deze steevast voor hem mee. Door met de handen de agenda's, zijn enige en dierbare bezit, te bekloppen, raakt hij zijn gevoelens en s...

Opnieuw ben ik op weg gegaan naar de Piushaven met als doel de "Vincent-Shop" te bezoeken. Ik was gevorderd met mijn wandeling en ik had met mijn trage maar kordate en wilskrachtige stap de brug bereikt die leidt naar de winkel die onopvallend schuilgaat te midden van de huizenrij. Helaas ston...

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook do...

En zo was het altijd feest als ik jarig was. Alleen bij die ene unieke gelegenheid mocht ik vragen om het speciale gerecht dat Zij dan bij uitzondering zou bereiden in het kleine oventje in de keuken van ons arbeidershuisje. Dan mochten we genieten van het gehakt, omringd door de vlezige tomaten in ...

De "Bach"-flat rijst hoog op in Tilburg Noord. Zij draagt op de lichtblauwe, verticale pijlers van haar gevel de trotse naam van de wereldberoemde componist. Haar zeventien verdiepingen kostten de tol van vele levens. De afgrond lokte die een eind zou moeten maken aan ondraaglijke kwellingen en di...

In de lage, witte "Maycrete"-woning woonde eens mevrouw Brouwer met haar drie kinderen Jeannette, Martin en Lambert. Martin werd mijn speelkameraad en vriendje, terwijl Lambert het leven al vroeg moest inwisselen voor de dood. Met Martin sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tollen die we ee...

Mijn vermiljoenrode bloed was vlot en willig gestroomd in het glazen buisje. De doktersassistente had onvervaard de welhaast verborgen ader in mijn arm aangeboord als een ingenieur op zoek naar olie in diepliggende gronden. Aan het laboratorium was de opdracht tot analyse verstrekt en men had daaraa...

De deuren die uitkomen op het portaal waar de trappen naar de diverse verdiepingen leiden, blijven hardnekkig en welhaast angstvallig en als het ware vijandig gesloten. Wat daarachter schuilgaat blijft een "terra incognita" voor mij, als een vreemd of vreemdsoortig universum, als een onbekende wer...

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange, ordelijk...

Vele buren heb ik niet gekend, maar allen waren toeschietelijk. Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen. Ze gingen een hopelijk florissante toekomst tegemoet in Tilburg West in een eengezinswoning met een tuin waa...